Նիկոլ Փաշինյանն աշխարհաքաղաքական ճողվածք է ստացել և Հայաստանը հանել է միջազգային բաց աճուրդի՝ հանուն սեփական աթոռի:

Շուստրի–հարիֆ Էդմոնին թվում է, թե «սկրին շոթի» ու համացանցի դարում ինքը կարող է իրեն գժի տեղ դնել ու վանքի հավերը թռցնել։ Էդմոնին թվում է, թե էդմոնմանրուքյանություն կարող է անել ու պլստալ։

4-րդ հեղափոխության մասին Նիկոլն ազդարարեց օրերս՝ հայտարարելով, որ պետք է Արցախի կարգավիճակի հարցում իջեցնել հայկական կողմի նշաձողը: Զուգահեռաբար նա սկսեց հակառուսական հերթական արշավը:

Ամենամեծ «այո»–ն Նիկոլն ասել է Անկարային ու Բաքվին՝ բավարարելով նրանց բոլոր նախապայմանները։

Նիկոլին վռնդելը դառնում է ազգային–ազատագրական պայքարի հիմնական թիրախը։ Նա, ինչպես որ բազմիցս է ցանկություն հայտնել, կկանգնի գնդակահարության պատի տակ։

Նիկոլը երեկ կոլեկտիվ հանցագործության մղելով՝ գերմոտիվացրեց իր թիմակիցներին: Նրանց մինչև այժմ միավորում էր վախն ու թալանի հնարավորությունը: Հիմա այդ ամենին ավելացավ նաև կոլեկտիվ հանցագործության մասին ինքնախոստովանական ցուցմունքը:

Այսօր Նիկոլը հերթական անգամ համեմատվեց Հիսուսի հետ։ Դա էլ իր հերթին նշանակում էր, որ ականատեսն ենք դառնալու մեծագույն ստորության և ստորագույն դավաճանության։ Այդպես էլ եղավ։ Նիկոլն ասաց, որ որոշել է անկեղծանալ ու սահմանեց բոլոր առումներով անբարոյականության ռեկորդներ։

Նիկոլին պետք է հեռացնել քաղաքական ցանկացած եղանակով։ Նիկոլը նույնքան թշնամի է, որքան Հայաստան կամ Արցախ ներթափանցած ադրբեջանական դիվերսանտը, բայրաքթարը մեզ վրա ուղարկողը կամ Ալիևը։

Նիկոլենք իշխանության եկան կոռուպցիայի, իշխանական հաբռգածության, հովանավորչության, բյուջեն չթալանելու, համեստ ապրելակերպի, պադավատապետության դեմ պայքարի, մերիտոկրատիայի, ժողովրդին ծառայելու մասին լոզունգներով, բայց դա լկտի սուտ էր:

Սրանք «Արցախը Հայաստան է, և վե՛րջ» գոռալով բերեցին-հասցրեցին մի վիճակի, երբ ՀՀ-ն այլևս Արցախի անվտանգության երաշխավորը չէ, իսկ Արցախի հարցն «ընկել» է «այլ հարցեր» հոդվածի տակ:

Վահրամ Աթանեսյանը նախկինում հաճախորդ էր աշխատում, բայց 2018–ի իշխանափոխությունից հետո դարձավ նիկոլական, մի պահից սկսած՝ դիրքավորվեց որպես լևոնական։

Դատելով տեղեկատվական հոսքերից՝ Ռուսաստանի ներիշխանական համակարգում ամեն ինչ անամպ չէ։ Նախկինում այն մոնոլիտային տեսք ուներ, հիմա որոշակի ճեղքեր են երևում։

Նիկոլ Փաշինյանը 2018–ից սկսած շարժվել է Բոլթոնի պլանով։ Արցախի պետականության կորուստն այդ պլանի հետևանք է։ Եվ ահա Թուրքիայի «ծռերն» են արդեն ինստրուկտաժի ենթարկվում ԱՄՆ թուրքական լոբբիի կողմից։

Նիկոլն աճուրդի հանեց Հայաստանն ու Արցախը՝ հանուն իր անձնական շահերի՝ «Կա՛մ ես կլինեմ իշխանություն, կա՛մ Հայաստանն ու Արցախը չեն լինի» տարբերակով։ Ի՞նչ է սա, եթե ոչ պետական դավաճանություն։

Թուրքիան այնքան է մխրճվել Հայաստանի քաղաքական կյանքի մեջ, որ ի դեմս Նիկոլի խաղում է որպես իշխանություն և ի դեմս «բևեռի» փորձում է սեփականաշնորհել նաև ընդդիմադիր դաշտը։

Նիկոլենք լավ կանեն քրեականացնեն «Էդմոն Մարուքյան» ձևակերպման օգտագործումը, թե չէ շատ հարմար տարբերակ է, օրինակ, ասել՝ «Նիկո՛լ, դու նատուռալնի Էդմոն Մարուքյան ես՝ պասպորտով»։

Հայաստանում ոչ ստանդարտ իրավիճակ է։ Մեր թշնամի երկրների հետ բանակցություններում Հայաստանի ու Արցախի շահերը ներկայացնող չկա։ Նիկոլը Թուրքիայի ու Ադրբեջանի համար է փաստաբանություն անում ու նրանց շահերն առաջ մղում մեր երկրում։

Նիկոլ Փաշինյանը համաձայնել է ադրբեջանական բոլոր պայմաններին ու մեր երկիրը տանում է նոր պարտության։ Նա Ալիևի «ղազն» է ու պարբերաբար ղազագրեր է ստորագրում։