Ֆուտբոլային հարցերի (և ոչ միայն) լուծումը քաղաքական դաշտում է։ Նիկոլը պետք է հեռացվի։ Իր բերած մելիքբեկյաններն էլ հետը։

«Թավշյա» հեղափոխության խորհրդանիշը Նիկոլն է, որը մտել է պետական բյուջեի մեջ ու դուրս չի գալիս: Նա կոռուպցիային ու թալանին տվել է նոր տեսք՝ ընդամենն ավելացնելով «թղթաբանությունն» ու «լայվերը»:

Նիկոլը դժբախտ ու դժգույն տեսք ուներ։ Մեզ պե՞տք է Նիկոլը։ Ո՛չ, Հայաստանին հաստատ պետք չէ Նիկոլը։

Նիկոլի օրոք Հայաստանն ու Արցախը միշտ պարտվելու են, հայ զինվորի արյունը միշտ թափվելու է, խաղաղություն երբեք չի լինելու։ Նիկոլին արյուն է պետք, որպեսզի ինքը փրկվի։

Քաղաքական ճգնաժամից դուրս գալու ելքը Նիկոլ Փաշինյանի հեռացումն է։ Դա կարվի փողոցով, թե խորհրդարանով, ընդդիմադիր դաշտից, թե  իշխանության ներսից, արդեն այլ խոսակցության թեմա է։

Նիկոլն էն գլխից ամբոխավարությունը, թայֆայականությունը, դիլետանտիզմը, շարիկովիզմը բերեց նաև ֆուտբոլ։

Նիկոլին պետք է հեռացնել, որ Հայաստանը նոր բանակցող ունենա։ Արժանապատիվ ու գրագետ բանակցող։ Ալիևի առաջ չկզած բանակցող։

Նիկոլին կարող է դատել ՀՀ–ն։ Եթե ՀՀ–ն չլինի, Նիկոլը կարող է փրկվել, քանզի դատող սուբյեկտի վերացումը նրա կյանքի ու ազատության երաշխիքը կդառնա։

Ալիևն ու Էրդողանը թքում են Նիկոլի ու նրա միջոցով Հայաստանի վրա, իսկ Նիկոլն ասում է, թե մեզ ամուր նյարդեր են պետք։

Նիկոլի հեռացումը մեր երկրի անվտանգության ապահովման ու մասնավորապես Սյունիքը «բանավոր փոխըմբռնման» զոհ չդարձնելու գլխավոր նախապայմանն է:

Անբարոյականությունը սկսեց այն պահից, երբ Ղարաբաղյան շարժման ալիքի, «Միացում» կարգախոսի, «Ղարաբաղ» անունը կրող կոմիտեի միջոցով մարդիկ եկան իշխանության, շատ չանցած սկսեցին Ղարաբաղի հարցը բեռ համարել։

Հայաստանը պատվաստվածների քանակով աֆրիկյան հետամնաց երկրների շրջապատում է հայտնվել։ Մենք բազմապատիկ զիջում ենք և՛ մեր անմիջական հարևաններին, և՛ եվրոպական բոլոր երկրներին։

Տնտեսության թռիչքաձև աճ ապահովելու խոստում տված Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության օրոք թռիչքաձև գնաճ է արձանագրվում։ Սրանք դա բացատրում են միջազգային գներով, բայց դա կեղծ և կիսատ բացատրություն է։

Խաղաղությունը լավ բան է, բայց դրան հնարավոր չէ հասնել մուրացկանությամբ ու պարտության խորհրդանիշ ղեկավարով։

«Ով էշ, ես փալաս»․ սա՛ է Բալասանյանի հիմնական կարգախոսը։ Այդ կարգախոսը կյանքի կոչվեց այսօր։ Գյումրիում ձևավորվեց ոչ լեգիտիմ իշխանություն։

Թոշակառուների 3 տոկոսի համար 2.100 դրամով թոշակը բարձրացնելը թմբկահարում են (խայտառակ գնաճի պայմաններում), բայց իրենք արագ տեմպերով հարստանում են։ «Հեղափոխական» օլիգարխիան հենց այսպիսին է լինում։

Հայաստանը պատվաստումների տոկոսով ամենացածրերից է աշխարհում։ Առողջապահության գործող նախարարն իր նախորդից ոչ պակաս վատ կառավարիչ է։

Հայաստանը կործանվում է, բայց Արմեն Սարգսյանին դա չի հետաքրքրում, քանզի ինքը գլոբալ տղա է։ Փուչիկը մնում է փուչիկ։