Նիկոլ Փաշինյանիի համար կարևորն իր իշխանությունն է: Հայաստանը և Արցախն իր համար առևտրի առարկա են:

«Փրկիչը» կործանիչ դուրս եկավ: Աղետ, ավեր ու մահ բերող մի այնպիսի սրիկա, որպիսին Հայոց աշխարհը վաղուց չէր տեսել:

21 տարի անց, բայց արդեն ցուցակագրելու, այդ խմբակը կամաց-կամաց հավաքվել է փաշինյանի հակահայ խառնախմբում:

Բաքվի և Անկարայի այդ հանձնարարությունը նիկոլ փաշալիևը՝ իր առջև սողացող անարժանապատիվ «գեներալների», իրեն պաշտող ապուշների (մեղմ ասած) աջակցությամբ, իսկապես էլ «փայլուն» է իրականացրել:

Ով ամենաբարձրն ու ցուցադրականն է խոսում ՀՀ ինքնիշխանությունից, կյանքը ցույց է տվել, որ նա ամենաշատն է աշխատում ինքնիշխանության դեմ։

Կապիտուլյանտ-հողատուների «իշխանության» պարագլուխ և կառ-ավերության վարչաղետ նիկոլ փաշինյանի քաղաքական-քարոզչական հիմնական գործիքներից մեկը նախկիններին ու անցյալը այպանելն ու պախարակելն է։

Ոչ մեկը չի ասում, թե՝ էս ի՜նչ ես դուրս տալիս, արա, գոնե տեղյա՞կ ես, թե ինչպես է եղել, որ Շուշին ադրբեջանաբնակ է դարձել, գիտե՞ս, թե ինչ է եղել 20 թվին:

Սա ոչ թե սովորական հանցագործություն կամ քրեորեն հետապնդելի արարք է, այլ ուղղակիորեն ցեղասպանական բնույթի ոճիր է:

Դատախազությունն ինքն իրեն դրել է փաշինյանի «պոլի շորի» տեղ, այն ոչ թե ծառայում է հողատու և կապիտուլյանտ «վերջապետին», այլ ուղղակի կամակատար-մանկլավիկի դերում է:

Աննա Հակոբյանը այստեղ էլ էր խափում, երբ ասում էր, որ զինվորները զոհվում են հանուն ոչնչի։ Մեր զինվորները զոհվում էին հանուն 5 միլիարդի։

Ասում են՝ փաշինյանի հակահայ կառավարության կազմում ինչ-որ «պերեստանովկաներ» են

Շարունակում են նույն ստահակային գործելակերպը, շարունակում են լկտիագույն ստերի ու կանխամտածված խեղաթյուրանքների տարածումը։

Թուրքերի միջոցով Նիկոլը պրծավ Արցախից, հիմա էլ ուզում է թուրքերի միջոցով իր իշխանությունը պահել՝ «սահմանները կբացվեն, յոնջա կբուսնի» թեմայով։

Թուրքի առաջ կզածը, ինքնըստինքյան, չի կարող չատել նույն այդ թուրքին հաղթած հայ մարդկանց:

2018–ի «թավիշից» հետո գործակալները վխտում են Հայաստանում։ Եվ դա բնական է։ Չէ՞ որ Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության մեջ հսկայական փայ ստացան նաև սորոսաթուրքական ուժերը։

Նույն գործիչը կամ ուժը շատ կարճ ժամանակահատվածում փորձում է մեկ «ակնակապիճում» տեղակայել փոխբացասող կամ տրամագծորեն հակասող մոտեցումներ:

Այս հակահայերին աղանդավորական ֆանատիզմով երկրպագող կռապաշտ «պողոսների» տխմար երազանքը Հայաստանի վերջնական ոչնչացումն է:

Մեր հանրային հիշողությունը ծայրահեղ հիվանդ է, եթե ոչ՝ մահամերձ: