Ախր, չեք պատկերացնում, էլի՛, չեք ուզում պատկերացնել, թե նոր Սահմանադրության պայմաններում ո՜նց ենք զարգանալու:

Նոր Սահմանադրության քարոզն իշխանությունները որոշել են իրականացնել հաճախորդների միջոցով։ Բաղրամյան 26–ում ֆոտոսեսիայի մասնակիցներից շատերի վրա դրված է «ոչ»–ի դեմ պայքարելու «սուրբ» պարտականությունը։

Հովիկ Աբրահամյանի հետ կապվող բիզնեսներից մեկը` Պարսկաստանից դիզելային վառելիքի ներմուծումը, ստացել է մենաշնորհային կարգավիճակ։

Զարմանալի է Դավիթ Հարությունյանի մտահոգությունը: Իսկ ի՞նչ է՝ Հարությունյանը համոզվա՞ծ է, որ, ասենք, Յուվեցի Կարոն կարդացել է նոր Սահմանադրությունը, ու շտապել է հիացական գնահատականներ տալ:

Չկա նախկին էնտուզիազմը։ Չկա «Ես Վովա Գասպրյանն եմ» գոռացող Վովա Գասպարյանը։ Չկա «կենդանաբանական» պատը, որի մասը կազմած շատերին ուղարկել են Բաղրամյան 26՝ ֆոտոսեսիայի։

Նոր Սահմանադրությամբ «քաղաքական զսպվածություն» է պահանջվում ողջ ժողովրդից: Սահմանադրորեն:

Եթե «Ապահով Հայաստանը» «կառուցած» մեքենավարն ու նրա թիմն են քշելու այդ գնացքը, ապա միանգամայն պարզ է գնացքի ուղղությունը:

Տպավորությունն այնպիսին է, որ թուրքական հատուկ ծառայություններն են կազմակերպել Իգդիրի պայթյունը, որպեսզի Թուրքիայում ազգայնական հիստերիա բորբոքեն ու մարդկանց ուղղորդեն քրդերի դեմ (ձեռքի հետ էլ՝ հայերի)։

Չկա որևէ բռնապետական ռեժիմ կամ ավտորիտար կառավարման համակարգ, որի պայմաններում հայտարարվի, որ պետությունը ղեկավարվելու է հակաժողովրդավարական մեթոդներով։

Հանրային հեռուստաընկերությունը տարիներով փնտրում է «հայկական Սոլովյովին», բայց այդպես էլ չի գտնում։

Դրամով ավանդների տոկոսադրույքները մոտ 15-18 տոկոս են կազմում, իսկ վարկերի տոկոսները հասել են երկինք, ինչը ոչ մի լավ բան չի կարող ապահովել մեր տնտեսության համար։

Եթե միակ թիրախը թողած՝ պայքարում ես այլոց դեմ, ապա պատրաստ եղիր քո մասին ամեն բան լսելուն։ Հատկապես որ ինքդ էլ գիտես, որ դարձել ես Սերժի բնական ու, որպես կանոն, վճարովի դաշնակիցը։

Էրդողանը հակաքրդական արշավ է սկսել բացառապես ներքաղաքական հարցերը լուծելու, մասնավորապես՝ իր իշխանությունը պահելու նպատակով։

Սերժ Սարգսյանի անձնական շահը մշտապես հակասության մեջ է մտնում Հայաստանի ու Ղարաբաղի շահերի հետ։ Պարզապես բախտներս բերում է, որ Իլհամն է ախմախագույն կերպար, բայց դե, ինչքա՞ն կարելի է հույս դնել թշնամի պետության ղեկավարի էշության վրա։

Սերժ Սարգսյանը շրջում է փողոցներով ու հետաքրքրվում, թե այս կամ այն օբյեկտն ումն է։ Չինովնիկը պատասխանում է, որ բոլորն էլ պատկանում են Սաշիկին, կամ առնվազն նրա փայամասնակցությամբ են գործում։ Սերժը դրանից հետո բարկանում է, թե բա ...

Սերժ Սարգսյանն այլ ձև չգիտի։ Նրա համար քաղաքականության մեջ կան հաճախորդներ և տերեր։

Ճիշտ բրեժնեւյան Գերագույն խորհրդի պատկերն է լինելու: Դա՛ է իրենց ծրագիրը։ Այդ ծրագրի դեմ հակածրագիր հանրությանը ներկայացնելն ու իրականացնելը դառնում է քաղաքական օրակարգի թիվ մեկ կետը։

Սոցիալ–տնտեսական այս ծանր պայմաններում Ռոբերտ Քոչարյանի վերադարձը փրկօղակ կդառնա Արամի համար։