Բոլոր փոփոխություններն ու Գագիկ Հարությունյանի գլխավորած հանձնաժողովի խուճուճ ձևակերպումները վերարտադրության ծրագրին ծառայելու համար են։

Հայ մեծահարուստների մեծ մասը մի հետաքրքիր «խասիաթով» է աչքի ընկնում՝ քաղաքականությունից բան չի հասկանում ու համակարգային մտածողություն չունի։ Որպես բախտավոր խոպանչի՝ Սամվել Կարապետյանը նշյալ տեսակի տիպիկ ներկայացուցիչ է։

Հայրիկյանի ուսը մեկ էլ երևի պետք կգա այն ժամանակ, երբ նա կփորձի «իմպերիալիստական Ռուսաստանի» դեմ պայքարի շրջանակներում պաշտպանել Սերժ Սարգսյանի ցմահ իշխելու իրավունքը։

Քաղաքական ուժերը կուզենային տեր կանգնել Բաղրամյանում հավաքվածներին։ Նման փորձ արեցին ոչ միայն ֆորմալ առումով ընդդիմադիր համարվողները, այլ նաև ՀՀԿ–ական Աշոտյանը։ Բայց բոլորն էլ, ըստ էության, արժանացան «սիկտիրի»։ Պարզապես Աշոտյանի բախտը չբերեց:

«Մեկ քայլ առաջ» ծրագրի արդյունքը Բաղրամյան պողատայի բացվելը դարձավ, և ինչպես իշխանություններն էին հունիսի 28–ին ուզում, ցուցարարները տեղափոխվեցին Ազատության հրապարակ։ Ոչինչ չենք ակնարկում, պարզապես փաստն ենք արձանագրում։

Բոլոր «կրեաԾիվ» ախմախությունները պետք է մի կողմ դնել ու բացառապես քաղաքական պայքար մղել։

Սարգսյանն ու ՀՀԿ–ն ատամներով են պաշտպանում էլեկտրաէներգիայի սակագնի թանկացման որոշումը։ Տեսակը տեսակին է պաշտպանում։

Պարզվում է, որ Սյունիքի վերանշանակյալ մարզպետ Սուրիկ Խաչատրյանի դեմ իրոք մահափորձ էր կազմակերպվել։ Համենայնդեպս, Հայաստանի իրավապահները մի քանի կասկածյալների են ձերբակալել ու ինչ–որ մեկի ֆոտոռոբոտն են տարածել։

Տերտերության «կուտն ուտող» չկա, իսկ ուժ չեն թողնում կիրառել։ Մնում է դերասանությունը, բայց դա էլ օգուտ չի տալիս։

Եթե Սարգսյանն ուզում է զբաղեցնել նախագահի աթոռը երրորդ անգամ, ապա նա պետք է բաց թողնի առնվազն մեկ ժամկետ, կամ էլ՝ փոխի իր անուն–ազգանունը, դառնա «այլ անձ» ու առաջադրվի նախագահի թեկնածու։

ՀՀԿ–ականները հիմա տեսնում են, որ Սարգսյանը չի կարողանում ապավինել իր միակ ռեսուրսին՝ ուժի կիրառման հնարավորությանը։ Բաղրամյան 1–ն ամեն օր մաշեցնում է Սարգսյանի այդ ռեսուրսը, և հենց դա էլ հունից հանում է ՀՀԿ ղեկավարին։

Հայաստանին անհրաժեշտ է նոր քաղաքական ուժ, որը կհամախմբի տարբեր քաղաքական ուժերում առկա բոլոր առողջ գործիչներին, քաղաքացիական շարժումներին, ու կհասնի համակարգային փոփոխությունների։

Աշոտյանի փոխարեն Բաղրամյան են ուղարկել «անկախության սիմվոլին»՝ Պարույր Հայրիկյանին, ով 2013թ. ընտրությունների ժամանակ նախագահի «ֆեյք» թեկնածու էր աշխատում ու բավական տպավորիչ կոմերցիոն արդյունքներ գրանցեց։

ՀՀԿ ղեկավարն այնքան փորձեց մեր երկրի ներքին խնդիրներն արտաքին դաշտում տարատեսակ խաղերի միջոցով լուծել, որ հիմա հայտնվել է սեփական ձեռքերով պատրաստված թակարդում՝ չկարողանալով ուժ կիրառել։

Հոգեկան անհավասարակշիռ վիճակում գտնվող «Ես Վովա Գասպարյանն եմ»–ը սպառնաց ցրել ցույցը, իսկ Սերժ Սարգսյանը խնդրեց ազատել Բաղրամյան պողոտան, բայց շուրջօրյա բողոքի ակցիան շարունակվում է։

Հենց որ մեկը կոչ է անում քաղաքական հարցը չքաղաքականացնել, նրան անմիջապես «պասլատ արեք» Աշոտյանի մոտ կամ, ավելի ճիշտ, Աշոտյանի ուղղությամբ։

Հիմա «պատը» չկա, իսկ «կենդանիները» թրև են գալիս մայրաքաղաքի այլ հատվածներում, կամ էլ զբաղված են ՀՀԿ ղեկավարի հետ սահմանադրական փոփոխությունները քննարկելու եկամտաբեր գործով։

«Մեկ օլիգարխի տնտեսությունը» նշանակում է, որ շուկայում մնում է ոչ միայն մեկ վաճառող, և իր բարձր գներն ու վատ որակը թելադրում (մոնոպոլիա), այլ նաև նշանակում է մեկ գնորդի առկայություն (մոնոպսոնիա)։