Աշոտյանը, կամա թե ակամա, բացահայտել է Հայաստանում տիրող բարքերը, համակարգի բնույթը, իշխանավորների մտածողությունը, աշխարհայացքը և կյանքի փիլիսոփայությունը։

Սերժ Սարգսյանին ակնհայտորեն գլխաքանակ ու լուսանկարների առատություն է պետք։

Ռոբերտ Քոչարյանի իրական վարկանիշն ինչպես պետական ապարատում, այնպես էլ բիզնեսի բոլոր շերտերի մոտ ու հանրային տարբեր շրջանակներում հակադարձ համեմատական է Սերժ Սարգսյանի լեգիտիմության գրեթե զրոյական մակարդակին։

Պալատ մտնելու համար հերթի կանգնելով՝ ինքնասպանվեցին:

Ծեծվողը ցուցաբերեց «քաղաքացիական» բարձր գիտակցություն և ապացուցեց, որ ՀՀ արդարադատության համակարգն արդեն լրիվ մարդակենտրոն է, այն է՝ մեկ մարդ է որոշում, թե ով է պետք է ծեծի, իսկ ով՝ ծեծվի։

«Խորհրդարանական կայուն մեծամասնության» ձևավորումն այնպես, ինչպես ծրագրել են «վերևներում», նշանակում է սեփականության կենտրոնացման կայուն միտումներ և բիզնեսի մահացում։

Սարգսյանը հանրությանը ցույց էր տալիս, թե ինչի վրա է ծախսվում տնտեսության երևացող հատվածից դեպի ստվեր հոսող գումարների մի չնչին, շատ չնչին մասը։

Անպատժելիության «նարուշիլովկա» Եվրոպայում է՞լ է գործում:

ՀՅԴ-ն տգեղ, եթե չասենք՝ հակաժողովրդական դերակատարություն է ստանձնել: ՀՅԴ–ի արածը, մեղմ ասած, բարոյական չէ։

Բաղրամյան 26–ում տառապում են Ֆորեստոլի սինդրոմով։ «Սահմանադրական» հեղաշրջման պատրաստվողներն ամենուրեք Ռոբերտ Քոչարյանին են տեսնում։

Բայց ո՞ւմ համար են բեմադրել այս ամենը, երբ իրենք էլ գիտեն, որ ժողովուրդը դեմ է սահմանադրական փոփոխություններին: Ուրեմն՝ էդ նախագծի «կատարելագործելը» ո՞րն է: Ցմահ իշխելու դրույթները կատարելության հասցնե՞լը:

Չի սիրում Պուտինին, լիզում է Օբամայի կոշիկները, էքստազի մեջ է ընկնում Մերկելի ելույթների ժամանակ և գրգռվում Օլանդի խոսքերից՝ համատեղելով հաճելին (առաջադեմ երևալը) օգտակարի («քաղաքացիական» խաղալու բիզնեսի համար լավ վարձատրվելը) հետ։

Բաղրամյան 26–ի պատկերացրած «քաղաքացիականները» պետք է պահանջեն բոլորի, բայց ոչ Սերժ Սարգսյանի հրաժարականը և վերջում էլ «Աշոտյան» լինեն «մարտի դաշտից»։

Սերժ Սարգսյանի մարդկային որակներն ու վարած քաղաքականությունն այնպիսին են, որ մշտապես պահանջում են հաճախորդների առկայություն։

Հաշվի առնելով անցած տարիների փորձը, Սերժ Սարգսյանի գործելաոճը և ընթացիկ քաղաքական «մոմենտը»՝ Ռուբեն Հայրապետյանը կարող է անհոգ լինել։

Նժարի մի կողմում Հայաստանի շահերն են, մյուս կողմում՝ «Վերջի բոլշևիկինը»։ Ընտրությունը մեծ չէ։

Սադրիչների գործը, ինչպես միշտ, էժանագին շոու սարքելն ու ոստիկանության հետ համատեղ «սարքոցիներ» կազմակերպելն է։

Այժմ հերթը հասել է Հայաստանին։ Այն գնելու համար նոր Սահմանադրություն են առաջարկում։ Դա «Այո՛ թալանին» կարգախոսն առաջ տանելու Սահմանադրություն է։