Բաղրամյան 26–ում տառապում են Ֆորեստոլի սինդրոմով։ «Սահմանադրական» հեղաշրջման պատրաստվողներն ամենուրեք Ռոբերտ Քոչարյանին են տեսնում։

Բայց ո՞ւմ համար են բեմադրել այս ամենը, երբ իրենք էլ գիտեն, որ ժողովուրդը դեմ է սահմանադրական փոփոխություններին: Ուրեմն՝ էդ նախագծի «կատարելագործելը» ո՞րն է: Ցմահ իշխելու դրույթները կատարելության հասցնե՞լը:

Չի սիրում Պուտինին, լիզում է Օբամայի կոշիկները, էքստազի մեջ է ընկնում Մերկելի ելույթների ժամանակ և գրգռվում Օլանդի խոսքերից՝ համատեղելով հաճելին (առաջադեմ երևալը) օգտակարի («քաղաքացիական» խաղալու բիզնեսի համար լավ վարձատրվելը) հետ։

Բաղրամյան 26–ի պատկերացրած «քաղաքացիականները» պետք է պահանջեն բոլորի, բայց ոչ Սերժ Սարգսյանի հրաժարականը և վերջում էլ «Աշոտյան» լինեն «մարտի դաշտից»։

Սերժ Սարգսյանի մարդկային որակներն ու վարած քաղաքականությունն այնպիսին են, որ մշտապես պահանջում են հաճախորդների առկայություն։

Հաշվի առնելով անցած տարիների փորձը, Սերժ Սարգսյանի գործելաոճը և ընթացիկ քաղաքական «մոմենտը»՝ Ռուբեն Հայրապետյանը կարող է անհոգ լինել։

Նժարի մի կողմում Հայաստանի շահերն են, մյուս կողմում՝ «Վերջի բոլշևիկինը»։ Ընտրությունը մեծ չէ։

Սադրիչների գործը, ինչպես միշտ, էժանագին շոու սարքելն ու ոստիկանության հետ համատեղ «սարքոցիներ» կազմակերպելն է։

Այժմ հերթը հասել է Հայաստանին։ Այն գնելու համար նոր Սահմանադրություն են առաջարկում։ Դա «Այո՛ թալանին» կարգախոսն առաջ տանելու Սահմանադրություն է։

Հարկատուներիս հաշվին ուզում են, որ Նազարյան Ռոբերտը ճիշտ դուրս գա, հոսանքի գնի բարձրացումը հիմնավորվի, ու տարատեսակ մեկնաբանություններ չլինեն։

Հանրաքվեն ոչ միայն Սերժ Սարգսյանին անվստահություն հայտնելու միջոցառում է, այլ նաև հանուն իրավունքների պայքարի հնարավորություն։

Միգուցե Հովիկ Աբրահամյանին Բաղրամյան 26–ից խոստացել են, որ նոր Սահմանադրության շրջանակներում նա կշարունակի պահպանել վարչապետի աթոռը, բայց դա բլեֆ է։

Բաղրամյան 26–ում, թերևս, մտածում են, որ Քոչարյանին ու Օսկանյանին նույնացնելով և նրանց Սերժի հետ համեմատելով՝ շահած դուրս կգան։

Ռուսաստանը չի հասկանում, որ Սերժ Սարգսյանը հայկական Յանուկովիչն է (ոչինչ, մի օր կհասկանա), իսկ Արևմուտքում հույս ունեն, որ կարելի է նույն Սերժ Սարգսյանից հայկական Սահակաշվիլի ստանալ («եվրաասոցացումը» սրանց, փաստորեն, դաս չեղավ)։

Քանի՞ անմեղսունակ կա Հայաստանում, որ չհասկանա՝ գործող Սահմանադրությամբ Սերժը չի կարող վերարտադրվել վարչապետի կարգավիճակով։ Դե, եթե կարողանար, ապա ինչո՞ւ էր նախաձեռնում «սահմանադրական» հեղաշրջումը։

«Անկախ» և համատեղությամբ նաև «արևմտամետ» Մարուքյանը մունջ էր ձեւանում Սերժ Սարգսյանի իրականացրած արտաքին «նախաձեռնողական» քաղաքականության բոլոր փուլերում։

Սահմանադրափոխության թեմայով երրորդ կարծիք չկա և չի կարող լինել։ Կա՛մ կողմ ես այդ փոփոխությանը, կա՛մ դեմ։ Չես կարող կողմ լինելով՝ դեմ լինել, կամ՝ դեմ լինելով՝ կողմ։

Շատերը, թերևս, չգիտեն, որ Նիկոլի գլխավորած «Իմպիչմենտ» դաշինքը 2007 թվին նույն առաքելությունն ուներ, ինչ հիմա։