«Ձևավորենք կայուն մեծամասնություն» խայտառակ ձևակերպման տակ պետական հեղաշրջման ու կայուն բռնապետության հիմքերն են դրվում։

Տենդենցիոզ հայտարարություններ Ուորլիքն անում էր նաև անցած ամռանը, որին հաջորդեցին ադրբեջանցիների հարձակումները և սահմանային բախումները։ Թե ինչ է այս անգամ հետևելու «կկվի» կանչին, դժվար է ասել։

Ուշագրավ է, որ արդարադատության նախարարը հրաժարական է ներկայացնում Սերժ Սարգսյանի անձնական շահերին առնչվող սահմանադրական փոփոխությունների տեքստի ներկայացման նախաշեմին։

Եթե իրանական գազն անցնի Թուրքիայով (ըստ ամենայնի՝ հենց այդպես էլ կլինի), ապա դա նշանակում է «Նաբուկո» ծրագրի վերակենդանացում, ինչն ուղղակի սպառնալիք է ՀՀ և ԼՂՀ անվտանգությանը։

Երբ խնդիր դրվեց սեփականության լայնամասշտաբ վերաբաշխում իրականացնել ու «Մեկ օլիգարխի տնտեսություն» կառուցել, արդեն պարզ էր, որ ունենալու ենք ողբերգական պատկեր։

Ոստիկանապետ Վովա Գասպարյանը փորձում է վերականգնել Բաղրամյան պողոտայում սասանված հեղինակությունը։ Նա մահակը ցած է դրել ու կրկին դիմել Աստվածաշնչի օգնությանը։

Դատարանը Հայրապետյանին չհավատալու հրահանգ ունի, ու վերջում, ամենայն հավանականությամբ, հենց նրան են տուգանելու՝ զրպարտության մեղադրանքով, ինչպես որ Լիսկայի զոհ դարձած Բուդաղյան եղբայրներին են մեղավոր հանում՝ մեկին՝ հետմահու, երկուսին՝ ողջ վիճակում։

Սրանք ոչ թե մարտնչող աթեիստներ են, այլ փողի հիմքով տերտերապետություն կառուցողներ։

Սահմանադրական փոփոխությունների նախաձեռնումը Սարգսյան–Հարությունյան զույգի ենթագիտակցական պայքարն է ընդդեմ ՀՀ անկախության։

Իշխանությունները պարբերաբար բողոքում են փողի պակասությունից, բայց որտեղից կարելի է փող ստանալ, հանձնում են իրենց մերձավորներին, որպեսզի պետբյուջեի փոխարեն այլ բյուջեները լցվեն։

Արևմտամետ նոր ուժ են ուզում ձևավորել, որպեսզի Պուտինին քծնող Զորի Գայկովիչի ու Գեղամյանի պես մեկն էլ Օբամայի թաթիկները լպստի։ Դա կոչվում է «և՛, և՛»–ի քաղաքականությունը գործողության մեջ։

Գեներալ–պատգամավոր Մանվելը, փաստորեն, անկախ իրենից, ճիշտ ձևակերպում էր տվել՝ ՀՀԿ ղեկավարին անվանելով «Վերջի բոլշևիկ»։

Սահմանադրական փոփոխությունները արվում են մեկ մարդու՝ Սերժ Սարգսյանի անձնական շահերը սպասարկելու համար։ Այնպես, ինչպես էլեկտրաէներգիայի սակագնի բարձրացման դեպքում։

«ՀՀ ցմահ ու հետմահու ղեկավարը Սերժ Սարգսյանն է, ով իր իշխանությունն իրականացնում է կոլեկտիվ անպատասխանատվության գաղջ մթնոլորտում»։

ՀԷՑ–ի տնօրեն Բիբինը գրեթե ոչնչով չի տարբերվում Բաղրամյան 26–ի ենթականեր Գալուստ Սահակյանից, Հովիկ Աբրահամյանից և մյուսներից։

Արամի հույսը հիմա Սերժ Սարգսյանն ու Ռոբերտ Քոչարյանն են։ Նա պատրաստ է առաջինի «պասով» երկրորդի դեմ գեղամյանություն անել ու հիմա ամեն առիթով ցույց է տալիս, որ «X» պահին իրենից լավ ժողգործիք ՀՀԿ ղեկավարը չի կարող գտնել։

Հայաստանում քաղաքական հարցերը չքաղաքականացնելու մասին սիրում են հայտարարել իշխանությունները։ Սրանք անգամ ընտրությունները չեն ուզում քաղաքական հարթության մեջ դիտարկել։

Սերժ Սարգսյանի ամենասիրելի գործիչներից մեկը՝ «դհոլը», Հելսինկիում քվեարկել է ադրբեջանցու ներկայացրած հակաղարաբաղյան բանաձևի օգտին։