Անհայտ է երկրի ապագան, որտեղ Սահմանադրությամբ քաղաքական մենաշնորհ է հաստատվում: Այ սրա՛ մասին է պետք մտածել եւ փորձել կանխել նման վտանգը:

Նիկոլն ուզում է «ինստիտուցիոնալ» դառնալ։ ՀՀԿ ղեկավարը, երջանիկ զուգադիպությամբ, նույնպես ուզում է «խորհրդարանական կայուն մեծամասնությանը» կից ինստիտուցիոնալ ընդդիմություն ունենալ։

Սերժ Սարգսյանը չէր դառնա ՀՀ պաշտպանության նախարար և իր ազդեցությամբ, դե ֆակտո, երկրորդ դեմք։ Անդրանիկ Մարգարյանը չէր դառնա վարչապետ։ Արամ Սարգսյանը չէր էլ երազի վարչապետի աթոռի մասին։

Մակերեսային դիտարկումն անգամ ցույց է տալիս, որ Հովիկ Աբրահամյանն իր տեղակալներից, թերևս, միայն մեկի վրա ունի որոշակի ազդեցություն։

Մի՞թե այս մարդն այն աստիճանի է մտել «զակազի» տակ, որ անգամ սգո օրը պարտադրված է կցվել «Գեբելսյան» քարոզչամեքենային ու հանդես գալ Ռոբերտ Քոչարյանի դեմ։

Հայաստանում մամուլի ազատությունը «զաշկալիտ է անում»։ Արդեն սկսել են հրապարակային բանավեճի մեջ մտնել «Գեբելսյան» քարոզչամեքենայի կարկառուն ներկայացուցիչները՝ «1in.am»–ը և «Lragir.am»–ը։

Գործող Սահմանադրության վերացման հարցում կա երկու տեսակետ՝ «Այո» և «Ոչ» (այսպես կոչված՝ «երրորդ» տեսակետ հայտնողները Նիկոլ Փաշինյանի նման «այո»–ի քարոզիչներ են, բայց՝ «շուստրիավարի»)։

Տարիներ շարունակ խոսվում է այն մասին, որ պետք է սահմանի երկայնքով գիշերային տեսասարքեր տեղադրել, որոնց շնորհիվ հնարավոր կլինի կանխել թշնամու դիվերսիոն խմբերի ներթափանցումը հայկական տարածք:

Դատելով շտաբի ղեկավար կազմից՝ Բաղրամյան 26–ը հանրաքվեն իր ուզած ձևով անցկացնելու համար մարտի է նետել բոլոր պետական ռեսուրսները։ Սա, թերևս, «մերոնց» հուժկու պատասխանն է Բաքվին։

Անգամ ՀՀԿ–ականները չեն թաքցնում, որ սահմանադրական փոփոխություններն արվում են իշխանությունը մեկ անձի ձեռքում պահելու նպատակով։

2010-ին իշխանական շրջանակներում խոսում էին այն մասին, թե Սերժ Սարգսյանն անդրդվելի է, և ասել է, որ Նիկոլը 7 տարվա ազատազրկումը մինչեւ վերջին օրը պետք է կրի: Սակայն ...

Առաջարկվող փոփոխություններով քաղաքական մենաշնորհը դառնում է իրավական նորմ, ինչը ֆունդամենտալ առումով այլ փիլիսոփայություն է և ենթադրում է այլ խաղի կանոն։

300 կով սկսել է լավ ապրել Հայաստանից հեռացած 300 հազար ՀՀ քաղաքացու դժբախտության գնով, բայց դե, դա դրանց չի հետաքրքրում։ Կարևորը՝ «կոռմը» տեղը լինի, և խոտը՝ շատ։

Սերժ Սարգսյանի ընտրած այս մոտեցումն էլ մեղադրելու չէ. մարդը վախենում է սեփական հասարակությունից, իսկ օտարների ականջներից կարելի է հեշտությամբ լապշա կախել:

Ինչպես հայտնի ֆիլմում էր ասվում՝ կլիենտը հուզվում է, կլիենտը նյարդայնանում է։

Սարգսյանի մեկնելու և ժամանելու մասին բոլորն իմանում են, բայց այդպես էլ անհայտ է մնում, թե ինչ պետական խնդիրներ են լուծվում այդ այցերի ժամանակ։

Վերջին մի քանի օրվա ընթացքում իշխանություններն ու նրանց կցված «քաղաքացիականները» բարոյական հաղթանակներ տարան։

Եթե չստացվի այն, ինչ պլանավորվել է, ապա՝ ինձանից հետո թեկուզ նոր Սահմանադրություն։