Իշխանությունը ստիպված եղավ ֆանտասմագորիայի շարքին դասվող հայտարարություններ անել՝ ասելով, թե, ուշադրությո՛ւն, նոր Սահմանադրությամբ շատ հեշտ կլինի իշխանափոխություն անել։

Երևի այլմոլորակայիններն են Հայաստանը մեկ գիշերվա մեջ մտցրել Կրեմլի «պադվալ»։ Կամ էլ՝ Զորի Գայկովիչն ինքնաբուխ է նամակ գրել «ռուսաց թագավորին»։

Ռ. Քոչարյանի ու Ս. Սարգսյանի տված հարցազրույցների կոնտրաստն այնքան մեծ է, որ տարբերությունը և հակադրությունը տեսանելի է անգամ դպրոցական տարիքի երեխաներին։

Ավելի զզվելի քարոզչություն հնարավոր չէ պատկերացնել:

Այս պայմաններում Հովիկ Աբրահամյանին այլ բան չի մնում, քան մամուլի ընթերցանությամբ զբաղվելն ու «սահմանադրական» հեղաշրջմանը նպաստող հեռուստաթամաշային մասնակցելը։ Նա, ի դեպ, հենց այդպես էլ վարվում է։

Թուրքիան, ԻՊ դեմ պայքարի հռետորաբանության ներքո, հանդես է գալիս Իրաքի ու Սիրիայի քրդերի դեմ։ Ըստ այդմ՝ ԻՊ–ն Թուրքիայի գործընկերն է, քանզի ահաբեկիչների թիրախը նույնպես քրդերն են:

Մենք չէ, որ պետք է ասենք այդ մասին. դա շատ լավ տեսնում են սոցիալական ցանցերում վխտացող Բաղրամյան 26-ի ֆեյքերը:

Բ26-ն իր ընտրած «ոչ»-ականներին հո չի՞ կցել իշխանավորների հետ, որ ներքին տուրիզմի ժամանակ, հատկապես` ուտել-խմելու արանքում, սուր հարցեր տան։

Արևմուտքը, ավելի ճիշտ՝ արևմտյան երկրների քաղաքական վերնախավերը, դեգրադացվել են, և ընտրովի են պաշտպանում համամարդկային արժեքները։ Դա՛ է արևմտյան ռասիզմի առանձնահատկությունը։

Մեկին տվել են իշխանության վերնաշապիկը, մյուսին՝ «թունդ ընդդիմադրի» գլխարկը, երրորդին՝ «այո»–ի շորը, չորրորդին՝ «ոչ»–ի կիսաշրջազգեստը, վեցերորդին «մայկա–տրուսիկով» են բաց թողել հանրության վրա ...

ՀՀԿ–ի գաղափարական թևի ներկայացուցիչ Սեյրան Սարոյանը շատ անկեղծ մարդ է։ Նրա շուրթերով բարբառում է ճշմարտությունը։

Բաղրամյան 26-ի շոուն ահագին թանկարժեք է: Զավտրիկը, աբեդն ու ուժինը պայմանական այո-ականների ու ոչ-ականների համար ապահովված են։

Առանց Սովետի հնարավոր չէր պայքարել ֆաշիստական Գերմանիայի դեմ, ու հիմա էլ առանց ՌԴ–ի հնարավոր չէ ոչնչացնել «Իսլամական պետություն» կոչված չարիքի արտադրամասը։

Հյուսիսում ու հարավում «ոչ» քարոզողն էլ է տակից «այո»–ի համար աշխատում. ուղղակի իրեն դրել է խիստ քաղաքացիականի տեղ ու հենց ուղիղ եթերում ավելի անբարոյական վարքագիծ է դրսևորում։

Իշխող կուսակցությունը մի առիթով բնութագրելու համար հիշել են ոհմակին՝ ասելով, որ այն ոհմակ չէ։ Կյանքը, սակայն, ցույց է տալիս, որ ՀՀԿ–ում ոհմակի օրենքներն են գործում։

Գործող իշխանությունն էդ «դարդին» չդիմանալով` մտադրվել է հանձնել ազատագրված տարածքները:

Փողոց դուրս գալու և հանրությանն իշխանության դեմ մոբիլիզացնելու խոստում տված Արամը հայտարարում է, թե ՀՀ քաղաքացին զրո է, քանի դեռ չկա դրսի աջակցությունը, և ինքը պայքարի դուրս կգա միայն Արևմուտքի աջակցությամբ։

Նոր Սահմանադրությամբ ներդրվող «խորհրդարանական կայուն մեծամասնության» հետևում թաքնվելը, միևնույն է, բան չի փոխելու։ Սերժ Սարգսյանն անձնական պատասխանատվություն է կրում։