Ի՞նչն եք շնորհավորելու, եթե ուրացել եք Շուշին ազատագրողների արյունը, հիշատակը, ԳՈ՛ՐԾԸ:

Երեխաներին Նիկոլն ու Աննան օգտագործում են փիառ նպատակներով։ Աշոտից փորձում են «փախած» արվեստագետի ու, միևնույն ժամանակ, պատերազմական Ռեմբոյի կերպար ստանալ։

Դավաճան ու հակահայ նիկոլ փաշինը՝ իր թրքահպատակների հրճվալից հայացքների ճահճի մեջ ընկղմված, խոսում ու խոսում էր:

Լֆիկական օսվենցիմի մասին խոսող Նիկոլը սեփական կլանաօլիգարխիկ «օսվենցիմն» է ստեղծել։ «Օսվենցիմ», որտեղ գլխավոր դերերում իր ընտանիքի անդամներն են, բարեկամները, ընկերները և Խաչատուր Սուքիասյանը՝ «Գռզոն»։

Պարզից էլ պարզ է, որ առաջիկա ընտրություններում նիկոլ փաշինի օգտին կարող են քվեարկել մի՛միայն ազգի դավաճանները, ստահակները կամ լատենտ թուրքերը:

Հիմա Թուրքիան սպասում է Նիկոլի մյուս նվերին՝ Սյունիքին։ Երբ Նիկոլն ասում է՝ «Ապագա կա» և ստանում ուսապարկերի ծափահարությունները, թուրքական ապագայի մասին է խոսում։

Վարչապետը փոխվեց, բայց իր վրայով կարված «կոստյումը» մնաց։ Նիկոլը քննադատում էր այդ «կոստյումը», դրա կարողներին ու պատվիրատուին, բայց հենց հագավ այն, անմիջապես դուրն եկավ։

նիկոլ փաշինն ինքը տեղով մեկ ու իր «կառավարությունն» էլ հետը մի չարորակ անսարքություն են Հայաստանի գլխին:

Ռուսաստանում շատ լավ հասկանում են, որ Նիկոլ Փաշինյանի մնալու դեպքում կապիտուլյացիան շարունակվելու է և հանգեցնի արդեն Հայաստանի պետականության կորստին։

Այդպես ոչ թե երկիր են կառուցում, այլ կործանում են երկիրը:

Ընտրությունը ՀՀ սուբյեկտայնությունը պահպանելու և ՌԴ-ի հետ ռազմավարական կապերն ուժեղացնելու և մեր երկրի թուրքացման միջև է լինելու:

Կարելի էր միանգամից քրեականացնել թրքահպատակ փաշինին «ողջունելը», ավելին՝ կարելի էր քրեական պատիժ սահմանել թուրքի նիկոլից բացի որևէ այլ թեկնածուի օգտին քվեարկելու համար, պրծավ-գնաց:

Ուզում ես «պլյուս-մինուս 500» անգամ ասա՝ ներողություն, նման արտահայտության համար դրա հեղինակին «սյունիքյան ողջույնով» բնորոշելն էլ քիչ է:

Նիկոլն ու «Գռզոն» «լիմոն» են բռնում։ «Հպարտ» քաղաքացիների «դուխով» հայացքի ներքո, բնականաբար։

Արցախի նախագահ նշանակված տեղական Նիկոլը՝ Արայիկ Հարությունյանն իրեն ավանակի տեղ է դրել։ Կամ ինչպես երևանյան ժարգոնով կասեին՝ շլանգի։

Շուշին ու Արցախի 75 տոկոսը գիտակցաբար հանձնած, հազարավոր տղաների գիտակցաբար մահվան բերան ուղարկած (որ իրեն չասեն՝ «Նիկոլ դավաճան»), Հայաստանին «էն գլխից» պարտության տարած  Նիկոլի ձեռքն ինչպե՞ս եք սեղմում։

Եթե նաև կարծում է՝ հասարակությունը մոռացել է, թե ինչ դեր էր վերապահված իրեն և ինքն ինչպես էր այդ դերը կատարում, ապա նա սխալվում է:

Նա հասկանում է, որ առանց վարչապետի պաշտոնի ու լծակների, ինքը բացարձակ 0 է, եթե չասվի՝ ոչնչություն: