Ստեղծված իրավիճակում, ինքնին հասկանալի է, որ ազգային ուժերը՝ Ռոբերտ Քոչարյանի գլխավորությամբ, ինչպես ասվում է՝ կրելուց և այդպիսով Հայաստանն ազատագրելուց բացի, այլ տարբերակ չունեն:

Նիկոլը հայ ժողովրդին պատրաստում է հերթական «խաղաղության» ճիշտ այնպես, ինչպես ինքն ու իր կինն էին 2018–ից պատրաստում խաղաղության, բայց բերեցին պատերազմ ու կապիտուլյացիա։

Քաղաքական դիակ, որը հայտարարում է դեռ ապրող երկիրը ու դեռ չկոտորված ժողովրդին էլ ոչնչացնելու վճռականության մասին:

Իրավիճակը կարող է փոխվել և վերստին մենք կարող ենք Բանակ ունենալ միայն այն բանից հետո, երբ Հայաստանի իշխանությունը կազատագրվի նիկոլից և թշնամական գործակատար-հանձնակատարների բոլուկից:

Հայաստանի իշխանությունը զավթած և ապօրինաբար վարչապետի պաշտոնակատար ներկայացող նիկոլ փաշինի կողմից կառավարության՝ մայիսի 20-ի նիստում արած հայտարարությունը, կարելի է ասել՝ պետական դավաճանության մասին բացեիբաց, հրապարակային արված ինքնախոստովանական ցուցմունք է:

Փուչիկ–գեներալներ Արտակ Դավթյանը ու Վաղարշակ Հարությունյանը բանակի լուծարային հանձնաժողովի համանախագահներն են։ Նիկոլը՝ ՀՀ–ինը։

Սյունիքի ու Գեղարքունիքի մարզերում ստեղծված խայտառակագույն իրավիճակը նիկոլ փաշինի ու նրա գլխավորած կործանարար իշխանության հստակ բնութագիրն է տալիս։

Ռոբերտ Քոչարյանի իշխանության գալուն դեմ են Նիկոլ Փաշինյանը, Լևոն Տեր–Պետրոսյանը, ՀՀ–ում գործող թուրքական 5–րդ շարասյունը։ Չհաշված մյուս մանր–մունրներին։

Գերնպատակը աթոռին մնալն ու աթոռը պահելն է:

Հայաստանի սահմաններում տեղի ունեցողը Նիկոլ Փաշինյանի ոչ լեգիտիմության հետևանք է։

Քեզանից ուժեղ ադրբեջանական տեղեկատվական ու, առհասարակ, հակահայ պայքարի գործակա՞լ, եթե չասենք՝ հանձնակատար, նիկոլ փաշի՛ն:

Ո՞րն է արդ Տեր–Պետրոսյանի գործունեության բուն դրդիչ ուժը։ Մեծ հաշվով՝ աբիժնիկությունը։ Նաև՝ վախը։ Եվ ինչպես միշտ՝ քիրվայամետությունը։

նիկոլ փաշինի ուսապարկերը, դեռ իրեն չհաշված, ոչ միայն արձակվել են, այլև բացարձակապես սանձարձակվել են:

Հարց է ծագում, թե նիկոլ փաշինն ինչո՞ւ է ՀԱՊԿ-ին դիմել, տրամադրության տակ ունենալով հայ-ռուսական համագործակցության ընդգրկուն ու գործող պայմանագիրը: Ինչո՞ւ միանգամից հենց Ռուսաստանին չի դիմել:

Նիկոլն անզգայացրել է մարդկանց։ Նա Հայաստանի գլխավոր անեսթեզիոլոգն է։

Նիկոլի համար բանակը «կլուբնիկից» ու մայկա–տռուսիկից այն կողմ չի անցնում։ Նիկոլին, ավելի ճիշտ՝ թուրքերին, հայկական բանակ պետք չէ։

նիկոլ փաշինի ու նրա ուսապարկերի հետ բացարձակապես ոչ մի ապագա չկա՛ և չի էլ կարող լինել:

Նիկոլը հայ ժողովրդին կրկին վերադարձնում է պետության «1–ին դասարան», թե բա հեսա պղինձը ծախենք, լավ ենք ապրելու, մնում է, որ Ադրբեջանին ու Թուրքիային թշնամի չընկալենք ու վե՛րջ, կյանքը կդառնա մեղր։