Սամվել Բալասանյանը շա՜տ է ջանում ՀՀԿ ղեկավարի աչքը մտնելու հարցում:

Օգոստոսի 10-ին Մոսկվայում տեղի ունեցած համատեղ ասուլիսի ժամանակ Վլադիմիր Պուտինը բավական ուշագրավ ակնարկ է արել Սերժ Սարգսյանին:

Իշխանական քարոզչամեքենան հիմա փորձում է ՀՀ–ի ու ՌԴ–ի հարաբերությունների աննախադեպ սառը և ոչդաշնակցային հարաբերությունների վիճակը ներկայացնել որպես իբր թե արևմտամետ ՀՀԿ ղեկավարի ձեռքբերում։

Ստացվում է, որ վիճծառայություն կոչված կառույցը ձևական մի բան է ու այս տարվա առաջին եռամսյակի թվերը (և ոչ միայն) կարող են նկարել Բաղրամյան 26-ում և որպես «փաստաթուղթ» դնել Պուտինի առաջ:

Ղարաբաղի հարցի շուրջ հիմա ինտենսիվորեն բանակցում են Ռուսաստանը, Ադրբեջանը, Իրանը և Թուրքիան: Սարգսյանին կանչեցին (կամ էլ՝ ինքը խնդրվեց ու գնաց) Մոսկվա, որպեսզի տեղյակ պահեն:

Երեկ Սարգսյանը շարունակեց «մուննաթային» գիծը, բայց իր պատկերացրած «և՛, և՛»-ային տարբերակով, այն է՝ ինքն անհարմարության աստիճանի քծնում էր Պուտինին, իսկ ահա հայկական «անկախ» հեռուստաալիքի շուրթերով «մուննաթ» էր գալիս, թե բա...

Զենքով քաղաքական հարցեր լուծելն, անշո՛ւշտ, ընդունելի չէ, բայց ամբողջ խնդիրն այն է, որ զենքով հարցերը լուծելու անուղղակի պատվիրատուն իշխանությունն է։

Ումից սնվում եք, նա արդեն հորդորել է ձեզ մոռանալ կերած մուշտին:

ՀՀԿ ղեկավարը համոզեց ՀՀ քաղաքացիներին, որ միայն զենքով պետք է լուծվեն քաղաքական հարցերը, քանզի քվեարկությամբ հնարավոր չի լինելու բան փոխել:

Եկեք ժամանակն ու եռանդն օգտագործենք գլխավոր խնդիրը լուծելու, այն է՝ իշխանափոխության հասնելու նպատակի իրագործման համար:

Կարևորն այն է, որ «արմատական բարեփոխումների» պատրանք ստեղծեն Էս մարզից տանեն էն մարզը, էն մյուս մարզից բերեն կողքի մարզը և այդպես շարունակ:

Հայաստանում փոփոխությունների ձգտում են բոլորը, այդ թվում՝ Սերժ Սարգսյանը: Հարցն այն է, թե ամեն մեկն ինչպիսի փոփոխություններ է պատկերացնում:

Մնում է ժողովուրդը ախտահարող նյութերը ձեռքն առնի և քվեարկությամբ իր տուն-երկրի տարթակալած կեղտը մաքրի:

Իրոք որ՝ հայը հիշողություն չունի: Նրանը դեպրեսիան է, «Ահա և վերջ» լսելը, հանձնման «արարողությանը» հետևելն ու հոնգուր-հոնգուր լաց լինելը: Մի պահ չեն սթափվում էլի, որ ասեն՝ ահա և վե՛րջ՝ Սերժ Սարգսյանին:

Ոչ ընդհատակյա գործիչն է ընդհատակում, ոչ Վովան է տերտեր, ոչ տերտերն է Վովա, ոչ շպիոնն է Օնո, ոչ էլ Օնոն՝ շպիոն, «զոհված ազատամարտիկն» էլ դեռ ողջ է: Գողականը միլիցա է, իսկ միլիցան՝ գողական: Ու բոլորը միասին հիշեցնում են Անորսալի Ջոյին:

Սերժ Սարգսյանն իրեն ադեկվատ չի պահում: Իսկ դա նշանակում է, որ նոր ցնցումներն առջևում են:

Ժողովո՜ւրդ, տեսեք, որ ես արմատական փոփոխություններ եմ սկսել...

Մեծ հիմարություն է Պուտինի կամ Օբամայի հրաժարականը պահանջելն այն դեպքում, երբ Երևանում են հարցերը որոշվում, երբ ՀՀ քաղաքացին է որոշում կայացնողը, և երբ կա տեղական նշանակության անձ, ով հեռացման է ենթակա: