Ահարոն Ադիբեկյանը սրանց համեմատ ազնվության և անաչառության խորհրդանիշ կարող է դառնալ:

Սկսվում է շենք-շինություններ ծախծխելու, «ազատ» տարածքները ունիվերսալ ձևով շահագործելու գործընթաց: Ի՞նչ մշակույթ, ի՞նչ բան:

Պետաշխատողների կրճատված զանգվածը 2017-ին իշխող ուժին մերժող պոտենցիալ ռեսուրս է։

Հայտնի բան է՝ վախեցիր անկայուն հոգեվիճակում գտնվող հասարակությունից:

Ոչ ոք չի հավատում դրան, բացի ՀՀԿ-ից և ՀՅԴ-ից, որոնք հայտարարել են, որ կողմ են քվեարկելու։

Կառավարման մոդելն է խեղդում ու ստիպում անդամագրվել մի ուժի, որին ժողովրդի մեծամասնությունը պարզապես ատում է:

Ահա թե ինչ է լինում, երբ միահեծան իշխանություն ենք ունենում։

ՀՀԿ-ն «թարմ արյուն» է ներարկում ինքն իրեն՝ երկրին ու ժողովրդին թողնելով կոմայի մեջ:

Ուրեմն, այս երկրում օրենք գոյություն չունի, եթե ունի էլ՝ չի գործում: «Քֆուր դնելու» մեխանիզմն է գործում: «Պետք է ասենք՝ ով փողերը կերավ, նրա մմզ-պպզ-ն»:

Մնում է՝ ժողովուրդը վերջապես ինքնագիտակցության գա, համախմբվի և 2017-ի ընտրություններում իր քվեարկությամբ մերժի «1000-դրամանոց իշխանությանը»:

Մեր պետության առջև ծառացած ներքին ու արտաքին մարտահրավերներն այնպիսին են, որ քաղաքական վերնախավից պահանջում են այլ որակներ ու այլ մոտեցումներ։

Առանց համախմբման դժվար է հասնել իշխանափոխության:

Կարմիր կետագծերից գոյացած հսկայական գումարներն ուղղեք բանակին: Ոչ թե՝ չոր աշխատավարձով մի կերպ գոյություն քարշ տվող մարդկանցից 1000 դրամ պահեք:

Այն, ինչ պետք է ինքը Սարգսյանն արած լիներ նախագահության երկրորդ ժամկետը գլորելու ժամանակահատվածում, չի՛ արել, բայց հավատում է, որ այդ ամենը Թրամփը կանի:

Երկրի իրական տերը քաղաքացին է, և եթե քաղաքացին համարձակվում է տեր կանգնել իր երկրին, ապա այն ունենում է ապագա։

Զարմանք է հարուցում այն, որ տարատեսակ կենտրոնների բացումները «համընկնում» են նախընտրական փուլի մեկնարկների հետ:

Մտադիր են մնալ մինչև 2030 և նույնիսկ 2040 թվականը:

Անգամ Հրանուշ Հակոբյանն է նկատում, որ ռումբը գցելու պահին ուզում են գալ Հայաստան, իսկ երբ այդ պահը անցնում է, փոշմանում են: Փոշմանում են, որովհետև գիտեն այստեղ տիրող վիճակը: