Բանակցություններով համաձայնության գալու, հակառակ դեպքում Ադրբեջանն իր առաջ դրած տարածքային հավակնությունները կլուծի ռազմական ճանապարհով։

Ալիևը Նիկոլին էր մեղադրում միջազգային աբիժնիկության ու գործտվողության մեջ` մոռանալով, որ 26 տարի շարունակ Ադրբեջանն է միջազգային հանրությունում շրջել աբիժնիկի ու գործտվողի կարգավիճակում։

Երկու տարում բանակից բան չեն թողել, այլևս չկա մի հրամանատար, որ իր հետևից կարողանա զինվորներ տանել։

Հերթական անգամ Փաշինյանը ցույց տվեց, որ ինքը հարց լուծող չէ, լուծումներին ընթացք տվողը չէ, լավագույն դեպքում՝ կարող է պատմել դրանց մասին:

Այսօր մամլո բալագանում Հայաստանի բոլոր ժամանակների թիվ 1 դավաճանը ներկայացրեց Արցախի և Հայաստանի ոչնչացման ճանապարհային քարտեզը։

Ո՞ւմ էիր ներկայացնում, «խոզ խանձողների ֆեդերացիա՞ն», թե՞ «լոբի մաքրողների ասոցիացիան»:

2020 թ. պատերազմը մեկնաբանելիս ասում է՝ «...ես պատրաստ եմ եղել զիջման, այլ բան, որ էդ զիջման սահմանը չեմ տեսել՝ մինչև ո՞ւր պետք է զիջեմ, որ ամեն ինչ ավարտվի...»:

Ասում է «...«Զանգեզուրի» միջանցքը բացվելու է, անկախ նրանից Հայաստանը դա ուզում է թե՞, ոչ»:

Փաշինյանին զուգահեռ ասուլիս է տալիս նաև Ալիևը։

Ամոթ ողջ հայ ժողովրդին։

Բանակցություններն է տապալել, դաշնակիցների ու գործընկերների հետ հարաբերությունները փչացրել, որ Ադրբեջանը կարողանա հարձակվի ու գրավի Հայաստանի հողերը։

Ենթատեքստերին պետք շատ է ուշադիր լինել:

Ահա, թե ինչ է լինում, երբ ազգայինը թուլանում է:

Նրա աշխատակազմից, ընտրողաբար, կապվել են ԶԼՄ-ների հետ և լրագրողների անուններ ճշտել, որոնք հավատարմագրվելու են ասուլիսին մասնակցելու համար, սակայն, կանխատեսելիորեն, այդ ցանկից դուրս են թողել մի շարք լրատվամիջոցների։

Պարզվում է՝ լրատվամիջոցներին ու հեռուստաընկերություններին ընտրովի են հավատարմագրել:

Մեր առաջ պետք է դնենք երկու պարզ և համեստ նպատակ՝ դիմադրել և խուսափել Արցախը Ադրբեջանի մաս ենթադրող որևէ փաստաթուղթ ստորագրելուց։

Սա ոչ թե մեզ է պետք ապացուցելու համար, այլ միջազգային հարթակներում հայկական փաստարկները ուժեղացնելու համար։

Ամենակարևոր ու առաջին խնդիրը մթնոլորտի փոփոխությունն է։