Ես հարգում եմ լրագրողի մասնագիտությունը, բայց երբեմն չեմ հասկանում նրանց աշխատանքի տրամաբանությունը:

Արտաքին քաղաքականության վերաբերյալ տարակարծությունները բավական անլուրջ տպավորություն են ստեղծում Հայաստանի մասին։

Ընդունեք, որ այս թվերը հարկավոր է արձանագրել ու վերլուծել:

Կարելի էր այնպես առաջնորդել մեր ժողովրդին, այնպես կառավարել երկիրը, որ օրինակելի լինեինք տարածաշրջանում վարակի չ՜տարածման և մահերի ցածր թվերով։

Շուրջ հազար կյանքերի գնով ամիսներ շարունակ քաղաքացուն լռեցնողը թույլ է տալու իր ու իր ղեկավարի դեմ իրականացվելիք հավաքներն անցկացնել։

Ոչ մի խելամիտ մարդ չի կասկածում դրանում։

Եվ ոչ ոք չի հարցնում` ո՞ւր են գնում տուգանքների փողերը։

Երկու տարի անընդմեջ «մուտիլովշիկը» ոչնչացրել է Հայաստանում ժողովրդավարության ու մարդու իրավունքների պաշտպանության հետ կապված ամեն բան։

Կրկնակի ցավալի է, երբ տնտեսությունն ավիրողներն այս ֆոնին օր օրի հարստանում են։

Ձեր կարծիքով ինչքա՞ն են հայահայկական ուժերը վճարել Նիկոլ Փաշինյանին Հայաստանը քանդելու համար։

Սա ինչ ծաղր է ժողովրդի նկատմամբ:

Այն, ինչ հիմա տեղի է ունենում Բելառուսում, ինձ հիշեցնում է «2008թ.-ի մարտի 1-ը» Երևանում

Աշխարհը թևակոխում է զարգացման գլոբալիզացիայի դարաշրջան։

Հարվածում են բոլոր այն ուղղություններով, առանց որոնց հայ ազգը և պետությունը չի կարող հարատևել:

Ոչ միայն բարոյական իրավունք չունի երկիր ղեկավարելու, այլև պատասխան պիտի տա մեր հայրենակիցների կյանքերը խլելու համար։

Ձախինը լավ համբուրգեր է պատրաստում, աջինը՝ լավ ուտում։

Երբ կուզեն, ինչքան կուզեն կխփ... հարսանիք կանեն։

Ժամանակակից նեոմարքսիստները «ձեռք են քաշել» բանվոր դասակարգից և նոր ճնշվածներ են որոնում, այդ թվում նաև հոգեվերլուծության միջոցով՝ մարքսիզմը միավորելով ֆրեյդիզմի հետ։