Պարտավոր ենք ինչ-որ կերպ կասեցնել շուրջբոլորն ավերող այս իշխանության անբարոյական գործունեությունը։

Սա իրականում ոչ միայն մեծ կոմբինատոր ու մանիպուլյանտ է, այլև ցինիկությամբ անգերազանցելի բանսարկու:

Հասարակությունը շարունակում է մնալ զանգվածային պսիխոզի մեջ:

Ընդդիմություն լինելու համար, սա պարտադիր, բայց ոչ միակ նախապայմանն է։

Արդեն գրեթե չեմ կասկածում, որ Կոմիտաս Վարդապետը չի" խելագարվել, նա լռել է, նրա միտքը չի գործել այլև... ամոթից:

Պատճառը պարզ է՝ Ադրբեջանն առաջնորդվում է առավելագույն ընդարձակման քաղաքականությամբ։

Ամբողջ ցեղս կորցրել է ամեն ինչ, հայտնվել է փողոցում: Իմոնք Քարին Տակում և Շուշիում էին ապրում, ապրում էին դարերով:

Անդուր հայացքներով նայում էին եկող-գնացող հայկական մեքենաներին և արանքում էլ վիրավորական բառեր նետում անցորդների վրա:

Իրավունքի և մասնագիտական հարաբերությունների տեսանկյունից հեշտությամբ լուծվող խնդիր:

Ամենազավեշտալին էն է, որ սերունդների առաջ պատասխան ենք տալու բոլորս՝ անկախ նրանից, թե ինչքանով ենք մեղավոր:

Այո, հայերենի, ռուսերենի և անգլերենի բառապաշարներս չի հերիքում, որ կիրթ արտահայտեմ այն, ինչ հիմա մտքումս է։

Մենք արդեն ունենք երկու Եվրոպա՝ ավանդական ու իսլամական, որոնք փորձում էին միմյանց հետ համագործակցել, հետո՝ միմյանց հանդուրժել։

Մեր իշխանական, մերձիշխանական և ստրկամիտ ընդդիմադիր սրիկաներին հետաքրքրում էին ընտրությունները, ոչ թե մարդկանց ճակատագրերը:

Տանը մնալով՝ մենք այո ենք ասում՝ Ալիևի բոլոր ծրագրերին, մենք այո ենք ասում մեր ստորացմանը, մենք այո ենք ասում նոր պատերազմին։

Ինչը մեզ վրա կունենա քաղաքական, ռազմական, տնտեսական, սոցիալական ծանր հետևանքներ:

Ուղարկել գիտակցված մահվան, լավ իմանալով, որ նրանք փախչող չեն, գերի հանձնվող չեն։

Աշխարհում դեռ ոչ մի կապիտուլյանտ ապագայից չի խոսել․ առավել ևս՝ ուրիշներին ապագա չի խոստացել։

Այդ գրքի ի՞նչն եք շնորհավորում, ուզում եք հասկանալ թե ի՞նչ է եղել իրականում գնացե՛ք Արցախ և Սյունիք հինգ մետրից տեսեք թուրքերին։