Ալիևի հետ նիկոլի պայմանավորվածության ադյունքում պատերազմով ու հազարավոր զոհերի գնով հանձնեց մեր հայրենիքի մի մասը՝ Արցախը։

Խորհրդակցական սենյակ անցնելուց առաջ ՍԴ-ում նշվեց, որ մասնագիտական և անհատական ամենաբարդ որոշումները նրանք կայացնելու են ընտրության արդյունքների վերաբերյալ որոշումից հետո:

Ի՞նչ պայմանավորվածությունների մեջ է իշխանությունը տիկնոջ հետ:

Պատերամզի օրերին էլ արծրունը ՊՆ-ի անունից պաշտոնական գրառումներ անելու իրավունք դե յուրե չուներ։

Ահա սրանց ապագան։

Սեպտեմբերի 27-ից դաս չքաղեցին, հասանք «հուլիսի 27»։

Երբ 5 միլիոն դոլարի դիմաց Նիկոլ Փաշինյանն իր խամաճիկների հետ առաջին արդյունքը տվեց։

Սեփական լայքերով «ողջ» են պահում այդ ստի ու կեղծիքի կրակը, սնում այն, ցույց տալիս, որ պատրաստ են հերթական անգամ խաբվել։

Փակում են, որ «ցավոտ զիջումները» ընդունվեն որպես «փրկություն»։ Փակում են Մոսկովյան բանակցություններից առաջ։

Ես՝ որպես լրատվամիջոցի ղեկավար, չգիտեմ՝ ինչպես վարվել ՊՆ լուրերի հետ, հավատա՞լ, թե՞ ոչ։

Նրանց չե՜մ մեղադրում, չե՜մ քննադատում իրենց սխալ ընտրության համար, այլ խորը կարեկցում եմ։

Չհասկացանք, որ կկուն մի ձագին աղվեսին տալով ոչ միայն ձագին է կորցնում, իր հարազատ ձագին, այլ նաև աղվեսից չի պրծնում։

Փաստացի պատերազմի մեջ ենք։

«Կարևորը խաղաղությունն է» լոզունգի կողմնակիցները նոր պատերազմ ու նոր նվաստացում են բերում։

Լավ կլիներ «զգետնված» էլ մնայիր։

Առաջիկա օրերին մեզ հետ կպայմանավորվեն, որ ինչ էլ լինի՝ մեզ պարտված չենք զգալու։

Սա՞ էր քայլականների խոստացած խաղաղությունն՝ անարժանապատվության դիմաց։ Հայաստանի նոր նվաստացման դիմաց կրկին զոհե՞ր են պահանջվել։

Իր ցանկալի արդյունքին հասնելու համար Ադրբեջանը դիմել է իր հայտնի գործիքակազմին։