Պուտինի հաջողությունը պայմանավորված էր նաև երկու կարևոր հանգամանքով:

Փաշինյանը վախենում է սեփական ժողովրդից, քանզի գիտի, թե ինչ է բերել և բերելու Հայաստանի գլխին:

Ամեն ինչ խառնվել է իրար ու անհասկանալի է, թե «արևմտամետ» ասելով՝ ինչ ենք հասկանում։

Կողմերը ցանկություն ունեն ընդհանուր հայտարար գտնել հիմնական հարցերի շուրջ:

Երբ խոսքը վերաբերում է իշխանությանը մոտ կանգնած իրական հանցագործներին, հետաքննությունները ձգձգվում են տարիներով, դատարանները դանդաղում են։

Ձեռի հետ էլ վախի մթնոլորտ է սփռում՝ հասկացնելով, որ եթե բարձրաստիճան հոգևորականների եմ կալանավորում, բա ձեր հետ ինչ կանեմ։

Պուտինի հետ հանդիպման ժամանակ Թրամփը «հստակ կհասկացնի, որ պատժամիջոցների վերաբերյալ բոլոր տարբերակները քննարկվում են», և որ միջոցառումները կարող են խստացվել կամ մեղմացվել՝ կախված գագաթնաժողովի արդյունքից։

Կրկնակիից ավելի թանկացած հանրային տրանսպորտում իրար սեղմված երթևեկելուց շնչահեղձ ենք լինում։

Դուք ֆուտբոլ չեք սիրում, դուք ամեն ինչից վեր փողն եք սիրում։

Բայց Նիկոլի ժողբաստիոնում, համոզված եմ, որ այս պաշտոնյաններին շքնշան կտան` հասարակությանը մոլորեցնելու ու ձերբակալությունների համար:

Ճիշտ է, մեծ քաղաքականության տեսակետից դա զրոյական ցուցանիշ է, մինչդեռ իմիջի տեսանկյունից դա արժեք է, ընդ որում ոչ միայն Թրամփի, այլև Էրդողանի և Ալիևի համար:

Տուգանքի արժանի իշխանությունն ինքն է տուգանում էս մարդկանց, որ կանգնելու, ավտոբուսին սպասելու տեղ անգամ չունեն…

Ոչ կոմպետենտ կառավարման արդյունքում, անհրաժեշտ քանակի նոր կառուցվող մանկապարտեզներ այդպես էլ չեն բացվում։

Իսկ դրանից հետո Հայաստանից բնակչության տեղահանումը, արցախցիների օրինակով, կդառնա նույնպես տեխնիկայի հարց:

Թրամփի և Պուտինի այս որոշումները վկայում են այն մասին, որ նրանք որոշել են իրենց հարաբերությունները վեր դասել ուկրաինական խնդրից և ԵՄ-ի հետ փոխհարաբերություններից:

Սա է Երևանի կառավարման իրական դեմքը:

Պոզով-պոչով կոռուպցիոն կենդանին ապրում է իր ծաղկուն դարաշրջանը։

Մենք ունենք շանս, և այն մեր ներսում է: