«Վաշինգտոնյան կոնսենսուսի» արդյունքում Հայաստանը «բարեկամանում» է մեր երկրի հանդեպ թշնամաբար տրամադրված Թուրքիայի ու Ադրբեջանի հետ։

Սա ոչ թե անփութություն է, սա երևանցիների կյանքի ու առողջության հանդեպ բացահայտ արհամարհանք է և վրեժ են լուծում, որ իրենց չեն ընտրել…

Արցախը Ադրբեջանին ճանաչելուց հետո, 2,6 միլիարդ եվրոյի ներդրման մասին հայտարարությունից հետո եղած ոգևորությանը։

Երևան քաղաքը թունավոր ծխի մեջ է։

Հենց այդ ռակուրսով պիտի դիտարկել նաև այն, թե ինչու վերջին կես տարվա ընթացքում Ալիևը որոշեց ինքնակամ խզել իր հարաբերությունները Մոսկվայի հետ, որպես պատրվակ օգտագործելով ռուսական օդայինտարածքում խոցված ադրբեջանական ինքնաթիռի պատմությունը:

Այս պատմության մեջ միակ զոհը դարձավ հայ ժողովուրդը, իսկ հետագայում կորուստներ կարող են ունենալ նաև Ռուսաստանն ու Իրանը:

Փաշինյանը ստացավ փաստաթուղթ, որով նախընտրական շրջանում շանտաժի կենթարկի ընտրողներին:

Քաղաքի բնակիչները կրկին մնում են անպաշտպան՝ բառիս բուն իմաստով շնչելով թույն։

Նուբարաշենը թույնի մեջ է, Երևանը՝ պատանդ։

Պայմանավորվածությունների պահպանման և ռեգիոնում իրական խաղաղության համար Հայաստանում պետք են նոր իշխանություններ։

Հիմա միայն ՀԱՅԱՍՏԱՆՅԱՆ ՇԱՐԺՈՒՄԸ մեզ կփրկի։ Հայաստանի օրակարգից դուրս այլ օրակարգ չի կարող լինել։

ՔՊ-ականները այս առումով ևս ամբողջությամբ տապալել են մայրաքաղաքի կառավարումը։

Խաղաղության մասին հայտարարություններ, առանց ակնհայտ երաշխիքների։

Դետալները շատ բան, երբեմն էլ՝ ամեն ինչ են կանխորոշում։

Փաստորեն Հայաստանում մարդ չկա, որոշում կայացնողից բացի։

Փաշինյան–Ալիև–Թրամփ հանդիպումը որոշ շրջանակներում կարող է ներկայացվել որպես դիվանագիտական նվաճում։

Ծառերը լրիվ չորացած են՝ տարածքը վերածվել է անշունչ ու անմխիթար տեսարանի։

Իր ստորագրությունը որևէ նշանակություն չունի, եթե հանրային ընդվզում լինի։