Օգոստոսի 1-ն է ու տրանսպորտում չկան հսկիչներ ու գործում են QR կոդերը։

Քաղաքը գեղեցկացնում են ոչ թե ցուցադրական սելֆիները ու սուտի, բեմականացված գործակարգավարականները, այլ՝ երբ աղբը հավաքվում է, երբ ջուրը հոսում է, երբ ծառը ստվեր է տալիս…։

Մի փոսի պատմություն կամ քաղաքային իշխանությունների հերթական ձախողումը:

Բա ե՞րբ եք աղբի գինն ու տրանսպորտի գինը հավասարեցնելու կամ «Երևանի աղբահանություն և սանիտարական մաքրում» համայնքային հիմնարկ ու Երևանի ավտոբուս ՓԲԸ-ն մեկ հիմնարկ դարձնում։

Տեխնոլոգիան պարզ է՝ տարրական կենցաղային առաջնահերթություններից զրկված հանրությանն ավելի հեշտ է համոզել գնալ հերթական արտաքին զիջումների։

Երևան՝ մեր օրեր։ Ասե՛ք-անե՛նք, մի բան արեք։

Ըստ ԱՎԾ–ի՝ մեր երկրի արտաքին առևտրաշրջանառությունն անկում է գրանցել։ Ավելի ճիշտ՝ գահավիժել է։

Երևանյան սովորական մի փոս կար, ուր, ինչպես բոլոր փուլերում, վարորդները ջարդում էին իրենց մեքենաները, անիվ էին դրել փոսի մեջ, որ շրջանցեն։

Ոչ թե ուղևորին պիտի տուգանել, այլ ձեզ՝ անհամապատասխան կառավարման, քաղաքացիներին արժանապատվությունից զրկելու, քաղաքային փողերը մսխելու ու քաղաքի կառավարումը ձախողեղու համար։

Արդարադատության նախարարի և ՔԿԾ պետի գործողություններում առկա են պաշտոնեական լիազորությունների չարաշահման հատկանիշներ։

Օր առաջ աղբի վերամշակման գործարանի անհրաժեշտություն կա։

Շենգավիթ վարչական շրջանի բնակիչների ահազանգին, Երևանի քաղաքային «իշխանությունը» տվեց 9% -ի սահմաններում լուծում:

Քաղբանտարկյալ, քաղաքագետ Ռուբեն Հակոբյանը հոդված է գրել «Նուբարաշեն» ՔԿՀ-ից։

Իշխանությունը փախավ քննարկումից, որոշել է ոչ միայն անտեսել այդ նախագիծը, այլև ավելացնել ճնշումը՝ տուգանելով մարդկանց։

Ձեզ հաջողվել է հայհոյանքը բերել մարդկանց կյանք, խնջույքը վերածել վեճի, եղբորը եղբոր դեմ դուրս բերել։

Նիկոլի գրառումն ընթերցող աներձագ Հրաչը գուցե ասի՝ դե ճիշտ ա ասում, էլի, փեսաս, ես կյանքո՞ւմ էի ռեստորան գնացել։

Դրա համար էլ Նիկոլը ասում ա, որ ժողովուրդը սկսել ա լավ ապրել, որովհետև «Ընտանիքով Սևանի ափ գալը ծախս է, շոշափելի ծախս»։

Փորձ արեցիք «սվաղել» նախկինի ժամանակվանից մինչ օրս գործող Դավ-Արս ՍՊԸ-ի գործունեությունը, որն իրականում ձախողված է։