Հայաստանի կարգավիճակը դրվե՞լ է աճուրդի։

Ահա այս Թուրքիայի հետ է «երկխոսում» Փաշինյանը՝ զուգահեռաբար հակառուսական ու հակաիրանական քաղաքականություն վարելով։

Դա քաղաքապետի մակարդակի խոսակցություն է, թաղապետի մակարդակի խոսակցություն է։

Ուրիշ ի՞նչ «անակնկալներ է» պատրաստում Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև «խաղաղության պայմանագիրը»։

Տեղի է ունեցել փոխշահավետ համաձայնություն՝ Նիկոլը հողերն է «ուտում», Մհերը՝ փողերը։

Կադրերը՝ Ավան վարչական շրջանից, Ավան-Առինջ թաղամասից, Պուշկին-Եկմալյան խաչմերուկից։

Ինչո՞ւ է սրիկա հանցախումբը համերգներով ու հեծանիվ քշելով զբաղեցնում մարդկանց։

Տարածքում կա ազատ գոտի, որը չի ծառայում բնակիչներին և ըստ բնակիչների՝ պատկանում է Ավինյանի ընտանիքի անդամներից մեկին։

Խաբեբայությունը, պարտությունները և հետընթացը բոլոր ոլորտներում են։ Սպորտը բացառություն չէ։

Իսկ Հայրենիքի փրկության և բարգավաճման գործում պետք է կանգնած լինենք առաջին գծում։

Աննա-Էրատոյի տեսանյութը դիտելուց հետո պարզվեց, որ կադրերում շատ են երևում նույն մարդիկ…։

Հռոմի պապից ավելի կաթոլիկ լինելը միջին վիճակագրական հայ տականքի դավանանքն է։

Ցինիզմը այս չափի երբեք չէր հասել Արևմուտքում՝ Գեբելսի ժամանակներից:

Մետրոյի Հանրապետության Հրապարակ կայարանում ուղևորները հերթի մեջ սպասում են ժետոն գցելու իրենց հերթին։

Փաշինյանը դեռ քանի՞ անգամ է պատրաստվում հանձնել Արցախը։

Մենք կարող եք մի բանի համար ուղղակի հոշոտել դիմացինին ու ձայն չհանել, երբ նույնը անում է մեր ճամբարակիցը:

Ադրբեջանցիների վերադարձով Արևմուտքը երկաթբետոնյա երաշխիք է ստանում, որ Հայաստանը հավերժ կմնա իր վերահսկողության տակ, եթե անգամ իր գործակալները կորցնեն իրենց իշխանությունը։

Սա հայ ժողովուրդի համար հասարակ ողբերգություն չէ, սա մեծ ողբերգություն է, քանի որ երկրի ղեկը հայտնվել է գեղցի  փողոցայինների ձեռքերում, և սրանք երկիրը կառավարում են իրենց «արժեքների» և պատկերացումների համաձայն, որի արդյունքում մենք ունեցանք թե՛ տարածքային, թե՛ մարդկային, և թե՛ լուրջ արժեքային կորուստներ: