Ամենուր խցանումներ են, ավտոբուսները գերբեռնված են ուղևորներով, չգիտեմ, արդյոք կարելի՞ է այդքան բեռնել այդ ավտոբուսները, կդիմանա՞ն այդ ծանրությանը։

Չկարողանալով աճեցնել գեթ մեկ շիվ, անգամ 150 հազար դրամ վճարելով Երևանի բյուջեից՝ մեկ է չեն կարողանում աճեցնել, իսկ հաստաբուն ծառերը մի ակնթարթում վերացնում են։

Եւս մեկ ռեֆորմատոր է հայտնվել աշխարհի քարտեզում, ով սարսափում է Հայրենիք հասկացությունից եւ փորձում է այն փոխարինել Պետություն բառով։ Հայրենիքն իր համար սպառնալիք է համարում։

Ասե՛ք, կանե՛նք, կարմիր կետագծերը կարո՞ղ է մի քանի անգամ էլ թանկացնեք, քաղաքը բեռնաթափեք։

Իսկ ինքը՝ Փաշինյանը, շարունակում է «զրոյացնել» ՀՀ կարգավիճակը։

Քաղաքային իշխանությունները նույնիսկ իրենց ճոխ արձակուրդներից վերադառնալուց հետո չեն կարողանում կատարել իրենց առջև դրված պարտականությունները։

Բաքվի բարբարոսական վարչախմբի պարագլուխն իր ներկայությամբ իսկ պղծել է մեր սրբի մասունքները։

Երևան քաղաքի ժամանակավոր «իշխանության» քայլերի շնորհիվ հպարտ քաղաքացին կանգնել է նոր խնդրի առաջ։

Անգամ նոր ուսումնական տարին խթան չի սրանց համար, որ քաղաքը մաքրեն աղբից։

Քաղաքացիները միահամուռ ասում են, դե արե՛ք։

Բացի ՏՏ, բանկային ոլորտների, մոլեխաղերի և մի քիչ էլ՝ շինարարական ոլորտների, մնացած ոլորտներում զբաղված մեր քաղաքացիների կյանքի որակը այս վեց տարիների ընթացքում շատ լուրջ անկում է արձանագրել:

Մեզանից բազմաթիվ տոներ են գողացվել վերջին 6 տարում։ Գողացվել են դավադրաբար և դավաճանաբար։ Արցախի անկախության օրը գողոնների շարքում է։

Ոչ միայն գիտելիքի առումով են աղավաղում, այլ կազմակերպչական հարցերում չեն կարողանում լինել կոմպետենտ։

Այս պահին առնվազն մի քաղաքական միավոր գիտեմ, որ այս միտքը ընկալում է ու տեսնում է պոտենցիալ։

Այս այգու պահպանման պատասխանատուներն են համատեղ Երևանի քաղաքապետարանը և Պողոսյան հիմնադրամը։

Ասե՛ք, կանե՛նքի հերթական փիառ ակցիան ունեցավ իր կանխատեսելի վախճանը:

Արցախի թեման փակելն ուղղակի սպառնալիք է ՀՀ անվտանգությանը։

Բայց դե անվտանգային լուրջ խնդիրներից շեղելու համար մարդկանց պետք է ապահովեն «շոուներ»։