Քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանի վերլուծությունը։

Փաշինյանի իշխանության օրոք մարդը կարող է մի օր առաջ լինել իշխանության աջակից կուսակցության անդամ, էդ կուսակցության առաջնորդի մտերիմ ընկեր։

ՄԱԿ-ի առջև ցույց կարող են անել այն ազգագրական ու ցեղային խմբերը, որոնք պետականություն չունեն ու ստիպված են նման եղանակով իրենց խնդիրները բարձրացնել:

Սա անակնկալ չէր, քանի որ տարիներով Ադրբեջանը թիրախավորում է Հայաստանը բնապահպանական թեմաներով:

Հայտարարեց, թե մենք պետք է ռուսներին բացատրենք, որ ԵՄ ենք ուզում գնալ, որպեսզի ինքնիշխան լինենք։

Մինչ «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության անդամներըներ տեսակային պայքարի մեջ են և չեն կարողանում ընտրել արդարադատության նոր նախարար, Ադրբեջանը «ընդլայնում է տեղեկատվական հարձակման ճակատն» ընդդեմ Հայաստանի։

Էներգիայի ապարդյուն մսխում` Ավան վարչական շրջանում։

Փաշինյանի շրջապատը Բագրատ սրբազանին կապում է Հայաստանի ներքին գործերին միջամտելու Ռուսաստանի փորձերի հետ՝ Հայ առաքելական եկեղեցու հոգևորականներին համարելով «ազդեցության գործակալներ»։

Պատասխանատուները Քաղաքապետարանի թարմացված ավտոպարկի մեքենաներն են փորձում բաժանել, փոխանակ գործ անեն։

Քաղաքային իշխանությունը ոչինչ չի սարքում, ոչինչ չի վերանորոգում, ամեն ինչ բարձիթողի վիճակում է։

Դատապարտելի է «բայևիկ կինո» նկարելու այսպիսի գործողությունը, որն ուղղակի երեխաներին անդառնալի ցնում հասցնելու խայտառակ փաստ է։

Դուք տանը երեխաներ չունե՞ք։

Ի՞նչ բերեց Նիկոլ Փաշինյանը Մոսկվայից Հայաստանի համար։

Անկախության հռչակագիրը սովորական նորմատիվ իրավական փաստաթուղթ չէ, այն հավերժական փաստաթուղթ է՝ վեր կանգնած բոլոր նորմատիվային փաստաթղթերից:

Ադրբեջանը պետք է ժամ առաջ ունենա Նիկոլ Փաշինյանի նման ժողովրդավար ղեկավար։

Փաստորեն խմբակային էլ են կոցկու՞մ։

Էս կարգի մեծ հերթը միայն էն պատճառով էր, որ թղթային տոմս էին վաճառում։

Պաշտպանության նախարարը պատմության դասատու է, տեղակալները՝ միլիցա ու ֆինանսիստ․ նրանց որդի է դավերիա արել 100 հազար ծնող։