հեռացնելու մասին խոսակցությունները Հայաստանի զինանշանից, մեր ազգային պատմության մեջ մտահոգիչ պահ են նշանավորում։

Ո՞վ ես դու, որ բեմադրությունից հետո արտիստներին կանգնեցնես բեմում ու ռազբորկա անես, գրաքննես ու փորձ անես վարկաբեկել էդ մարդկանց։ Դու էդ ո՞ւմ տեղն ես դրել քեզ։

Մի քաղաքական ուժի մնացուկ, ում քաղաքական հայրն օտարել է Արցախի Հանրապետության բոլոր մանկապարտեզներն ու դպրոցները, մշակույթի տներն ու կրթօջախները, դեռ համարձակվում է խոսել մանկապարտեզներ օտարելուց։

Թուրք վերլուծաբանների կարծիքով, Փաշինյանը Թուրքիայի համար այս տարածաշրջանում «հնարավորությունների բացման պատուհան է», որը կարող է լինել 100 տարին մեկ:

Սաքսի և Օրսինիի այս բացահայտումները ցույց են տալիս, թե ինչ սրիկայության են ունակ ներկայիս եվրոպացի լիդերները:

Երևան քաղաքի տրանսպորտի «բարեփոխման», կանգառների ավելացման ու բարեկարգման համար բյուջեից մսխել են 2 մլրդ 98 մլն դրամ։

Առնո Բաբաջանյան 153 շենքի բակը և հարակից բակերը վերածվել են կոյուղաջրերով լի գետի։

Այս հիշարժան տեսարանը ակամա հիշեցրեց Բուրկինա-Ֆասոյի առաջնորդ Իբրահիմ Տրաորեին, նախկին զինվորականի, ով սովորություն ունի բարևելու հենց նման ձևով։

Այս վերջին դեպքը կարելի է նաև գնահատել որպես Պուտինի կողմից մեսիջ եվրոպական այն երկրների ղեկավարներին, ովքեր փորձում են խոչընդոտել Պուտին-Թրամփ սկսված երկխոսության գործընթացը:

Եթե արդարադատությունը աշխատեր, այս գործով վաղուց պետք է լինեին դատավճիռներ։ Փոխարենը տեսնում ենք, որ համակարգը շարունակում է ծածկել իշխանության հետ կապ ունեցող գործարարներին։

Չէ, չսիրելիներ, այդքան մի շտապեք, նոր բաներ էլ են լինելու, ուղղակի մոլորության մեջ մի ընկեք, որ պաշտպանական մարտավարությունը պիտի կառուցվի ձեր քմահաճույքով:

Երևանի քաղաքապետարան-ի համապատասխան կառույցներ, կարծեմ՝ դուք այստեղ անելիք ունեք։

Վաշինգտոնը պիտի կրկին փորձի լեզու գտնել Իվանիշվիլու իշխանության հետ, որպեսզի վերջնականապես չզրկվի տարածաշրջանում իր բոլոր լծակներից:

Փաշինյանն իր այս քայլերով, բառի բուն իմաստով սկուտեղի վրա լեգիտիմ որոշում մատուցեց Ալիևին՝ Արցախի դեմ ռազմական գործողություն իրականացնելու համար:

ծախսվել են անհամաչափ մեծ գումարներ՝ շուկայական արժեքներից մի քանի անգամ բարձր

Գումարները քաղաքային բյուջեից դուրս են գալիս, բայց արի ու տես՝ հետևից գնացող չկա։

Ո՞ւր է վերահսկողությունը, որ բյուջեի յուրաքանչյուր դրամ ծառայեր քաղաքացուն, ոչ թե դարձներ նրա կյանքը ավելի դժոխային։

Ինչո՞ւ սկսվեցին այս հուզումները,և որն է այս բողոքի շարժիչ ուժը։