Քաղաքային իշխանության վատ աշխատանքը փաստ է։

Հայաստանն ի տարբերություն Վրաստանի կամովին է դարձել ԱՄՆ-ի խամաճիկը՝ իրեն զրկելով տարածաշրջանի հանգուցային դերակատարումից:

Փաշինյանի հակառուսական ու հակաիրանական քաղաքականությունը սպառնալիք է մեր պետականության համար:

(Ինչո՞ւ է Փաշինյանը համառորեն սադրում Ռուսաստանին։

Փաստացի, ստախոս են ու պոպուլիստ։

Համապատասխան նախադրյալները չէին ստեղծել։

Աղբամանը հին լինի թե նոր, չիպով լինի թե առանց չիպ, դրանից աղբը ինքնուրույն աղբավայր չի գնում, եթե իրեն զոռով չեն տանում։

Կառավարության 2֊րդ մասնաշենքի դիմացի հատված, Վերնիսաժ։

Բնականաբար, այսպիսի իրավիճակ կարող է լինել երկրում, որի ղեկավարությունից ոչինչ կախված չէ անգամ իր երկրի ներսում․ ովքեր պետք է կառավարեն, կառավարում են են, իհարկե՝ դրսից․ կլինի ԵՄ, Ռուսաստան, ԱՄՆ, Թուրքիա, Ադրբեջան, Սորոս-բան, բայց վստահաբար՝ ո՛չ ՔՊ-ն ու Նիկոլը:

Փաշինյանը շատ ներդաշնակորեն «տեղավորվում» է արևմտյան քաղաքական առաջնորդների շարքերում։

Մեծ Բրիտանիան Ղազախստանից զենք և տեխնիկա է գնել ոչ թե իր, այլ Ուկրաինա հետագա առաքման նպատակով, ինչը Ղազախստանի իշխանությունները չեն կարող չհասկանալ։

Կան մարդիկ, ովքեր վերցնում են մեր հրապարակումները և իրենց մոտ հրապարակում` փակելով մեր լոգոն, իսկ մեր տեքստերը օգտագործում առանց հղման։

Նրա նախկին տերերի, այժմյան հաստիքային ու արտահաստիքային հաճախորդների վայնասունը մեզ չի կարող շեղել մեր գործից։

Քանի որ Հայաստանը ռուսական ազդեցության գոտի էր, ապա պետք էր արևմտամետ ընդդիմություն լինի, որ Ռուսաստանը ստիպված լինի «չարյաց փոքրագույնն» ընտրել։

Երևան, Պուշկինի փողոց, հենց հիմա և Ձորաղբյուր` ամառանոցների սկիզբ, դե իսկ գարշահոտության մասին էլ չխոսեմ։

Այս իրավիճակում գոնե չկա մարդ, գործիչ, ով հայտարարի, որ Յանուկովիչը պիտի կրկին վերադառնա իշխանության:

Իրականում այս պատմությունը մեր պետության կյանքում շատ կարևոր շերտ է բացում։

Տեղյա՞կ են արդյոք, որ Ստյոպա Սաֆարյանը դասավանդել է Անդրանիկ Մարգարյան քաղաքական դպրոցում։