Արտակ Սարգսյան. «Փոխզիջումային քաղաքականությունը մեզ մղել է «տարօրինակ պատերազմի» գիրկը, երբ պարտվող կողմը խոսում է պատերազմից, իսկ հաղթող կողմը պատրաստվում պարտության: Եվ դրան պետք է վերջ դրվի…»։

Արտակ Զաքարյան. «Ղարաբաղի անվտանգությունը կարող է ապահովվել ԼՂՀ անկախ պետականության ճանաչմամբ և Հայաստանի հետ ցամաքային կապի առկայությամբ միայն»։

Րաֆֆի Կ. Հովհաննիսյան. «Այլեւս չպետք է մուրանք, քանզի հետայսու լուծումները մեր մեջ պիտի տեսնենք, մեր արդի խնդիրների համար այլեւս չմեղադրենք արտաքին դերակատարներին»:

Հեղինե Մանուկյան. «Սերժ Սարգսյանը, որն այդպես էլ ժամանակ չգտավ թեկուզ ռեպլիկի կարգով պատասխանելու ԲՀԿ ղեկավարին ու այսպիսով պահելու իր նորաթուխ կուսակից ընկերոջ' Երիցյան Ներսիկի թասիբը, ՀՀԿ գործադիր մարմնի նիստ է հրավիրում ու խիստ նկատողություն հայտնում իր մեկ այլ կուսակցի' Վարդան Այվազյանին»։

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Ասում ենք՝ պահպանենք մեր հաղթանակի արդյունքները: Կարծում եմ՝ այստեղ էլ խնդիր ունենք: Եթե նպատակը զուտ պահպանումն է, վախենամ, որ պահպանելու փոխարեն կորցնենք»:

Արտակ Սարգսյան. «Սփյուռքը պետք է հանդիսանա ոչ միայն լոբբիստական աշխատանք իրականացնող օրգանիզմ, այլ նաև հայկական կառավարությունների վրա իրական ազդեցություն ունեցող ընդհանրություն»:

Էմիլ Մարգարյան. «Այսօր, ինչպես և 20 տարի առաջ, Ադրբեջանի հակահայկական քաղաքականության և հռետորության մեջ ոչինչ չի փոխվել' ինչը հաստատվել է այդ երկրի կառավարական բարձրաստիճան չինովնիկների բազմաթիվ հրապարակային հայտարարություններով»:

Արտակ Սարգսյան. «Եվ ինչի՞ համար պետք է Ղարաբաղյան ճակատում Ադրբեջանը պատերազմ սկսի: Այն ինչ, որ Ադրբեջանը կարող է պատերազմով ետ բերել, Հայաստանի նախագահը պատրաստակամ է առանց կրակոցի հանձնել»:

Հարութ Սասունյան. «Հաշվի առնելով Թուրքիայում Էրդողանի հասցեին վերջին շաբաթների ընթացքում հնչող մեծածավալ քննադատու- թյունը, հեղինակը կարող էր մի դժգոհ թուրք լինել' հումորի մեծ զգացումով...»:

Արա Պապյան. «Իսկ ինչո՞ւ է այսօր նույն աշխարհն անարձագանք է թողնում Թուրքիայի գործադիր իշխանության ղեկավարի՝ վարչապետ Էրդողանի նույնաբնույթ հայտարարությունը հայերի դեմ: Ի՞նչ է, վախենո՞ւմ եք Թուրքիայի դեմ խոսել...»։

Րաֆֆի Հովհաննիսյան. «Եթե նախագահ Օբաման և պետքարտուղար Քլինթոնն ուզում են դրժել նախկինում տված խոստումները' ըստ էության ծաղրի առարկա դարձնելով ամերիկյան օրինակելի հետագիծը, ապա դա իրենց իրավասությունն է»։

Արման Մելիքյան. «Դեպքերի նման զարգացման հիմքում պետք է դրված լինի կողմերի համար բացառիկ ռազմավարական նշանակություն ունեցող տարածքային փոխանակումը, որի պարագայում Հայաստանն ու ԼՂՀ-ն Թուրքիային և Ադրբեջանին են փոխանցում համապատասխանաբար' Մեղրիի շրջանն ու մերձարաքսյան ազատագրված տարածքները' զրկվելով Իրանի հետ ընդհանուր սահմանից, իսկ փոխարենը' Թուրքիան Հայաստանին է փոխանցում միջինը 50-60 կմ լայնությամբ մի միջանցք' ելքով դեպի Սև ծով»։

Հրանտ Տեր–Աբրահամյան. «Հայ եկեղեցու բարձրաստիճան պաշտոնյաները վերջապես հասան նրան, որ հասարակությունն ապստամբի նրանց դեմ: Տպավորություն կա, որ Կինոմոսկվայի դահլիճը միայն առիթ է, որպեսզի մարդիկ իրենց հիասթափությունն արտահայտեն եկեղեցականներից»։

Վահե Սարգսյան. «Հայաստանը մինչև վերջին մեկ-երկու տարին Ջավախքի, ինչպես նաև Վրաստանի բոլոր հայկական դպրոցներին ապահովում էր հայկական դասագրքերով: Վրաստանը ՀՀ-ի այս քայլն արգելեց և այստեղից ծնվեցին մի շարք «անլուծելի»խնդիրներ»:

Հարութ Սասունյան. «Հայտնի թուրք մեկնաբան Ջան Դունդարը «Haber1»-ում մի հոդված էր հրապարակել' «Արդյոք մենք պատրաստվում ենք ետ կանչել մեր բոլոր դեսպաններին» վերտառությամբ...»։

Ռիչարդ Կիրակոսյան, Լիզ Ֆուլեր. «Ալիևի լեգիտիմությունը և քաղաքական ապագան մեծամասամբ պայմանավորված են նրանով, թե որքանով նա կկարողանա հանրությանը համոզել, որ Ադրբեջանն անպայման մի օր կվերաստանձնի իր կազմից դուրս եկած ԼՂ վերահսկողությունը»:

Արմեն Մարտիրոսյան. «Իշխանություններն, օգտագործելով թե՛ օրենսդիր և թե՛ գործադիր լծակները, ստեղծում են այնպիսի անհավասար և անարդար պայմաններ, որ խոշորներն էլ ավելի են խոշորանում, իսկ փոքր և միջին բիզնեսը գրեթե վերանում է»։

Արայիկ Սարգսյան. «Տարածաշրջանային «սառեցված» պատերազմները, այդ թվում Արցախա-ադրբեջանական պատերազմը, կարող են վերսկսվել: Պետք է բոլոր հնարավոր զարգացումներին պատրաստ լինել: Իսկ մենք պատրաստ ե՞նք»: