Լիլիթ Գալստյան. «Ցավալի է, որ անկախ Հայաստանում լեզվի կարևորության ընկալման և իմաստավորման խնդիր ունենք թե հանրային, թե պետական մակարդակներում, որովհետև լեզվագործածությունը պետության մենաշնորն է ու խնդիրը...»։

Րաֆֆի Կ. Հովհաննիսյան. «Ժամանակակից անկախ պետականությունն անգնահատելի պարգև է, որը չպետք է մսխել կամ զիջել ուրիշի' լինի բարեկամ, թե թշնամի»։

Հեղինե Մանուկյան. «Գրեթե անհնար է ժողովրդավարական մեթոդով՝ ընտրությունների միջոցով նոր իշխանություն ձևավորելու հեռանկարը, քանի որ ստացվել է այնպես, որ իշխանությունը, որն, ըստ մայր օրենքի, պատկանում է ժողովրդին, մեկ անգամ խլվել է ժողովրդից, և այն վերադարձնելն այլևս անհնար է դարձել»:

Հարութ Սասունյան. «Պարզ է, որ թուրքական իշխանությունները դիմելու են բոլոր հնարավոր միջոցներին, այդ թվում տապալված Արձանագրությունների շարունակ շահարկմանը' Հայոց ցեղասպանության ճանաչումից այլ երկրների տարհամոզելու նպատակով»։

Հարություն Առաքելյան. «Բոլորիս աչքի առաջ էր թուրքական պետության վարչապետի աթոռը զբաղեցնողը խոսում նախապայմաններից' հենց տխրահռչակ «հայ-թուրքական արձանագրությունները» ստորագրելու պահին»:

Նարինե Դիլբարյան. «...այս խաղում ասում ենք' Տիգրան Սարգսյան, հասկանում ենք միայն' Սերժ Սարգսյան: Ուստի Տ.Սարգսայնին ուղղված արդեն յուրաքանչյուր քննադատություն կամա, թե ակամա դառնում է Ս.Սարգսյանի դատափետումը»:

Արտակ Սարգսյան. «Փոխզիջումային քաղաքականությունը մեզ մղել է «տարօրինակ պատերազմի» գիրկը, երբ պարտվող կողմը խոսում է պատերազմից, իսկ հաղթող կողմը պատրաստվում պարտության: Եվ դրան պետք է վերջ դրվի…»։

Արտակ Զաքարյան. «Ղարաբաղի անվտանգությունը կարող է ապահովվել ԼՂՀ անկախ պետականության ճանաչմամբ և Հայաստանի հետ ցամաքային կապի առկայությամբ միայն»։

Րաֆֆի Կ. Հովհաննիսյան. «Այլեւս չպետք է մուրանք, քանզի հետայսու լուծումները մեր մեջ պիտի տեսնենք, մեր արդի խնդիրների համար այլեւս չմեղադրենք արտաքին դերակատարներին»:

Հեղինե Մանուկյան. «Սերժ Սարգսյանը, որն այդպես էլ ժամանակ չգտավ թեկուզ ռեպլիկի կարգով պատասխանելու ԲՀԿ ղեկավարին ու այսպիսով պահելու իր նորաթուխ կուսակից ընկերոջ' Երիցյան Ներսիկի թասիբը, ՀՀԿ գործադիր մարմնի նիստ է հրավիրում ու խիստ նկատողություն հայտնում իր մեկ այլ կուսակցի' Վարդան Այվազյանին»։

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Ասում ենք՝ պահպանենք մեր հաղթանակի արդյունքները: Կարծում եմ՝ այստեղ էլ խնդիր ունենք: Եթե նպատակը զուտ պահպանումն է, վախենամ, որ պահպանելու փոխարեն կորցնենք»:

Արտակ Սարգսյան. «Սփյուռքը պետք է հանդիսանա ոչ միայն լոբբիստական աշխատանք իրականացնող օրգանիզմ, այլ նաև հայկական կառավարությունների վրա իրական ազդեցություն ունեցող ընդհանրություն»:

Էմիլ Մարգարյան. «Այսօր, ինչպես և 20 տարի առաջ, Ադրբեջանի հակահայկական քաղաքականության և հռետորության մեջ ոչինչ չի փոխվել' ինչը հաստատվել է այդ երկրի կառավարական բարձրաստիճան չինովնիկների բազմաթիվ հրապարակային հայտարարություններով»:

Արտակ Սարգսյան. «Եվ ինչի՞ համար պետք է Ղարաբաղյան ճակատում Ադրբեջանը պատերազմ սկսի: Այն ինչ, որ Ադրբեջանը կարող է պատերազմով ետ բերել, Հայաստանի նախագահը պատրաստակամ է առանց կրակոցի հանձնել»:

Հարութ Սասունյան. «Հաշվի առնելով Թուրքիայում Էրդողանի հասցեին վերջին շաբաթների ընթացքում հնչող մեծածավալ քննադատու- թյունը, հեղինակը կարող էր մի դժգոհ թուրք լինել' հումորի մեծ զգացումով...»:

Արա Պապյան. «Իսկ ինչո՞ւ է այսօր նույն աշխարհն անարձագանք է թողնում Թուրքիայի գործադիր իշխանության ղեկավարի՝ վարչապետ Էրդողանի նույնաբնույթ հայտարարությունը հայերի դեմ: Ի՞նչ է, վախենո՞ւմ եք Թուրքիայի դեմ խոսել...»։

Րաֆֆի Հովհաննիսյան. «Եթե նախագահ Օբաման և պետքարտուղար Քլինթոնն ուզում են դրժել նախկինում տված խոստումները' ըստ էության ծաղրի առարկա դարձնելով ամերիկյան օրինակելի հետագիծը, ապա դա իրենց իրավասությունն է»։

Արման Մելիքյան. «Դեպքերի նման զարգացման հիմքում պետք է դրված լինի կողմերի համար բացառիկ ռազմավարական նշանակություն ունեցող տարածքային փոխանակումը, որի պարագայում Հայաստանն ու ԼՂՀ-ն Թուրքիային և Ադրբեջանին են փոխանցում համապատասխանաբար' Մեղրիի շրջանն ու մերձարաքսյան ազատագրված տարածքները' զրկվելով Իրանի հետ ընդհանուր սահմանից, իսկ փոխարենը' Թուրքիան Հայաստանին է փոխանցում միջինը 50-60 կմ լայնությամբ մի միջանցք' ելքով դեպի Սև ծով»։