«Հարկ է, որ Հայաստանն ու նրա ժողովուրդը երկար պատմության մեջ առաջին անգամ հրատապ կարգով իրենց նախագահության, օրենսդիր մարմնի, հետևաբար` դատական իշխանության համար ճշմարտացի ընտրություններ կենսակոչեն»:

«Այն, ինչ Հայաստանն է ակնկալում ստանալ Թուրքիայից՝ սահմանի բացումը, տեսանելի և շոշափելի ֆիզիկական իրողություն է, որը Հայաստանը դեռ չի ստացել: Մինչդեռ Թուրքիայի ակնկալիքը Հայաստանից ընդամենը խոսք է, որը նա արդեն ստացել է, ընդ որում՝ գրավոր»:

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Հայ-թուրքական գիշերային դիվանագիտության կողմից հղացած վերջին պտուղը հերթական անգամ ի հայտ բերեց այն իրողությունը, որ մենք ապրում ենք նոր՝ հեղափոխական իրավիճակում»:

Վիկտոր Կլյուև. Վաղ առավոտյան` աշխատանքի գնալուց առաջ, ծնողները մորեխիկին բերեցին մարգագետին ու ասացին. «Կխաղաս այստեղ` մինչ վերադառնանք»:

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Եթե հետադարձ հայացքով դիտենք Սերժ Սարգսյանի «նախագահության» անցած համարյա մեկ ու կես տարին…»

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. ««7 օր»-ում տպված հարցազրույցը Գևորգ Ալթունյանի և Արտակ Ալեքսանյանի հետ իմ համար չափազանց ուշագրավ էր: Անձերը տվյալ դեպքում էական չեն: Խնդիրն այն երևույթն է, որի խորհդանիշը բախտի բերմամբ (ավելի շուտ՝ չբերմամբ) նրանք դարձան»:

Հրանտ Մելիք-Շահնազարյան. «...Միացյալ Նահանգներն այսուհետև առավել մեծ լրջություն են հաղորդելու մեր տարածաշրջանի ինչպես քաղաքական գործընթացներին, այնպես էլ ադրբեջանա-արցախյան հակամարտության կարգավորման գործընթացին»:

Սեմյոն Ալտով «Ամառվա տապից լեզուն դուրս գցած մարմնեղ գետաձին լճակը տեսնելուն պես ուրախությունից տրճինկ տվեց ու «հիշաչար» արևի շարունակական հալածանքներից վերջապես ազատագրվածի պես չլմփաց ջրի մեջ...»

Հրանտ Տեր–Աբրահամյան.«Եթե քոչարյանիզմը ինքնուրույն երևույթ էր, ապա այսօրվա համակարգն, ըստ էության, անուն չունի. այն կարելի է բնորոշել միայն որպես ածանցյալ երևույթ՝ հետքոչարյանիզմ»:

Վարդան Օնանյան «Անկեղծորեն ուրախանում եմ, երբ տարբեր մարդկանցից լսում եմ հերթական Համահայկական խաղերի մասին»: /ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի խոսքից. 2009թ., մայիսի 13/

Արտակ Սարգսյան. «Խաղաղություն և ճանապարհներ ռազմավարական նշանակության տարածքներ հանձնելով չենք վաստակի. միայն հաջողություններ ամրագրելով և զարգացնելով է հնարավոր պարտադրել բարեկեցիկ և անվտանգ ապագա Հայաստանի և Ղարաբաղի համար»:

Արթուր Ազարյան. «Չէ՜, ինչ ուզում եք՝ ասեք, մեկ է, մերն ուրիշ է: Փորձեք ուզած հայի մտորման նյութ տալ, ու նա այնպիսի բաներ ձեզ կհրամցնի՝ կմնաք ապշած»:

Արամ Ենոքյան. «1991թ. սեպտեմբերի 2-ին ԼՂ իշխանությունը Արցախը հռչակեց անկախ պետություն: Իսկ դեկտեմբերի 10-ին, արցախահայությունը միջազգայնորեն ընդունված ամենաազդեցիկ իրավանորմով՝ հանրաքվեով, վերջնականապես «կնքեց» այդ որոշումը՝ այդպիսով օրինականորեն ամրագրելով սեփական երկրի ինքնությունը»:

Հրանտ Տեր–Աբրահամյան «Ոչ միայն նախկին ԽՍՀՄ-ի, այլև ողջ աշխարհի առումով 1990-2000-ականները կարելի է կոչել հետսովետական շրջան, քանի որ Սովետի փլուզումը, բնականաբար, համաշխարհային մասշտաբի իրադարձություն էր՝ ազդեցության համատասխան չափով»:

Տիգրան Նահապետյան. Արցախի նշանակության մասին տարբեր ճառեր են հյուսվել, կատարվել են բազում վերլուծություններ, գրվել են գրքեր, և դեռ երկար ժամանակ այս գործընթացը շարունակվելու է՝ անկախ այն բանից, թե երբ և ինչպիսի լուծում կստանա ղարաբաղյան հիմախնդիրը:

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Հայաստանում ռևանշիզմը չի հասել իր լիարժեք մարմնավորմանը: Այս առումով Հայաստանը մի տեսակ դեռևս անցումային, ուրեմն և՝ անկայուն փուլում է»:

Արթուր Ազարյան. «Սկզբից միտքն էր չորացել,այսինքն՝ սմքել: Թեկուզև դրվագային, բայց... կար դեռ: Ուղղակի նա չէր ասում այն, ինչ մտածում էր, այլ զուտ արտաբերում էր այն, ինչ միտն էր գալիս...»

Հայերը վերջին հազարամյակում արթնանում են հենց այդ միջանկյալ տարածության մեջ և չգիտեն, թե ցանկալի իրականությունը որտեղ է կորել: Յուրաքանչյուր հայ ամեն օր ապրում է փառավոր անցյալում, չերազված, երբեմն՝ ողբերգական ներկայում և երանելի, բայց իրապես անորոշ ապագայում: