ՀՀԿ–ն ու ՀՅԴ–ն պաշտպանեցին թալինցի «ինքնաբուխ հայրենասերի» պահվածքը, դրական գնահատեցին Լևոն Երանոսյանի վարքագիծը և խրախուսական բանաձևի տեսք տվեցին իշխանական բռնություններին։

Սեյրան Սարոյանն անկեղծորեն հայտարարում է, որ «Արամ Մանուկյանի վրա հարձակումը չէր լինի, եթե Ազգային ժողովում նրան պատժեին»։ Ու հնչում են հանրապետական երեսփոխանների ծափերը։

Այս լպիրշ սպառնալիքերի համար ո՞վ է պատասխանատու: Իշխանություննե՞րը, թե՞ «աներևույթ ուժերը»:

Սերժ Սարգսյանը միշտ էլ լարված իրավիճակներում «անհետացել» է։ Այդպես է եղել վերջին քսան տարվա ընթացքում...

Ինչ մնում է ՀՀԿ ղեկավարի պատիվը պահելուն, ապա Երանոսյանը լավ կանի՝ նախ ի՛ր պատիվը պահի, քանզի արժանացել է «չաթլախ» «պատվավոր» կոչմանը (Հրայր Թովմասյանի «կոլեգաները» գնալով շատանում են. Սերժի տակ մտած ՀՅԴ վերնախավի ականջն էլ այստեղ կանչի)։

Երանոսյանը ոչ միայն ապօրինի հայտարարություններ է արել, այլ նաև ապօրինի գործողությունների գնացել՝ ազատամարտիկներին հրավիրելով ռեստորան ու առաջարկելով լքել երկիրը։

Սարգսյանի գլխավորած համակարգը չի խրախուսում ներդրումները։ Նա մարտահրավեր է նետել կապիտալ ունեցող խավին, որի պատճառով էլ Հայաստանի տնտեսությունը հայտնվել է ծանր վիճակում:

Գներն արդեն իսկ աճել են, բայց դրանք, ինչպես ասում են, ծաղիկներն են։ Այսպես շարունակվելու դեպքում գործ կունենանք արդեն հիպերինֆլյացիայի հետ։

Հայաստանի գործող իշխանության՝ վերջին տարիներին արված հայտարություններից յուրաքանչյուրը միանշանակ կարող է դառնալ «Աշխարհի ամենակարճ անեկդոտը» մրցույթի հաղթող։

Խոպանչի Արշակը «անկախ» մամուլի կողմից կարող է ՌԴ–ում աշխատող ծպտյալ արևմտամետ ներկայացվել, ինչն էլ «գաղափարական» կդարձնի ԵՏՄ–ին կողմ քվեարկած Արամ Մանուկյանի դեմ հարձակումը։

Աղմկող թուրքագետները, պատմաբանները, ազգագրագետները, փորձագետները եւ ֆեյսբուքյան վիրտուալ «վրիժառուները», որ վերջին օրերին ստատուսներով «մորթում» էին թուրքերին, մի՞թե անցած տարիներին Հայաստանում չեն ապրել:

Այսօր Հայաստանի բնակչության բացարձակ մեծամասնության և գործող իշխանության միջև հարաբերությունները իսկապես լարված են: Այլ կերպ չէր էլ կարող լինել՝ խորացող աղքատություն, մեծացող սոցիալական անարդարություն և այլն, և այլն…

Այն մարդը, ում ոստիկանությունը հիմա ներկայացնում է որպես Ա. Մանուկյանին հարվածող, հայտարարել է, թե «հայրենասիրական ապտակ» է տվել։ Ասել է թե՝ Սերժ Սարգսյանը նույնացվում է հայրենիքի հետ։

Սերժ Սարգսյանը խրախուսել ու առաջ է քաշել այնպիսի կրթված պետական գործչի, ինչպիսին Սուրիկ Խաչատրյանն է (Լիսկա), այնպիսի կիրթ պաշտոնյայի, ինչպիսին Լեւոն Երանոսյանն է, այնպիսի կիրթ քաղաքական գործչի, ինչպիսին Առաքել Մովսիսյանն է:

Ձևական այդ նկատողությանը հաստատ հետևել է «Դու պրոբլեմ չունես» ոգեշնչումը։ Հակառակ դեպքում Երանոսյանը հերթական սպառնալիքը չէր հնչեցնի։

Հասկանալով, որ այլևս ռեսուրս չի մնացել («Գեբելսյան» քարոզչամեքենայի «մուտիտներով» հեռու չես գնա), Բաղրամյան 26–ում որոշել են դիմել ուժային մեթոդների՝ ներգրավելով ոստիկանությանը։

Հայաստանում, կարելի է ասել, ոչ թե ֆիքսված կամ լողացող փոխարժեքային քաղաքականություն է, և ըստ այդմ էլ՝ դրամի փոխարժեք է որոշվում, այլ հստակ փոխարժեք չկա։

Քանի՞ ոչխար կա Հայաստանում, որ մտածի, թե բռնություններն «Ալ Քաիդայի», Պուտինի կամ «չար ուժերի» ձեռքի գործն են։