Երեկ երեկոյան Ծիծեռնակաբերդի լույսերն անջատված չէին այնպես, ինչպես Գյուլի այցելության ժամանակ։

Որքան որ ձախողվել է Սերժ Սարգսյանը պետական գործերում, այնքան հաջողել է սեփական շահերն առաջ մղելու հարցում։

Որոշեցին իշխանություններին մեկ-երկու օր ժամանակ տալ, իսկ հետո անցնել գործադուլի: Իսկ գործադուլն արդեն քաղաքական պայքարի բաղադրիչ է:

Խոշոր, միջին ու փոքր բիզնեսի ներկայացուցիչները բնական դաշնակիցներ են, իսկ Սերժ Սարգսյանն ու նրա թիմակիցները՝ գործարար բոլոր շերտերի դասակարգային հակառակորդներ։

Հայաստանի տնտեսության պատմությունը, 2008 թվականից սկսած, կարելի է անվանել «Sashiconomics»-ի փուլ: Հենց այս շրջանում ամրապնդվեց բիզնեսում 50 տոկոս և ավելի մասնաբաժին վերցնելու ինստիտուտը:

Ադրբեջանցիներին ահագին ոգևորել է ՀՀ սխալ դիրքորոշումը ԵԽԽՎ–ում։ Մեր այդ պահվածքից հետո հիմա կտրուկ ուժեղանալու է ադրբեջանական լոբբին Կրեմլում, ինչը հղի է շատ վատ հետևանքներով։

Մեզ իսկապես դժվար ժամանակներ են սպասվում, եւ դրա համար «պարտական» ենք Սերժ Սարգսյանին։ Բոլոր ոլորտներում սխալ որոշումների պակաս չի զգացվում։

«Ապահով Հայաստանի» քաղաքացիները տարբեր խմբերով ու պահանջներով հավաքվում են նախագահական նստավայրի, Ազգային ժողովի ու Կառավարության շենքերի դիմաց։

Մինչ ՀՅԴ բյուրոյի «հավերժ» ներկայացուցիչ Հրանտ Մարգարյանը դաշնակցական հեռուստաեթերում պաշտպանում է Սերժ Սարգսյանի՝ «հավերժ» «գենսեկ» լինելու իրավունքը, «Արմնյուզը» հակադաշնակցական ֆիլմ է պտտեցնում։

Վազգենի ու Սամվելի բացակայության պայմաններում մեկը կարող է անկեղծորեն ինքնահեգնել, թե՝ իյա, իրո՞ք ես եմ գերագույն գլխավոր հրամանատարը։

Հայոց բանակի տարեդարձի օրը Սարգսյանն ընդամենը հանդես եկավ անողոք ինքնահեգնանքով: Ենթագիտակցական մակարդակում այդպես է: Այլ հարց է, որ նա հազիվ թե կարող է գիտակցել դա:

Սերժ Սարգսյանը հերթական անգամ լեզվի սայթաքում ունեցավ: Ավելի ճիշտ՝ «բոցեց»։ Դա սեփական «ես»–ի մասին ունեցած ներքին պատկերացումների դրսևորումն է։

Դատելով Էդվարդ Նալբանդյանի՝ իրադարձություններին արձագանքելու օպերատիվությունից՝ կարող ենք ենթադրել, որ հունվարի 12-ի Գյումրիի դեպքերի վերաբերյալ Նալբանդյանի արձագանքը մեզ կհասնի փետրվարի 7-ին:

Հասկանալի է, որ գործող նախագահը «հավերժ» իշխանության գլխին լինելու համար չի կարող, իր իսկ ձևակերպմամբ, լայն կոնսոլիդացիա ապահովել։ Դա բացառված է։ Մնալու է մի բան՝ բլեֆել «բաց խաղում»։

Ֆորմալ առումով ՀՅԴ–ում կոլեգիալ կառավարում է (խորհրդարանական կառավարման մինի մոդել). պարբերաբար փոխվում են բյուրոյի անդամները, բայց Հրանտ Մարգարյանը մնում է կուսակցական «գենսեկի» դերում և միանձնյա որոշումներ կայացնում։

Նալբանդյանը հիմա ասում է, թե ինքը ճառ ասող չէ, զանգ կախող է: Այսինքն, մեկ-մեկ թաքուն գնում ու զանգը կախում է Ալիեւի վզից: Բայց մենք այդ մասին չգիտենք:

Շատ չանցած՝ բոլորը հասկացան, թե ինչպիսի քարոզչափուչիկ է փչվել Բաղրամյան 26–ում։ Հասկացան ու տեսան, որ Սերժ Սարգսյանն իրոք տարբերվում է Ռոբերտ Քոչարյանից, բայց ոչ թե լավ, այլ վատ իմաստով։

Իշխանափոխությունը փրկություն կլինի բոլորի, այդ թվում՝ այսօրվա իշխանության համար։ Իշխանափոխությունը միգուցե և դառնա յուրովի ինդուլգենցիա։ Միգուցե։