Նիկոլ Փաշինյանը հասկանում է, որ ինքն այլևս 2018–ի Նիկոլը չէ։ Հասկանում է և վախենում։

Դատավորներին ճնշելն ու ահաբեկելը նիկոլ փաշինի հակահայ իշխանությանը անհրաժեշտ է՝ առաջիկայում ձեռնարկելիք լայնածավալ ռեպրեսիաների ու հաշվեհարդարների իրենց ծրագրերին ձևականորեն քիչ թե շատ «օրինական շղարշ» հաղորդելու համար:

«Վերջ թավիշինը» նշանակում է վերջ Նիկոլին, քանզի հեղափոխության յակոբինյան փուլ մտնող կամ մտնել փորձող որևէ մեկին չի հաջողվել ողջ և առողջ դուրս գալ այդ փուլից։

Հետաքրքիր է, եթե որևէ մեկը փորձեր մտնել ԱԺ բակ, դիպուկահարները կրակելո՞ւ էին։

«Լուսահոգի Հայաստանի» պատգամավորների տված հարցերին Նիկոլն ընդգծված չէր պատասխանում, արհամարհում էր և իր փոխարեն ԱԺ ամբիոնի մոտ էր ուղարկում իր թալանչի–շեպոկլյակին՝ Տիգրան Ավինյանին։

նիկոլ փաշինի ալիևացումը ծառայում է բացառապես իր անձնիշխանությունն ամեն գնով պահպանելուն, ամենից կարևորը՝ Հայաստանի դեմ:

Թուրքիայի նախագահ Էրդողանն իր խամաճիկներ Նիկոլի, սեփական մոր դեմ ցուցմունք տված Բաբաջանյան Արմանի ու մյուսների միջոցով Հայաստանի ոչնչացման գնով իր շահերն է առաջ մղում։

Նիկոլի համար տոնի վերածված «Մարտի 1»-ի հանրահավաքում հարթակին կանգնած էր Հայաստանի առաջին օլիգարխը՝ Խաչատուր Սուքիասյանը, որը հայտնի է Գռզո մականունով:

Մարտի 1-ին նիկոլ փաշինի անցկացրած բռնահավաքը շատ երանգներ, նրբերանգներ ու հանգամանքներ ի ցույց դրեց:

Մարտի 1–ին հանրահավաք հրավիրելով՝ Էրդողանը նպատակ ուներ կանխել մյուս ուժային կառույցների անցումը Հայոց բանակի կողմը։

2008–ին պետությունը դիմակայեց թուրքական հարձակմանը, սակայն 2018–ին թուրքական 5–րդ շարասյանը հաջողվեց սողոսկել ՀՀ իշխանության մեջ։

Այլևս ակնհայտ է, որ նիկոլ փաշինի իշխանության երկարաձգման հարցում ամենաշահագրգիռ կողմը Թուրքիան է:

Հայաստանում իշխանության է բերվել ակնհայտից էլ ակնհայտ թուրքական կամակատար, հակահայ, հայատյաց և հլու-հնազանդ Անկարայի ու Բաքվի հանձնարարությունները կատարող մեկը:

Մեծ հաշվով, նիկոլ փաշինը չունի «ժողովուրդ», ինչպես չունի իշխանություն:

Ի դեմս Նիկոլ Փաշինյանի՝ Հայաստանում իշխանության են եկել սորոսաթուրքական ուժերը․ սա հաստատված փաստ է։

Զինված ուժերի Գլխավոր շտաբի պետի առաջին տեղակալին կամայականորեն պաշտոնանկելու նիկոլ փաշինի ջղաձգումը, փաստորեն, դարձավ Հայոց բանակի ղեկավարության համբերության սպառման վերջին կաթիլը:

«Խմբակային քյասիբների» աղքատագլուխը շարունակում է «բըլթացնել» և շարունակում է Հայաստանի վերջնական կործանման իր ստանձնած «թյուրքական գիծը»:

Նիկոլն Արցախի մասին խոսում է անցյալ ժամանակով։ Եվ դա բնական է։ Ինքը խնդիր ուներ պրծնել Արցախից ու պրծավ։