«Քառյակին» մնում է չտրվել սադրանքներին ու բամբասանքներին և հանգիստ նախապատրատվել Ազատության հրապարակի ձևավորմանը։

«Բոլշևիկյան իշխանությունների յուրահատկություններից եղել է այն, որ իրենք տարիներ շարունակ փորձել են սեփական ժողովրդին «թվակոխ» անել»:

Ոչ թե արտաքին կողմնորոշում, այլ ներքին փոփոխություն։

«Կաղ բադիկի» վերջին զանգը։

Սպասվող և անխուսափելի աշնանային գործընթացների ժամանակ քաղաքական դաշտում բնական ճանապարհով ջրբաժան կարձանագրվի։

Չի կարելի թույլ տալ, որ իշխանական գիշատիչները մեր երիտասարդների արյան հաշվին սեփական ծրագրերը կյանքի կոչեն:

«Այնպիսի երկրում, որտեղ իմ մեծացրած, պահած-պաշտած զավակի բանակ գնալ-չգնալու հարցը կյանքի ու մահվան ներքին պայքարի չհանգեցնի»:

Ամոթ մեզ, որ մեր երկիր մտնող գլխավոր ճանապարհը ողբալի վիճակում է:

«Կամուֆլյաժ» սերիալի մարտական գործողությունների տեսարանները նկարահանվելու են Երեւանում եւ Ծաղկաձորում...

Չգերադասել օրվա հացը Հայաստանի ապագայից։

Խոսքս թերթի խմբագիր-տեսակին եմ ուզում ուղղել.

Պետք է ավելի ճշգրիտ իմանալ հակառակորդի հնարավորությունները ու պատրաստվել դրանց դեմ կռվելուն:

Երբ Սոչիի բարձր մակարդակի հանդիպումից հետո Սերժ Սարգսյանն իր հարցազրույցով փորձեց բոլոր հարցերի պատասխանները տալ, հասկանալի է, որ իր ելութը մանրակրկիտ նախապատրաստված էր ու տեղը տեղին մոնտաժված, բայց, միևնույն է, ասեց-ասեց ու այդպես էլ բան չասեց:

Չգիտես՝ ինչու, մեծամասնությանը թվում է, որ Ղարաբաղի ճակատագիրը որոշվում է դրսերում։ Այդպես չի, բացարձակ այդպես չի:

Առաջին քայլը պետք է լինի սահմանադրական փոփոխություններից հրաժարվելը:

Իմ դիտարկումը Սոչիում կայացած հանդիպումների՝ հանրության ուշադրությանը միտումնավոր չարժանացած հատվածի մասին։

Վաշինգտոնի համար Արցախը Եւրոպա է, եւ դրա հարցը` առաջնային։ Մոսկվայի համար Արցախը` Եւրասիա (առանց մաքսակետի հստակեցման…), իսկ հարցը` առանձնահատուկ։ Սոչիով հաստատվում է, որ առայժմ գերմիջնորդը փորձում է իր ձեռքին պահել բանակցային ղեկը։

Մոտենում է սեպտեմբերը. նահապետի վերջին աշունը մոտ է: