Բայց զգո՞ւմ եք, «ուրիշ» հասկացողությունը մեր իշխանավորների համար դարձել է «թռնելու» լավ պատրվակ։

...շոուի նպատակը օֆշորային սկանդալի կասկածելի ընթացքից մարդկանց ուշադրության շեղումն է:

Տիգրան Սարգսյանը դեռևս տարիներ առաջ վաճառեց Հայաստանի ոսկու ամբողջ պաշարը։

Սերժ Սարգսյանն, իրոք, հետաքրիր կառավարման (հայերեն ասած՝ մենեջմենթ) ոճ ունի: Նա չի հրաժարվում եւ ոչ մեկի ծառայությունից։

Հոլիվուդյան կրիմինալ դրամա հիշեցնող այս պատմությունը հասավ իր կուլմինացիային:

Սա Հայաստանն է, տղերք, բարի գալուստ:

Փաստորեն Տիգրան Սրագսյանն ու Կճոյանը լուծումը գտան, Կճոյանի սանիկին ինքնակամ մատաղ են անում:

Թուրքիայի արտաքին գործերի նախարարությունը շտապեց պաշտոնական բողոք ներկայացնել Վատիկանին՝ իր «հիասթափությունը» արտահայտելով Պապի հայտարարության առթիվ:

վարչապետը կամ այդ միլիարդի մասին մոռացել է, կամ չի ուզում հիշել:

Որքանո՞վ եք համոզված, որ այդ օբյեկտների իրական տերերը, օրինակ Ալիեւը, Էրդողանը կամ Մարիո Բալոտելին չեն:

Վաղն էլ չզարմանաք, որ Տիգրան Սարգսյանին գրանցեն որևէ ահաբեկչական, կամ ռասիստական, կամ զոոֆիլիստական, կամ նեկրոֆիլիստական ու տարաբնույթ «սիստական» կազմակերպությունների անդամ։

... նյութի գրելու ամբողջ իմաստն էլ խեղճ վարչապետին չար օլիգարխներից պաշտպանելն է։

Իշխանական քարոզչամեքենան հինգ տարի անց կրկին ակտիվորեն խոսում է իշխանության և հասարակության կապից:

Վահան Տերյանը այսպես էր բնորոշում մեր մտավորականությանը՝ «ազգային կղերական ինտելիգենցիա»:

Իշխող խմբավորումը լրատվամիջոցների կառավարման «մեղմ» ռեժիմից անցում է կատարում դեպի «կոշտ» ռեժիմի:

«Այս առիթով էլի կհավաքվեն, կնշեն…չգիտեմ՝ ինչ կանեն…կենաց-բան..դե, մենք հաճախ միայն կենացներով ենք հայրենասեր»

Լեռ Կամսարը՝ գործող իշխանության մասին.

Արժանապատիվ ապագայի հեռանկարի մասին խոսք անգամ չի կարող լինել։