«Անցյալ տարի, երբ 8-րդ ընտրատարածքից մեծամասնական կարգով ԱԺ պատգամավորի թեկնածու էի, ընտրության ավարտից հետո, որի արդյունքում բացառապես ժողովրդի կողմից ինձ տված քվեներով այդ անհավասար մրցակցության պարագայում պաշտոնական տվյալներով անգամ զբաղեցրել էի երկրորդ տեղը, ինձ մոտեցավ իշխող քաղաքական ուժի տարածքային պատասխանատուներից մեկը, որին ճանաչում էի և ասաց...»

Աշոտ Ադամյան. «Եթե վարքն ու ասելիքը դառնում են մշուշոտ, ես ինքս էլ սկսում եմ ինքս ինձ չհասկանալ: Եվ երբ զրույցի եմ բռնվում ներքին ձայնիս հետ, նա ինձ հստակ ասում է՝ հավասարակշռվիր, հստակեցրու մտքերդ և, եթե կարող ես, ասա այդ մասին նրան, ում տվել էիր քեզ առաջնորդելու իրավունքը»։

Լևոն Զուրաբյան. «Ռեժիմը երբեք այսքան ատելի և թուլացած չի եղել, քան այսօր, պետք է օգտվել այս վիճակից և անհաշտ պայքար սկսել ավագանու ընտրություններում մեր հաղթանակի համար»։

Հրանտ Տեր–Աբրահամյան. «Ընդդիմադիր քաղաքական դեմոգոգիայի եւ պոպուլիզմի վերջը»։

Առաքել Սեմիրջյան. «Կոշիկները ձեռքերիս,Վադալազկեն էլ հագիս, Ու Պուտինն էլ սրտիս մեջ, Բառից իջա ես քաղաք»։

Արեն մանուկյան. «Արմենին պետք ա բռնեին, ասեմ ավելին, լավ ա արել, որ խփել ա, իրա փոխարեն ես էլ նույնը կանեի, բայց...»

Վլադիմիր Կարապետյան. «Կոչ եմ անում` վերջ տվեք, չեք միանում մեզ` մի խանգարեք այս կարեւոր` քարոզաշրջանում մեր պայքարին»։

Ալեքսանդր Քանանեան. «Ավաղ, դուք այնքան միամիտ եք, որ չհասկացաք, որ եթե ձեր «Տիզբոնը» Մոսկվայում կամ Վաշինգտոնում է, ապա ձեր «Անհուշը» Հայաստանում է լինելու՝ ոմանց համար ֆիզիկապես, իսկ այլոց համար՝ բարոյապես»։

Արեգնազ Մանուկյան. «Գնալու է Կրեմլի դիմացը ծոմ–հացադուլի նստի, մինչև Պուտինն ընդունի, այլապես կսպառնա իրա հետ միասին Պուտինին էլ դժոխք տանել»։

Հրանտ Տեր–Աբրահամյան. «Առաջարկում եմ ֆեյսբուքյան անժամկետ զինադադար Րաֆֆուն ընդունողների եւ չընդունողների միջեւ»։

Կարինե Հակոբյան. «Դեռ տարիներ առաջ, երբ «Ժառանգության» համագումարի ընթացքում կեղծիքներով վարչություն էր ընտրվել, և այդ մասին գրվեց թերթերում և նշվեցին անուններ, Րաֆֆի Հովհաննիսյանն իր վրդովմունքը հայտնեց կեղծիքների առնչությամբ, սակայն այսօր այդ դեմքերը նրա աջ և ձախ ձեռքերն են»:

Գայանե Առուստամյան. «Քաղաքական դիակը դեգերում էր այսօր... հա ձգտում էր դեպի գերեզմանները... մարդիկ հետեւից ընկած՝ հոգեդարձ էին անում ու ցույց տալիս դեպի իր հաղթանակի նստավայրը տանող ճանապարհը, բայց ավաղ...»

Ծովինար Նազարյան. «Սենց ձեռ առնել ժողովրդի՞ն, տանել միլիցեքի բերան ու միլիցեքի շեֆին առած գնալ Ծիծեռնակաբերդում «միանալու 1.5 մլն նահատակ քույր ու եղբայրներին», Վովայի հետ մոմ վառել եւ Վովայի հետ էլ վերադառնա՞լ, մինչ քո 1.5 հազար կամ 15 հազար ՈՂՋ քույրերն ու եղբայրները մահակի բերան են, ու շունը տիրոջ չի ճանաչում»։

Ռաֆայել Թեյմուրազյան. «Ո՛չ 2003-ին, ո՛չ 2008-ին ռեժիմի թեկնածուին չէր հաջողվել հանգիստ երդման արարողություն անցկացնել. երդման վայրը (նաև քաղաքի մուտքերը) պաշարված են եղել զորքով, փշալարերով... Այս անգամ Սերժ Սարգսյանը երդվեց առանց ավելորդ գլխացավանքի, որովհետև այդ պահին ժողովրդի լայն զանգվածներն Ազատության հրապարակում հոդաբաշխություն էին որոնում»։

«Կարծում եմ, որ Սերժ Սարգսյանը և հին փողոցային գյադեքից ու «հարվարդյան» երիտասարդ փողկապավոր համբալներից բաղկացած օլիգարխիան վաղաժամ են տոնում հաճախորդացված, խեղկատակ, ռևանշիստաբար անգաղափար կամ պարզապես անմեղսունակ ընդդիմության հերթական ձախողումը»։

Արեգնազ Մանուկյան. «2008թ. Սերժ Սարգսյանը Ազատության հրապարակում ցելոֆանե տոպրակի ուղեկցությամբ գնաց երդմնակալության արարողությանը»։

Սոնա Արշունեցի. «Հանուն մեր ազգային շահերի պետք է ազգովի մի բռունցք դառնանք ու հայոց գահը ազատագրենք ձեզանից. դուք հանուն աթոռի պատրաստ եք այսօրվա մի բուռ Հայաստանն էլ ծախել օտարին»։

Հրանտ Բագրատյան. «Եթե հաշվի ենք առնում գազի որակը և մեր ստանդարտները (կալորիականությունը եվրոպականից ցածր է), ապա հայկական սպառողն իրականում տալիս է 420 դոլար։ Սա է ճիշտ թիվը։ Անտեղի խառնվելով մերոնք իրականում ոչ թե իջեցնում են գինը, այլ արդարացնում են դրա անընդհատ բարձրացումը»։