Արմեն Ռուստամյան. «Մայիսի 5-ին շատ իրական է գալ իշխանության Երևանում: Դրա համար մեզ պետք է համախմբված պայքար լայն ճակատով»։

Հրանտ Տեր–Աբրահամյան. «Գերարժեքության զգացողությամբ տառապող գործիչը, որքան էլ մեծ ներուժ ունենա, ուշ թե շուտ անխուսափելիերոն կործանվում է որպես անձ, եւ մյուս կողմից էլ նրա վերջնական քաղաքական հանգրվանը «հաճախորդիզմն» է»։

Գուրգեն Ասատրյան. «Յուրաքանչյուր բանական մարդ 3 րոպեից ավել լսեով Րաֆֆուն՝ հասկանում է նրա մտավոր սնանկությունն ու քաղաքական տկարությունը»։

Արեգ Գևորգյան. «Րաֆֆու անտրամաբանական, հակասական, անվճռական գործողությունները որևէ առնչություն չեն կարող ունենալ Հայաստանում ժաղովրդավարության կայացման պայքարի հետ»։

Հրանտ Տեր–Աբրահամյան. «Շատերն ասում են, թե Րաֆֆին բան չի ասում, բայց նա լավ էլ ասում է, պարզապես, ինչպես ասում են, «ասողիկին լսողիկ է պետք»»։

«Կներեք, պարոն մարզպետ, բայց Դուք, ԱՅՍՊԵՍ ԱՍԱԾ, դեբիլ եք ! Սա փոխանցում եմ մեր բոլոր մարտական տղաների անունից»

Արեգ Գևորգյան. «Միշիկը ոչ միայն չի տեղափոխվում, այլ հակառակը` ապահաովության համար պարսպապատում է իր օբյեկտը` վերջնականապես անճոռնիացնելով քաղաքի այդ կենտրոնական հատվածը, ինչպես նաև հնթացս եղբորն է փորձում կարգել Երևանի ավագանի, հավանաբար ընտանեկան կալվածքները տիրություն անելու նպատակով»

Արշակ Զաքարյան. «Պարոն Սարգսյան, իմ անունը Սերժ չի, և ոչ էլ Շարլ կամ Րաֆֆի, որպեսզի Դուք իմ նամակին արագ արձագանքեք կամ ընդհանրապես արձագանքեք, բայց ես ունեմ մի մեծ առավելություն ակնկալելու, որ իմ նամակը չի մնա անարձագանք»

Հարութ Սասունյան. «Դատավոր Ջին վճռեց, որ հայերը եղել են Օսմանյան կայսրության քաղաքացիներ՝ 1869 թվականի հունվարի 19-ին ընդունված «Քաղաքացիության մասին» օրենքի հիման վրա, «որը Օսմանյան կայսրության ներսում գտնվող բոլոր անձանց համարում է որպես օսմանյան սուբյեկտներ»»։

Կիմա Եղիազարյան. «Ինձ թվում է մինչեւ օրվա վերջ առնվազն 850 հազար ընտրող կհասցնի շնորհավորել «ընտրյալ» կուսակցությանը եւ նրա առաջնորդին...»։

Գեղամ Նազարյան. «Երբևէ կարող եք ունենալ համարձակություն եւ ՀՀԿ ղեկավարներին հարցնել` արդյոք մթնոլորտը չի դառնում գաղջ, երբ ընտանիքի ձեռքբերովի անդամներից մեկը իր տիրապետության տակ է վերցնում գրեթե բոլոր խոշոր հեռուստաընկերությունները եւ գովազդային դաշտը»:

Հրանտ Տեր–Աբրահամյան. «Ավելի շատ ռեսուրս ծախսել նախընտրական եւ բուն ըտրական գործըթնացների վրա, այլ ոչ թե միայն պոստֆակտում արձանագրել ընտրակեղծիքները»։

Ռաֆայել Թեյմուրազյան. «Թող չթվա, թե Րաֆֆի Հովհաննիսյանի «շարժումն» առհասարակ անօգուտ էր: Իրականում այն, անկախ Հովհաննիսյանի կամքից, տալիս է և դեռ հսկայական օգուտ է տալու ռեժիմի դեմ պայքարող ուժերին»։

Կիմա Եղիազարյան. «Շնորհավոր ՀՀԿ-ի եւ նրա առաջնորդի «հարության տոնը».../Հատուկ բարեւներ Մարգարիտ Եսայանին/»։

Արմեն Մկրտչյան. «Րաֆֆիի ցուցակը մայիսի 5 ին կջախջախվի:Հիշենք,որ Երևանում Րաֆֆու հավաքած ձայների մեջ մտնում էին նաև ԲՀԿ,ՀԱԿ,ՀՅԴ ընտրողների ձայները,որոնք այս ընտրություններին բնականաբար կընտրեն իրենց քաղաքական ուժերին»

«ԲՀԿ-ի կողմից առանձին կամ քաղաքական այլ ուժերի հետ միասին քաղաքային իշխանությունը վերցնելու դեպքում քաղաքական համակարգում առաջին անգամ լրջագույն հակակշիռ կստեղծվի իշխող կուսակցությանը, որից միանշանակորեն կշահի երկիրը, ժողովրդավարությունը և քաղաքացին»:

Սևակ Տիգրանյան. «Տապալվեցի՞ն կեղծ խոստումները պարոն Մարտիրոսյան: Փաստորեն գնացիք փողզիջման:<br>Մտածում եք քննադատո՞ւմ եմ: Ո՛չ, պարոն Մարտիրոսյան, ես միայն հիշեցնում եմ»։

Սամվել Մարտիրոսյան. «Հայրիկյանը մահվան եզրին չէր։ Կառավարությունը ինձ չի ապացուցել, որ ՀՀ-ում նույն բուժումը նա չի կարող ստանալ»։