Կարծիք

28.01.2015 14:00


Արեգնազ Մանուկյան. Սերժ Սարգսյանի ներքին երկխոսությունը

Արեգնազ Մանուկյան. Սերժ Սարգսյանի ներքին երկխոսությունը

Եկել ես, Բաղրամյան 26–ում նստել ես, Սահմանադրություն ես ուզում փոխես, դառնաս հավերժ գենսեկ, որ ի՞նչ անես։

–Չէ՛, մեկ ա՝ պիտի անեմ. ինչքան ուզեմ՝ էդքան էլ խփելու եմ։ Չանողը «վերջի բոլշևիկ» ա։

Ո՛ւֆ, Սե՛րժ, ըտենց ես անում, էլի, որ խիարը թարս ա բուսնում։ Թող գնա՛, մարդիկ հանգիստ ապրեն, էլի։

–Դու սո՛ւս, հա, Սե՛րժ, ինչպես տատս էր ասում՝ բա մենք դրա համա՞ր ենք ստեղ հավաքվել։

Է՜, Սերժ ջան, չես տեսնո՞ւմ, որ սիրուն չի։ Ըսկի մի երկու բառ չես կարողանում առանց թղթի խոսաս, անընդհատ խայտառակ ես լինում ու բլթցնում ես։

–Չի բլթցնում նա, ով ոչինչ չի խոսում։

Հա, բայց դու իրավունք չունես բլթցնելու։ Ի վերջո, երկրի նախագահի աթոռն ես զբաղեցնում, ասում են՝ համ էլ գերագույն գլխավոր հրամանատարն ես։

–Իյա, իրո՞ք։ Քահ–քահ ծիծաղում եմ...

Ծիծաղում է նա, ում վերջում գլխից են բռնում։ Լա՛վ լսի, Սե՛րժ, տարիներ անց պատմությունը քո մասին կգրի՝ կար մի կրակոտ երիտասարդ, ում ժողովուրդը կանգնեց ու միահամուռ կերպով ցույց տվեց իր իրական տեղը։ Էդ դեպքում «ժամանակի մեքենան» էլ քեզ չի փրկի։ Ինչպես ասում են՝ «Bellum omnium contra omnes»։

https://www.facebook.com/aregnaz.manukyan/posts/800512949984963?pnref=story

Այս խորագրի վերջին նյութերը