Հայաստանը մտել է 1-օրյա չհայտարարված պատերազմների դարաշրջանի մեջ։ Սահմանազատումը, սահմանագծումն իրականացվում են ՀՀ քաղաքացու արյան միջոցով։

Այս իշխանությունների ասած Խաղաղության դարաշրջանը հակառակորդի թելադրանքն է Նիկոլին, խաղաղության խաբկանքն է ժողովրդին:

Ալիևի և Փաշինյանի հանդիպումը Բրյուսելում ընկալվում է որպես բանակցային գործընթացը ռուսականից արևմտյան հարթակ տեղափոխելու «ֆրանսիական գծի» շարունակություն։

Մոսկվայի մտադրությունների մեջ չի մտնում լայնամասշտաբ էսկալացիան Ադրբեջանի հետ, որին Թուրքիան աջակցում է:

Եթե դու քո սուվերեն տարածքում անգամ քեզ չես պաշտպանում, բոլորը թքած ունեն քո վրա։ Եթե կկանգնես, կկռվես, քեզ կպաշտպանեն ու կհարգեն։ Եթե դա չես անում, ուրեմն զիբիլանոց ես։

Ռուսաստանին պետք չէ շանտաժի ենթարկել, Ռուսաստանը հայերի փոխարեն չի պատերազմելու Հայաստանում, Ռուսաստանը կարող է դա անել հայերի հետ: 

Պետք է ոչ թե միայն թշնամու գործողությունները առանձին դիտարկել, այլ՝ Նիկոլ-Ալիև տանդեմի փոխհամաձայնեցված գործողությունները: 

Վերջին իրադարձությունները հաստատում են հայ-ադրբեջանական սահմանի սահմանազատման գործընթացի անհապաղ մեկնարկի և դրան հաջորդող սահմանագծման կարևորությունը:

Հայաստանը հայտնվել է ծանր իրավիճակում, իսկ իշխանությունները ի վիճակի չեն երկիրը դուրս բերել ճգնաժամային իրավիճակից:

Եթե Ձեր իշխանությունները հանձնել են Ղարաբաղը, ապա ինչո՞ւ նրանք բավարարվեն միայն Ղարաբաղով և չտան, ասենք, Նախիջևանի միջանցքը:

Սահմանադրությունն ասում է՝ ԶՈւ-ն պետք է ապահովի ՀՀ սահմանների անձեռնմխելիությունը․ գրված չէ՝ պետք է ապահովի նահանջը, հայկական հողերն «էյվազլիներ» անվանելը:

Մեր կապանցիներն արժանապատիվ, գիտակից ժողովուրդ են, սա արդարության հաղթանակն էր, սա արժանապատվության հաղթանակն էր։

Ժամանակն է «3+3» խորհրդատվական ձևաչափի գործարկման ծրագրերը տեղափոխել գործնական հուն: Դա համապատասխանում է տարածաշրջանի բոլոր պետությունների շահերին։

Արդեն կարճ ժամանակի հարց է, թե հայկական պետականությունն այս տարածաշրջանում նրկայիս ֆորմատով շարունակելո՞ւ է գոյություն ունենալ, թե՞ ոչ:

Պատերազմը կանգնեցնելու հնարավորությունը կար․ դրանից հետո բոլոր զոհվածների մեղքն այս իշխանության խղճի վրա է։

2018-ին հասարակությունը չի սխալվել՝ քաղաքական փոփոխությունների գնալով, սակայն սխալվել է այն հարցում, թե ինչ ուժերի է բերել իշխանության։

Ռուսաստանի խաղաղապահ ջանքերն ուղղված չեն Լեռնային Ղարաբաղը Ադրբեջանին հանձնելուն և Հայաստանը պրոտեկտորատի վերածելուն։

Ադրբեջանի հետ անմիջական ցամաքային հաղորդակցությունը թույլ կտա Էրդողանին իրականացնել նեոօսմանյան ծրագիրը և Թուրքիան մոտեցնել Չինաստանի ցամաքային հաղորդակցություններին։