Այս պատերազմն ու պարտությունը մեր գլխին բերեց ոչ թե «Ապագայի», այլ «Պարտության» կուսակցությունն՝ իր առաջնորդով:

Շատ հավանական է, որ պատերազմը սկսվել է տգիտության, անկարողության, ապիկարության պատճառով, բայց ավարտվել է ըստ պայմանավորվածության։

Հայաստանում վաղուց իրավական որևէ գործընթաց գոյություն չունի. այսպես կոչված իրավապահ մարմիններն աշխատում են ոչ թե օրենքով, այլ վարչապետի ցուցումով:

«Թավշյա» ու «հեղափոխական» իշխանությունները Հայաստանը վերածեցին Սիրիայի` Արցախում կրած պարտության, սխալ ներքին ու արտաքին քաղաքականության հետևանքով:

Եթե չլիներ Նիկոլ Փաշինյանի վարած խայտառակագույն արտաքին ու ներքին քաղաքականությունը, ապա պատերազմ չէր լինի։

Հայաստանն ու Արցախը զոհ գնացին ամբոխավարության, պոպուլիզմի, մեծագույն հիմարության, անգրագիտության, հանցավոր անգործության, անբարոյականության։

Ինձ համար կրկնակի դավաճան է բանակին պարտված անվանողը․ պարտվել է իշխանությունը։

Հայաստանը և հայերը շատ շուտ մոռացան ադրբեջանցիների հանցանքները, զոհվածներին, գլխատված ծերերին, կանանց և երեխաների նվաստացումները։ Ամոթ եմ զգում հայերի փոխարեն։ 

Փոքր մարդը մեծ երևալու, սեփական կոմպլեքսները հաղթահարելու համար հետապնդում է մեծ մարդուն։ Բայց, միևնույն է, մնում է փոքր մարդ։ Արմեն Չարչյանի «գործը» վկա։

Պատվաստվելը պետք է լինի մարդու կամավոր և գիտակցված ընտրությունը, այլ ոչ թե հարկադրանքի կամ փակուղու առաջ կանգնեցնելու հետևանք։

Կառավարության ներկայացրած համայնքների խոշորացման մոդելը հետապնդում է քաղաքական նպատակ։

Հայաստանի ներսում և Հայաստանի շուրջ ու տարածաշրջանում ընդհանուր առմամբ քաոսի կտրուկ խորացում ենք տեսնում: Փաշինյանին հենց դա է հաջողվում ամենից շատ: 

Մենք իրավունք չունենք ռազմավարական կետերը հանձնել թշնամուն ու դրանից հետո միայն սկսել մտածել սահմանագծման ու սահմանազատման մասին:

Նիկոլ Փաշինյանը պետք է դադարի լինել այս երկրի ղեկավարը, հանգուցալուծումը դա է. մնացած բոլորը դատարկախոսություն է:

ԱԱԾ հաղոդագրությունն իրականում այն մասին էր, որ Իրան-Հայաստան միջպետական ճանապարհը դե ֆակտո փակ է, այսինքն՝ Հայաստանը շրջափակվում է արդեն 3-րդ կողմից։

Ադրբեջանը, օգտվելով Երևանի հանցավոր անգործությունից և տիեզերական մասշտաբների անգրագիտությունից, քայլ առ քայլ գնաց ռազմավարական ու կենսական ճանապարհի փակմանը։

Իշխանությունն ընդդիմադիրների նկատմամբ դրսևորում է կամայական մոտեցում՝ կիրառելով կալանք, ինչը հակասում է օրինականության ու իրավունքի տրամաբանությանը:

Իրադրությունը ՀԱՊԿ պատասխանատավության գոտում և անդամ պետությունների արտաքին սահմաններին կայուն չէ և նոր, իսկապես սուր մարտահրավերներ և ռիսկեր է կրում։