Մենք, որպես ՆԱՏՕ-ի դաշնակիցներ, պարտավոր ենք կանխել այս պատերազմի սրումը Ուկրաինայի սահմաններից դուրս, քանի որ դա կլինի էլ ավելի վտանգավոր, ավելի կործանարար։

Երրորդ համաշխարհային պատերազմը, եթե տեղի ունենա, կլինի միջուկային և կործանարար:

Ինչպես ԱԺ ՔՊ խմբակցությունն է կառավարության կցորդը, այնպես էլ ՀՀ նախագահն է լինելու։

Իշխող խմբակցությունը մտածում է, որ այսպես կոչված խաղաղության դարաշրջան բացելու ճանապարհին չի կարելի նեղացնել իրենց կողմից կիրթ և կառուցողական որակված Ալիևին։

ԱՄՆ-ին անհրաժեշտ Է ճգնաժամեր ստեղծել զենքի արտադրության մաֆիայի շահերն ապահովելու համար։ Այսօր Ուկրաինան դարձել Է այդ քաղաքականության զոհը։

Ռուսական կողմը շահագրգռված է ունենալ նաև արտաքին կառավարումից անկախ, բարեկեցիկ հարևան պետություն, որը կներկայացնի հասարակության բոլոր հատվածների շահերը:

Դոնբասի պաշտպանության ռազմական գործողությունը կիրականացվի ամբողջ ծավալով` մինչև բոլոր արդյունքների հասնելը, որոնց մասին ասել է ՌԴ նախագահը. ո՛չ ավել, ո՛չ պակաս։

44-օրյա պատերազմից առաջ էլ էին խաղաղասիրություն խոստանում։ Ստացանք պատերազմ, հազարավոր զոհեր, մեծ պարտություն։ Նիկոլի «խաղաղասիրությունը» մահաբեր է։

Ռուսաստանի պլանների մեջ չի մտնում Ուկրաինայի օկուպացումը, սակայն Ռուսաստանը կձգտի  հասնել Ուկրաինայի ապառազմականացմանը։

Նախագահ Պուտինն ընտրել է կանխամտածված պատերազմը, որը կհանգեցնի մարդկային ողբերգական կորուստների ու զրկանքների:

ՆԱՏՕ-ի գլխավոր հակառակորդը Ռուսաստանն է։ Ուկրաինան հարվածի ցատկահարթակ է լինելու։

ՔՊ-ն կողմ արտահայտվեց Արցախը Ադրբեջանի կազմում թողնելուն. իշխանությունը Թուրքիայի ու Ադրբեջանի հետ Հայաստանը տանում է նոր կապիտուլացիայի։

«Շուշիի հռչակագիրն» անընդունելի է Հայաստանի համար։ Եթե ՔՊ-ն չի միանում այս ձևակերպմանը, ուրեմն սպասարկում է թուրք-ադբեջանական տանդեմի շահերը։

«Дырка от бублика». եթե այսպես գնա, դա ենք դառնալու։ «Շուշիի հռչակագրում» խոսվում է Հարավային Կովկասում ոչ մեր օգտին ընթացող աշխարհաքաղաքական գործընթացների մասին։

Ալիևն անձնական վիրավորանքներ է հասցնում Փաշինյանին։ Վերջինս լուռ է։ Փաշինյանը շատախոս է դառնում միայն այն դեպքում, երբ պետք է «հիմնավորել», որ «Ղարաբաղը Ադրբեջան է, և վե՛րջ»։

Սա հատուկ մշակված քաղաքականություն է. երբ մարդիկ ապրում են աղքատության մեջ, դառնում են անտարբեր, իսկ անտարբեր հասարակությանը կառավարելը հեշտ է։ 

Արդար դատաքննություն իրականացնող մարդիկ էս իշխանություններին պետք չեն։ Գործադիր իշխանությունն ամբողջությամբ ուզում է դատական իշխանության ֆունկցիաներն իր վրա վերցնել։

«Շուշիի հռչակագրի» դատապարտման հարցը լակմուսի թուղթ է․ դրա նկատմամբ իշխանության վերաբերմունքից պարզ կլինի, թե որքանով են նրանք պաշտպանում Հայաստանի շահերը: