Զանգեզուրի միջանցքի բացումը կնշանակի, որ հեռանկարում հայկական որոշ տարածքների, նախևառաջ Սյունիքի հետ տեղի կունենա նույնը, ինչ Նախիջևանի հետ։

Այս Սահմանադրությունը պետք է փոխվի, բայց իշխանափոխությունից հետո։ Այն կփոխվի ներքին օրակարգով՝ ներքին հաղթանակից հետո։

Չէի բացառի այն տարբերակը, որ Փաշինյանը մտադիր է Հայաստանի տարածքի մի մասը հանձնել Ադրբեջանին՝ հանուն Թուրքիայի և Ադրբեջանի հետ մերձեցման։

Եթե Հայաստանը հրաժարվի իր դաշնակիցներից, իր ամենամոտ գործընկերներից, իր հարևաններից, քիչ հավանական է, որ դա օգուտ բերի հայ ժողովրդին։

Հայ ժողովրդի թշնամին Բաքվում չէ, Անկարայում չէ, հայ ժողովրդի թշնամին Երևանում է։ Նա հանձնում է Հայաստանը։ Հիմա Փաշինյանն է Վասակ Սյունի երկրորդը։ 

Նիկոլին ու իր դրսի տերերին մեծ քաոս և մեծ ցնցումներ են պետք, իսկ մեզ` մեծ փոփոխություններ, մեծ կայունություն և մեծ համերաշխություն։ Կա՛մ, կա՛մ։

Երբ իշխանությունները փաստարկներ չունեն, երբ չեն ուզում կորցնել իշխանությունը, միշտ դիմում են նման մեթոդների։ Փաշինյանն, իմ կարծիքով, խելագարվել է։

Մի ժամանակ մարդկանց գլխին սարքելու համար էկոլոգիապես մաքուր պլան էին գցում գրպանները, հիմա թղթի վրա խզբզած զավզակ պլանն էլ բավարար է:

Փաշինյանը հարձակվել է Եկեղեցու դեմ։ Ժողովրդավարության մասին խոսողները, դեպի ԵՄ վազողները լուռ են։ Մինչդեռ պետք է կոկորդները պատռեին։

ՔՊԿ-ն երկիրը դարձրել է սակարկման առարկա ու հիմա թրքահաճո վարքագծով ուզում է իշխանության վերարտադրության հարց լուծել։

Նիկոլ Փաշինյանի և Աննա Հակոբյանի ծնկաչոք արձանն ենք տեղադրելու` որպես անարժանապատվության և հայրենադավության խորհրդանիշ։

Իշխանությունների կողմից սանձազերծված հակաեկեղեցական արշավը լրջագույն սպառնալիք է ազգային միաբանությանը, ուղիղ հարված հայոց պետականությանը։

Հայաստանը կոնկրետ օգուտներ է ստանում Եվրասիական տնտեսական միությանն անդամակցելուց, մինչդեռ Եվրոպական միությունից միայն սին խոստումներ են հնչում:

Թուրքիա մեկնելուց և իր սիրելի Էրդողանին հանդիպելուց առաջ Եկեղեցու և Կաթողիկոսի դեմ հարձակումը Նիկոլի համար հաշվետվության պես բան է։ 

Ընդհանրապես հիստերիան թուլության նշան է, իսկ քաղաքականության մեջ հիստերիկ ջղաձգումները կործանվելու հստակ նախանշաններ են:

Մի փոքրիկ խմբակ, մոռանալով հայոց պատմությունը, հայ եկեղեցու հազարավոր տարիների պատմությունը, հարձակվել է հայ եկեղեցու վրա, հայ ժողովրդի վրա։

Փաշինյանի համար գլխավոր թշնամին Ադրբեջանը չէ։ Նրա գլխավոր թշնամին հայ հասարակությունն է, որը հիմա կարող է համախմբվել:

Ռուսական ռազմական ներկայությունը Հայաստանում անվտանգության ճարտարապետության կարևոր տարր է հենց երկրի և ամբողջ Հարավային Կովկասի համար։