Այս մեկ տարվա ընթացքում փորձել են հասարակության մեջ թշնամանք սերմանել։ Սա շատ վտանգավոր տենդենց է։

Սպասումների չարդարացումը նոր ապակայունությունների պատճառ է դառնում։ Դա, գուցե, Փաշինյանի հանդեպ արդար վերաբերմունք կլինի, սակայն երկիրը ծանր գին կարող է վճարել։

Ընդդիմությունը քաղաքական դիսկուրս և օրակարգ է առաջարկում։ Մի բան, որը չի անում իշխանությունը։

Փաշինյանը կաբինետ մտնելով՝ հասկացել է, որ սխալ է ապրել նախկին կյանքում, բայց չի կարող դա խոստովանել: Նա հայտնվել է մի թակարդում, որն ինքն է լարել:

Այն հարցադրումը, թե հայկական ապրիլյան հեղափոխությունը դրսի՞ց էր ներդրված, թե՞ տեղական պատճառներ ուներ, պատասխանը ակներև է՝ և՛, և՛։

ՍԴ որոշումը պարտադիր է բոլորի համար՝ դատարանների, դատախազության, մասնավոր անձանց․ համապարտադիր դատական ակտ է։

Այս առաջին կարգի հեղափոխականները պետք է անցնեն պատմության գիրկը։

Ինչքան էլ Փաշինյանը ձգտի, ինչ էլ անի, հակառակ իր կամքի, Արցախը երբեք չի լինելու Ադրբեջանի կազմում։

Մեր երկրում դատաիրավական համակարգը գնալով վերածվում է քաղաքական հարցեր լուծելու գործիքի։

Ամբոխի ու պետության առաջնորդի տարբերությունը նույնն է, ինչ ռաբիս և դասական (նաև՝ ռոք, ջազ, բլյուզ) երաժշտությունների տարբերությունը։

Վարչապետը հոգնած է, շփոթված է և չի տիրապետում ռեալ իրավիճակին։ Իր բոլոր գործողությունները մեկ նպատական ունեն՝ ցանկացած գնով պահել իշխանությունը։

Պահանջվում էր հեղափոխություն, եղել է անբովանդակ փոփոխություն:

Գործող իշխանության պատկերացումների պարզունակությունը և մոլեգնող անլրջության համաճարակը մտնում է բոլորի տները, հիմնարկները, բակերը, ամեն միկրոսոցիում։

Ամուլսարի հանքի շահագործումը թույլ չտալու որևէ իրավական հիմք չունենք։

Հեղափոխությունը ոչ թե վերացնում է արատները և վերջ դնում հանցագործություններին, այլ դրանք դարձնում է լեգիտիմ։

Վարչապետը տեսնում է, որ անցյալ տարվա իրադարձություններից հետո էյֆորիան անցել է, մնացել է միայն կրոնական էքստազը, երբ մարդիկ Փաշինյանին Հիսուս են անվանում։

Առաջին ատյանի դատարանը սեպտեմբերի 12–ի նիստում պետք է անհապաղ անդրադառնա Ռոբերտ Քոչարյանի խափանման միջոցի հարցին և նրան ազատ արձակի։

Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարում է, թե ինքը ուզում է լինել ամբողջ հայության լիդերը, բայց արդյոք դա ուզո՞ւմ է հայությունը: