Հենրիխի մարզական կարիերային մեծ ուշադրությամբ հետևող հայ ժողովուրդը ծանր է տանում այս ամենը:

2017-ի ապրիլյան ընտրություններով կանխորոշվել է, թե ով է լինելու վարչապետ, ով՝ ԱԺ նախագահ, ով՝ ՀՀ նախագահ, ով՝ «Ֆանֆան-Տյուլպան» և ով՝ «խաբված ավանդատու»:

Իշխանության հարցը լուծվեց «ռեյտինգային ջիգիթների», 10.000-ական դրամների, քաղաքական հաճախորդների, քաղաքական անմեղսունակների և քաղաքական հետապնդումների օգնությամբ:

Գործ ունենք իշխանությունների քաղաքական որոշման, այլ ոչ թե դատարանի անկախ վճռի հետ:

Ընդամենը մեկ թոք-շոուով ՌԴ-ն կարող է մեր «գեղում» իրարանցում առաջացնել: Պատկերացնո՞ւմ եք, թե ինչ մազից է կախված ՀՀ անվտանգությունը:

Ե՛վ Ռուսաստանում, և՛ Արևմուտքում մեր մասին նույն վատ կարծիքի են, պարզապես ռուսները «քյարթ» են ու չեն կարողանում զսպել իրենց, իսկ Արևմուտքում ձևեր թափելու վարպետ են:

Հայաստանում մարդ չկա, ով չհասկանա, որ Բաբայանի դեմ «կարված» գործը քաղաքական որոշման արդյունք է: Մեղադրողն այդ գործում կատարեց գործիքի, իսկ դատավորը՝ դակիչի ֆունկցիա:

Տնտեսական զարգացում մեզ համար չի ապահովելու ԵՄ-ն կամ ԵԱՏՄ-ն: Մեր անվտանգությունը չի ապահովելու ՀԱՊԿ-ը կամ ՆԱՏՕ-ն: Պատրանքներ պետք չէ ունենալ:

Հայաստանում, ինչպես Զիմբաբվեում, կարող է խափանվել «Ցմահ և անփոխարինելի առաջնորդ» օպերացիան: Հատկապես 2018-ի ապրիլից սկսած մեզանում խաղի կանոն են դառնալու քաոսը և անկայունությունը:

Աշխարհում կրկին ակտիվացել է «անփոխարինելի առաջնորդների» փոխարինման գործընթացը՝ զենքի միջոցով:

Եթե ոմանց թվում է, թե ամեն ինչ «խախանդ» է, հայ ժողովրդին հաղթել են, «խաղ չկա» և իրենց կարող են թույլ տալ ինչ ուզեն, ապա չարաչար սխալվում են:

Գործարքը հիմա դարձել է միակ խաղի կանոնը: Հայաստանում այլևս անսպասելի ու անկանխատեսելի բան չի լինում: Նման դեպքերում ֆորս մաժորը դառնում է միակ անսպասելի բանը: Կդիմանա՞ Հայաստանը ֆորս մաժորին:

Մուգաբեի կինը քաղաքական իմաստով իրեն ուզում էր մեր Ջիգարխանյանի կնոջ՝ Վիտալինա Ցիմբալյուկի պես պահել՝ սեփականաշնորհել ամուսնու ունեցածը, «ֆուկ» անել նրան ու իշխել:

Ամեն ինչ ընթացավ ժանրի կանոնների համաձայն: Իշխանության տարբեր թևերը միմյանց կծոտեցին՝ ձեռքի հետ օգտագործելով «թունդ ընդդիմությանը», ինչպես նաև՝ ուսանողությանը:

Արքունիքում իրար են ուտում: Իսկ դեռ ինչե՜ր ենք տեսնելու 2018-ի ապրիլին ընդառաջ: Առայժմ իրար վրա կրակում են «մուտիլովկաներով», բայց հետո ավելի կոշտ մեթոդներ կլինեն:

Ալիևը չի համաձայնում 5 շրջանը միանգամից ստանալուն, քանզի դրա գինը խաղաղապահների տեղակայումը պետք է լինի:

Հիմա հայ ժողովուրդը խոր դեպրեսիայի մեջ է: Գավառականությունն ու հետընթացը մնացել են: Սրան գումարած՝ վերջին շրջանում Մխիթարյանը վատ է խաղում:

Միակ քաղաքական օրակարգը դարձել է այն, թե 2018-ին ով ինչ պաշտոն կզբաղեցնի, ով մուտիլովկաների զոհ կդառնա, ով կդրժի իր խոսքը, ով կվերածվի «անգլիական թագուհու» և ով կձևակերպվի որպես «Կալիգուլայի ձի»: