ՀՀ ԱԺ նախագահ կոչեցյալը մեկնել է Ինդոնեզիայի Բալի կղզի, ինչ-որ «հույժ կարևոր» համաժողովի, որտեղ որոշվելու է Հայաստանի ինքնիշխանության և Արցախի հարցերը։

Որ սկզբունքով եք ապրում ու մսխում պետական ռեսուրսը՞ եթե իհարկե դա կարելիա ապրել համարել:

Այս շաբաթ Հայաստան դաշինքի պատգամավորներով այցելեցինք Արցախի Հանրապետություն։

Փլուզվեց այն համոզմունքը, որ 20֊րդ դարի արհավիրքները, երկու համաշխարհային պատերազմները այնպես են վերափոխել Արևմուտքը, որ այն մերժում է այլատյացության կամ ֆաշիզմի որևէ դրսևորում։

Ազգային ժողովի նիստերը սպասարկող աշխատակիցների համար պատվիրվել է բաճկոն, տաբատ, վերնաշապիկ և կիսաշրջազգեստ։ Ը

Մեր խնդիրը պետք է լինի հնարավորինս շատ դաշնակիցներ ու աջակիցներ ունենալը։ Եթե մենակ ես մնում, ուրեմն սխալը դու ես, ոչ թե քո ողբերգությունը չնկատողները։

Քարոզչական մակարդակում ռուսական կողմի այս գործողությունը հավասար է Խարկովում Բաքվի բռնապետսկան վարչախմբի հյուպատոսությանը հասցված հրթիռային հարվածին։

Մեր դատավարությունը բառի իրական իմաստով ուղղորդվում է քաղաքական իշխանության կողմից։

Սա հայկական հարցն է՝ հայ դատը, որ Արցախից հետո լինելու է Սյունիքը, Տավուշը, Երևանը։

Արցախին օգնության հասան իրական քաղաքական հայերը, որոնք տակավին չունեն որևէ պետական ներկայացվածություն։

Մեզ սպառնում է հայաթափ Արցախ ու անդեմ Հայաստան՝ թուրք-ադրբեջանական միջին բիզնես սպասարկող հայկական ռեզերվացիայի կարգավիճակ։

Այսինքն մենք պետք է գիտենանք և ասենք ճշմարտությունն այնպես, ինչպես այն կա։

30 տարի իր երկիրը բոլոր ուղղություններով պարտված է եղել և միայն այսօր կարող է հպարտությամբ ասել, որ իրավիճակ է փոխվել և իրենք արդեն հաղթողի դերում են։

Չգիտեմ՝ բարոյական անկումներն ե՞ն պարտություններին հաջորդում, թե՞ բարոյական անկումներն են հնարավոր դարձնում պարտությունները։

Այ սենց դարեր ի վեր անտարբեր և լուռ լինելով հայոց պետականության նկատմամբ կործանվեցինք։

Մեր քաղաքական կյանքի առանձնահատկությունն այն է, որ ներքին ու արտաքին թշնամին նույնական են։

Շատերը նշում են, որ Ռուսաստանի դաշնությունը մեր ռազմավարական դաշնակիցն է, և պարտավոր է անել այս, պետք է անի այն, և այլն, և այլն։