Ադրբեջանի իշխանության նման գործելաոճը ունի մեկ նպատակ՝ վերացնել Արցախի Հանրապետության օկուպացված տարածքներում առկա հայկական պատմա-մշակութային ժառանգությունը:

Այն, որ նախագահ Քոչարյանին քննադատեց այս ապականված օրկեստրը շատ ուրախացնող փաստ է:

Կարգապահական վարույթները բացառապես երկակի ստանդարտի ու հակասահմանադրական գործիքի է վերածվել, հենց նաև այդ պատճառով է, որ այն վիճարկվել է ՍԴ:

Նիկոլ Փաշինյանը գրեթե ամենօրյա ռեժիմով «հիմնավորում» է, որ «Ղարաբաղը Ադրբեջան է, և բացականչական նշան»։

Հուսով եմ, էս հարցը մենակ ինձ չի հուզել, և համոզված եմ, որ էդ օրը այնտեղ մենակ չեմ լինի։

Մեր երկիրը դառնում է կապող օղակ երկու քաղաքների միջև, որոնցից մեկում մեզ ցեղասպանած երիտթուրքերի անուններով փողոցներ են, իսկ մյուսում՝ խայտառակ «ռազմավարի պուրակ» կոչեցյալը։

Պարտության հեղինակ, երկիրը թշնամուն հանձնած երկրի ղեկավարին կամ նրա համախոհներին մտավորականները պետք է ոչ միայն բոյկոտեն, այլև խայտառակ անեն իրենց տեղծագործություններով։

Քոչարյանը շատ կարեւոր մեսիջ փոխանցեց նրանց,ովքեր հավակնում են առաջիկա պայքարում դերակատար լինելու։

Իսկ Փաշինյանը սազն առել թուրքերի հետ սիրո քարոզ է անում։

Բռնազավթված տարածքներն Արցախի Հանրապետության անբաժանելի մասն են, և նրա վրա տարածվում է Արցախի Հանրապետության Սահմանադրության և օրենսդրության գործողությունը:

Կունենանք վճռաբեկի կնիքով և դատավորների ստորագրություններով դակված զուգարանի թուղթ, որ մարտի 1-ի զոհերի, անկարգությունների գլխավոր սադրիչ, կազմակերպիչ Փաշինյան Նիկոլը անմեղ է։

Այդ որոշմամբ տուգանք էր նշանակվել կառավարության կողմից ռազմական դրության ընթացքում կարծիքի արտահայտման ազատության ապօրինի սահմանափակումը ենթադրաբար խախտելու հիմքով։

ՄԱԿ-ի կանոնադրությունը բոլորովին այլ ուղղվածություն ունի։

Փաստում է, որ սահմանադրական բարեփոխումների իրական օրակարգ առկա չէ:

Նույնիսկ նեթֆլիքսը կդժվարանար այսպիսի գաղափար գեներացնել։

Թանկ են վճարել այն երկրները որտեղ ԱՄՆ-ն ներխուժել է ժողովրդավարության քողի տակ պաշտպանելու ազատությունը:

Այս փուլի ավարտը լինելու է այն, որ Ալիևը ստիպելու է իր ու Մեհրիբանի նկարը կախել Հայաստանի նախագահի ու մյուս պաշտոնյաների աշխատասենյակներում։

Փաշինյանը շատախոս է դառնում միայն այն դեպքում, երբ պետք է «հիմնավորել», որ «Ղարաբաղը Ադրբեջան է, և վե՛րջ»։