Անունը դրել են «խաղաղության դարաշրջան», բայց բերում են հայաթափում ու պարտություն՝ մեռելային խաղաղություն։

Այս դրոշը նյարդայինացնում ու գրգռում է ադրբեջանցիներին, թուրքերին ու «նիկոլներին»ին։

Արթնացեք, քանի դեռ կարող ենք միասին փրկել մեր երկիրը։

Փաստորեն սա էր նիկոլենց պատասխանը ապրիլի 5-ի հանրահավաքին։

Արցախի դրոշի նկատմամբ իրենց այսօրվա վանդալիզմը, սակայն, միայն դրսի սպոնսորներով չի սահանափակվել:

Ո՞նց են կարողացել մոտենան արձանին, աստիճան դնեն, ներկեն ու նկարեն դա օրը ցերեկով։

Արդյո”ք սա բավարար է գլխավոր դհոլչու պաշտոնավարումը երկարաձգելու համար: Կերևա»:

Դա մեր նախնիների արյունով և քրտինքով օծված այդ հողակտորը, ամենևին չի դարձնում «ադրբեջանական»:

Փաստացի Փաշինյանը մակերեսային մտահոգություն է հայտնում ադրբեջանական զորքերի գործողությունների վերաբերյալ, սակայն ցույց տալիս, որ դա ՀՀ կարգավորման խնդիրը չի։

Չէ, այ էժան փիառշիկներ, չկպավ, բոլորը չեն եկել, ամեն ընտանիքից առնվազն 2-3 հոգով են եկել ու շատի տպավորություն ստեղծել, իհարկե իրենց կողմից չգիտակցված:

Այս պայքարը արյան պայքար է, գենի պայքար է, տեսակի պայքար է և այն ուղղակի անհնար է կոտրել։

Մինսկի խմբի փլուզումը կամ «չեղարկումը» Բաքվի երկարաժամկետ ռազմավարական նպատակներից էր։

Բրյուսելում երեկ արձանագրվել է հերթական խայտառակությունը, որն ավելի վատն է, քան 1996–ին Լիսաբոնում արձանագրվածը։

Նայում եմ բրյուսելյան ընթրիքի լուսանկարը և ամոթից չգիտես՝ ինչ անես։

Հայ-չինական հարաբերությունների զարգացումը առանցքային պետք է լինի ցանկացած իշխանության համար։

Ովքեր այս տարրական ճշմարտությունը չեն հասկանում, ավելի ճիշտ իրենց դնում են չհասկացողի տեղ, ապա հանուն անձնական շահերի` իշխանությունների հետ դաշնակցած հանձնում են Արցախը։

ՊԱՅՔԱՐՆ այս պատմական է լինելու։

Երեկ հրապարակում գտնվող բազմությունն է, որ կարող է հեռացնել այս ազգադավներին ու, հատկապես երեկվանից հետո։