Էդիկ Անդրեասյան. ««ՀՀԿ-ն կգլխավորի ընտրությունների մրցավազքը, որովհետև նա, սպորտային լեզվով ասած, ծանր քաշն է ներկայացնում».- սա է առաջիկա ընտրություններում հանրապետականների տեսլականը: Որտե՞ղ է տեսնված, որ ծանր քաշը, այն էլ վազքում հաջողության հասնի: Փորի ու վզի հաստությանը խաբնվելը ՀՀԿ-ին դեռ շատ ուրիշ փորձանքների կարող է հասցնել»։

Արփինե Գալֆայան. «Հայաստանում աշխատանքը գնահատվում է առուվաճառքի դիտանկյունից: Որպես հետևանք' աշխատանքը վերածվել է բեռի և... ստրկության: Մեր երկրում տիրող սոցիալ-տնտեսական համակարգը անարդար է ու ճորտատիրություն է հիշեցնում»:

Մարինե Պետրոսյան. «Հայաստանը քաղաքական ճգնաժամի մեջ ա ու քաղաքական սերնդափոխության կարիք ունի: 2008-ի շարժումը, որը, թվում էր, պետք ա լուծեր էդ հարցը, իրականում հարցն ավելի սրեց: Ու էսօրվա վիճակով, քաղաքական սերնդափոխությունը մնում ա որպես թիվ մեկ պահանջ»։

Էդվարդ Նալբանդյան. «Չկա ո՛չ «լուռ դիվանագիտություն», ո՛չ Ցյուրիխի «երկրորդ շրջան», ո՛չ բանակցությունների որևէ նոր փուլ, ինչպես դա վերջերս փորձում է հաճախ ներկայացնել թուրքական մամուլը: Հայաստանը պատրաստ կլինի շարժվել առաջ, եթե Թուրքիան վերստին պատրաստ կլինի կարգավորման գործընթացում առաջ գնալ առանց նախապայմանների»։

Հարութ Սասունյան. «Թուրքիայի արտգործնախարարությունն իր երկիրը լավ լույսի ներքո ներկայացնելու համար իր կայքում ծիծաղելի քայլերի է դիմում' համարձակվելով հայտարարել, որ «Թուրքիան այն միակ երկիրն է, որտեղ 1915 թվականի դեպքերը կարելի է ազատորեն քննարկել»»։

Վահան Դիլանյան. «Ժողովրդական հուժկու ընդդիմության պայմաններում Օբամայի աջակցությունը իսլամական կենտրոնի կառուցմանը սկսեցին քննադատել նաև դեմոկրատները, նահանգապետ Դեյվիդ Փեթերսոնը և մի շարք սենատորներ, այդ թվում' Սենատում դեմոկրատական մեծամասնության լիդեր Հարրի Ռեյդը»։

Էդիկ Անդրեասյան. «ՀՀ կառավարությանը հարկ վճարողները մենք ենք' հայերս, ավելի ճիշտ' հայաստանցիներս, իսկ մեր կառավարությունը, փոխանակ թեթևացնելու այդ հարկերը, օրեցօր նոր հնարքներ է մոգոնում հարկային բեռը ծանրացնելու ուղղությամբ»։

Հարութ Սասունյան. «Թուրքիայում յուրաքանչյուր ոք, ով հանդգնում է խոսել Հայոց ցեղասպանության մասին, վտանգի է ենթարկվում ճշմարտությունն ասելու համար' մեղադրվելով և մի քանի տարով հայտնվելով բանտում' ըստ Թուրքիայի Քրեական օրենսգրքի 301-րդ խայտառակ հոդվածի...»:

Էդիկ Անդրեասյան. «Ո՞վ պետք է տեսնի Հայաստանի ու հայության դեմ ուղղված այդ ակնհայտ քաղաքական քայլը: Գուցե ՀՀ քաղաքական իշխանություններն ու ՀՀ նախագա՞հը...Այնուամենայնիվ, զարմանալի է Հայաստանի սահմանի վրա նամազի առիթով ՀՀ նախագահի քար լռության փաստը, որից, ավաղ, օգտվում են թուրքերը...»։

Սարգիս Մկրտչյան. ««Ներկայացնելով 2 տարվա ընթացքում կատարած աշխատանքները, իրականացրած ծրագրերը՝ Սփյուռքի նախարար Հրանուշ Հակոբյանը ...2011-ը կանխորոշեց դարձնել Սփյուռքի միջազգայնացման ժամանակաշրջան»։ Մէկը կթարգմանի՞ «Սփյուռքի միջազգայնացում» բառակապակցությունը»։

Մարինե Պետրոսյան. «Նրանք, ովքեր Տեր-Պետրոսյանի էս ինքնաբացահայտումից հետո էլ կշարունակեն մնալ ՀԱԿ-ում կամ ՀԱԿ-ի կողքին, արդեն չեն կարող չքմեղանալ, թե չեն գիտակցում' ինչ են անում: Հայ ազգային կոնգրեսը ղեկավարում ա մի քաղաքական գործիչ, որը չի հավատում հայ ազգի ներուժին, անհնար ա համարում Հայաստանի անկախությունը եւ բոլոր հույսերը կապում ա դրսի ուժերի, էսօրվա վիճակով' Ռուսաստանի հետ»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Հայաստանում չկա մեկը կամ մի քաղաքական ուժ, որ դեմ լինի Արցախի անկախության ճանաչմանն ընդհանրապես: Ոչ մի հայ թող իրեն ավելի հայրենասեր չերևակայի մի ուրիշ հայից: Ոչ մի կուսակցության ներկայացուցիչ թող իրեն այս հարցում ավելի սկզբունքային չհամարի մյուսից»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Չէ՞ որ հենց սուպերմարկետների տեսքին է «խաբնվել» մեր վարչապետը և սկսել Հայաստանի համար գործընկերներ փնտրել անգամ տիեզերքում: Ասում են' այնտեղ կան չուսումնասիրված գալակտիկաներ ու առանձին վերցրած մարմիններ...»։

Ալեք Ենիգոմշյանը. «Ոչ-ոքի համար գաղտնիք չէ, որ այս սարսափելի իրավիճակի պատճառը երկրում բոլոր ոլորտներում տարվող քաղաքականությունն է, երկրում տիրող համակարգն է: Տնտեսությունը մենաշնորհված է, նյութական հարստություն ձեռք բերելու բոլոր լուրջ միջոցները գտնվում են մեկ կամ մի քանի խումբ մարդկանց ձեռքերում»։

Վահան Դիլանյան. «Ադրբեջանի ցածր ցուցանիշները պայմանավորված էին Ադրբեջանի ագրեսիվ քաղաքականության ավելի ակտիվացմամբ (օրինակ' հունիսի 18-ին ԼՂՀ-ի դեմ ռազմական ագրեսիայի դեպքը) և ղարաբաղյան հակամարտությունը ուժային ձևով լուծելու կամքի ցուցաբերմամբ»:

Գևորգ Դարբինյան. «Ինչո՞ւ էր այն ժամանակ ՀԱԿ-ը նախընտրում թաքնվել ԼՂ ժողովրդի կարծիքի թիկունքում, եթե կարող էր, ինչպես հիմա, պայքարի շարժառիթ դարձնել բանակցություններում ԼՂՀ-ի նախկին կարգավիճակը վերականգնելու պահանջը' անգամ անտեսելով ԼՂՀ իշխանությունների վարած հարմարվողական քաղաքականությունը»։

Հայկ Բալանյան. «Ոչ մի կուսակցություն կամ անձ չի կարող ապահովել երկրի կայուն զարգացումը, բարօրությունը և արդարությունը, եթե հասարակությունը ինքը պատրաստ չէ ամեն օր ատամներով պաշտպանել ինքն իրեն պետական ապարատից և քրեականներից»:

Գևորգ Դարբինյան. «ՀԱԿ-ի հրավիրած սեպտեմբերի 17-ի հանրահավաքին ավելի շատ մարդ չէր հավաքվել, քան նախորդներին: Այն նախորդներից չէր տարբերվում նաև բովանդակային առումով, որովհետև թե՛ Կոնգրեսի լիդերի, թե՛ մյուսների ելույթներում որևէ նորություն, գործողության մեջ դրվելիք բեկումնային որևէ գաղափար այդպես էլ չհնչեց»։