Վահան Բաբայան. «Խ. Հարությունյանը այն մարդը չէ, ով իր անցած ճանապարհով վաստակել է ԲՀԿ-ի մասին հրապարակային կարծիք հայտնելու իրավունքը»։

Արեգ Գևորգյան. «Ով կմտածեր, որ Արման Բաբաջանյանը այսքան հավատարմորեն կծառայեր իրեն բանտում նվաստացնողներին»։

Վահե Սարգսյան. «Մի խոսքով` ծնունդդ շնորհավոր Երևան. դու այլևս պատմություն չունես, դու այլև դիմագիծ չունես: Դու քո չալաղաջանոցներով արժանի ես միայն ռուսական սեքս-համերգների, ինչը և բարեխղճորեն կազմակերպվում է»։

Լիլիթ Գալստյան. «Շատ-շատ եմ ուզում հավատալ, որ մեր արտաքին ճակատի բազմաթիվ ձախողումների պատճառն արտաքին գերատեսչության անհարմարավետ շենքն էր...»։

Էդուարդ Սարիբեկյան. «Իրադարձությունների զարգացումներից արդեն ամիսներ անց, երբ Օսկանյանի «գործն» աստիճանաբար միջազգային երանգավորում է ստանում, Հայաստանի իշխանությունների ներկայացուցիչները, ճտերին կորցրած թխսի պես, սկսել են պատեպատ տալ իրենց ու իրար կրկնելով հայտարարել, թե իրավական գործընթացները չի կարելի քաղաքականացնել»։

Հարութ Սասունյան. «Սա երկրորդ մասն է երկու դեմոկրատ կոնգրեսականներ Հովարդ Բերմանի և Բրեդ Շերմանի միջև ծավալված բանավեճի, որը կայացել էր Էնսինո քաղաքի Ֆերահյան դպրոցի Ավետիսյան դահլիճում սեպտեմբերի 29-ին»։

Թաթուլ Հակոբյան. «Հայաստանի գլխավոր դատախազին քրիստոնեաբար (քանի որ նրան հաճախ եմ տեսնում եկեղեցիների մոտ) խնդրում եմ այլևս իմ շահերը չպաշտպանել Վարդան Օսկանյանի «ոտնձգություններից»»:

Ստեփան Դանիելյան. «Երկրորդ հռետորական հարցը` ինչքան մանր պետք է լինել, որ իջնել արդեն տաքսիների միջոցով մարդկանց քցելու աստիճանի, այն էլ Հայաստան առաջին անգամ ոտք դնողների առաջին քայլի հաշվին, երբ ստեղծվում է առաջին տպավորությունը»:

Արտակ Աղբալյան. «Բայց այնուամենայնիվ բոլոր շանսերը ունենալով կեղծել, «առնել» ժողովրդին նրանց իշխանությունները գնացին այլ ճանապարհով `ժողովրդավարության ճանապարհով»։

«Աստղերը հիշեցնում են, որ նախագահական աթոռը զբաղեցնող անձը կոմունիստական անցյալ ունի, և ղեկավարման ընթացքում օգտագործում է կոմունիստական «շտուչկաները», ինչպես 1930-ական թվականներին Ստալինը իր հակառակորդներին ոչնչացնելու համար օգտագործում էր Գենրիխ Յագոդային և Նիկոլայ Եժովին»:

Ստեփան Մարգարյան. «Սա քաղաքական ճնշում և հալածանք է ԲՀԿ քաղաքական ուժի նկատմամբ, որը ունի ծանրակշիռ տեղ և հեղինակություն երկրում, գործունեություն է ծավալում միայն ի շահ պետականության և ժողովրդի, և որի պատգամավորական խմբակցությունը դեմ քվեարկեց կառավարության վատ ծրագրին»։

Վարդան Օսկանյան. «Կեղծվեցին ընտրությունները, և այսօր ունենք այն, ինչ ունենք: Եթե լիներ այդ հակակշիռը, այսօր մեր խորհրդարանում նման անարդարություն չէր լինի»։

Էդուարդ Սարիբեկյան. «Իսկական 37 թիվ ու իսկական «տրոյկայի» ժամանակներ են եկել: Ամենաբարձր հովանու ներքո գործեր են թխվում ու մեղադրանքներ են հնչում ու դրանց իրավացիությունը ոչ մեկին (վերևներում իհարկե) չի հետաքրքրում: Թացն էլ չորի հետ կվառեն` կգնա…»։

«Սա ոչ միայն իմ կամ ԲՀԿ-ի խնդիրն է: Սա երկրում անվիճելի ձախողումներ արձանագրած իշխանություններին հակակշռելու բոլորիս հնարավորության խնդիրն է: Դա Հայաստանի առանց այդ էլ արդեն վտանգված ապագայի խնդիրն է»:

Լիլիթ Գալստյան.«Միթե՞ խորհրդարանի սպիտակ ձեռնոցներով ընտրյալների՚ շարքում հենց Օսկանյանն է փողեր լվացողն ու դատաքննական գործընթացը խոչընդոտող տեսակը։ Ուշքի եկեք.... ինչ հեշտ է գործիք դառնալը…».

«Չափազանց կարևոր է, որ Հայաստանի քաղաքացիները կարողանան ազատ արտահայտել իրենց նախապատվություններն ու բողոքները՝ ազատ և արդար ընտրությունների միջոցով՝ միջազգային հեղինակավոր կազմակերպությունների դիտարկմամբ»:

Արմեն Հովհաննիսյան. «Ես չեմ դատավորն ու կատարածուն, բայց իմ անձնական դատարանի վերջնական անբեկանելի որոշմամբ Սերժ և Տիգրան Սարգսյաններն ու նմանատիպ աշօծյանները ցմահ աքսորվում են Կոլիմա, ու որ ոչ մի հայ հազար կիլոմետր շառավիղով չլինի»։

Մամիկոն Համբարյան. «Հարց, ո՞վ է հայաստանյան անտառների տերը: Եթե շնագայլերն են, ապա զարմանալի չէ, որ նույնիսկ անտառապահն է որսի տեղերը ցույց տալիս նրանց, ու մի հատ էլ շողոքորթող շան նման, խորովածը պատրաստելիս՝ պոչն է խաղացնում»։