«Սարսափելին այն է, որ ակնհայտ խախտումներով ընթացող ԺՈՂՈՎԻ վարման նկատմամբ Հայաստանից ներկա գտնվողները պահպանեցին ՔԱՐ ԼՌՈՒԹՅՈՒՆ»։

Չեմ անդրադառնա երեկ Աստանայում տեղի ունեցածին։ Նման խայտառակ վիճակում, երևի, երկիրը հայտնվել է մեկ էլ 428 թվականին...

Նա ուներ գրոհելու, նվազագույնը, երեք ուղղություն:

Քաղաքական ուժերն էլ արդեն արժե, որ մի կողմ դնեն բոլոր ձևականությունները և լուրջ գործընթաց ձեռնարկեն երկրում իշխանությունը փոխելու համար: Այլ պարագայում ուղղակի կարող է ուշ լինել, և մենք մինչև 2017թ. ուղղակի չենք ձգի:

Որտե՞ղ են հիմա այն «հայրենասերները», որոնք մեզ համոզում էին, որ «ինչ անում ենք, Ղարաբաղի համար ենք անում»:

Մեր երկիրը ղեկավարում է մի մարդ, ով շրջապատող աշխարհն ընկալում է տակի աթոռի միջոցով։

Հիմա Նազարբաևի ասածից հետո էլի՞ շարունակելու եք։ Կամ Լուկաշենկոյի հաթաթաները, որ եթե մեր ասածով անեն նոր կմտնեն:

Դա նվաստացուցիչ պահ է:

Սրանցից ամեն մի վատ բան սպասելի է:

Իշխանափոխությունն անհրաժեշտ է պատերազմից խուսափելու, իսկ պատերազմի սկսվելու դեպքում՝ հաղթելու համար։

Սերժ Սարգսյանն արտաքին քաղաքականության մեջ տանուլ է տվել ամեն ինչ և ամեն բան։ Նա նաև տանուլ է տվել ներքաղաքական ոլորտում...

Սրանց համար բանակը բանտ է: Եվ ով իրեն լավ է պահում, ներում են շնորհում ու ազատում այդ «բանտից»:

«Սերժ Սարգսյանն այս քայլով փորձելու է ներկայիս ողբերգական իրավիճակի պատասխնատվությունը իր հանցախմբի վրայից տեղափոխել գոյություն չունեցող իրավական հարթություն»:

«Նման դեպքերը պատժելու դեպքում ռեժիմը մնալու է առանց «քաղաքական» հենարանի»։

Կամուրջներն այրելու փուլում կամրջի դեր ստանձնելն անիմաստ է։

«Հուսով եմ, որ էսքանը բոլորս ենք հասկանում, ինչպես նաև հասկանում ենք, որ էս իրավիճակին պետք է լուծում տալ, այլապես կորցնելու ենք մեր հայրենիքը»։

«Սա, եթե ընդունվի, կառավարության հերթական անօրինական որոշումն է դառնալու»։

Թեպետ, կարծում եմ, մեր ժողովուրդը վաղուց է համոզվել, որ Սարգսյանի մոտ ստախոսությունն արդեն դիագնոզ է, ցավոք՝ անբուժելի հիվանդության: