ՀՀ կառավարությունը խաղ է խաղում․ մե՛կ հանդես է գալիս ի աջակցություն ԼՂ ժողովրդի, մե՛կ էլ պարզվում է՝ համաձայնել է, որ ԼՂ-ում հայերի գոյությունն Ադրբեջանի ներքին գործն է։

Ալիևի ու Փաշինյանի քաղաքականությունը դրսից ու ներսից հարվածում է մեր երկրին։ Ու դժվար է ասել, թե ով է ավելի մեծ հարված հասցնողը։ Թիրախում Արցախն ու Հայաստանն են։

Լաչինի միջանցքում վճռվում է ոչ միայն Արցախի, Սյունիքի, այլ Հայաստանի ու հայ ժողովրդի ճակատագիրը։ Ով սա չի հասկանում կամ չի ուզում հասկանալ, ապուշ է կամ դավաճան։

Հայաստանը ինչպես որ ընկել է սև գծի մեջ, այնպես էլ չի կարողանում դուրս գալ դրանից՝ կույր ուղեկցողների գլխավորությամբ։ Առջևում նոր կորուստներ ու դժվարություններ են։

Գյումրիում ռուսական ռազմաբազայի դեմ ցույց անողները, հայաստանյան «բնապահպանները», Լաչինի միջանցքը փակող ադրբեջանցիները նույն խնդիրն են լուծում, նույն կենտրոնից են ղեկավարվում։

Պադավատապետություն քննադատողը հսկայական միջոցներ է ծախսում իրեն սպասարկող ավտոպարկի թարմացման համար։ Սահմանվել է պադավատապետության նոր նշաձող։

Արևմուտքի երկրները համառորեն ձգտում են սեպ խրել Հայաստանի և Ադրբեջանի հետ Ռուսաստանի փոխգործակցության ձևաչափերի մեջ և Ռուսաստանին Անդրկովկասից դուրս մղել։

Բրյուսելը ձգտում է ներխուժել Բաքվի և Երևանի միջև հարաբերությունների կարգավորման գործընթացի մեջ, որ տեղում հաստատի իր ներկայությունը և դուրս մղի Ռուսաստանին:

Թշնամին պատրաստվում է պատերազմի, իսկ հայաստանյան իշխանությունները մայրաքաղաքը ողողում են տոնական լույսերով՝ մարդկանց կուրացնելով ու նրանց զգոնությունը բթացնելով։

Փաշինյանը Պրահայում պաշտոնապես հանձնել է Ղարաբաղն Ադրբեջանին և մտել հակառուսական կոալիցիայի մեջ, բայց զուգահեռաբար Մոսկվային էլ է «այո» ասում։

Հայաստանի իշխանությունները համաձայնել են, որ Արցախը մնա Ադրբեջանի կազմում: Փուլ առ փուլ կորուստներ ենք ունենալու, նախ՝ Արցախում, հետո արդեն՝ Հայաստանում:

Որքան իրական է դառնում նոր պատերազմը, այնքան Նիկոլն ուզում է ճոխ լուսավորությամբ կուրացնել մարդկանց ու բթացնել նրանց զգոնությունը և ոչնչանալ տոնական լույսերի ներքո։

ՀՀ իշխանություններն ավելի շատ խոսում են Ղարաբաղի հայերի իրավունքների, քան կարգավիճակի մասին։ Ադրբեջանը պատրաստ է տալ Ադրբեջանի մյուս քաղաքացիների ունեցած իրավունքները։

Այս իշխանությունները «ԱՀ», «Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի իրացում», «Արցախը չի կարող լինել Ադրբեջանի կազմում» ձևակերպումներից վախենում է, ինչպես սատանան՝ խունկից։

Եթե ուզում եք դուրս գալ ՀԱՊԿ-ից, խնդրեմ, դուրս եկեք, այդ դեպքում կիրականանա Ալիևի երազանքը, որ Երևանն ադրբեջանական հող է:

Այդպես ՀՀ ողջ կառավարությանը՝ թե՛ այժմ, թե՛ ընդդիմադիր եղած ժամանակ, ՌԴ-ի մասին իրենց հայտարարությունների համար պետք է թույլ չտրվի այցելել Ռուսաստան։

Թուրքիան ու Ադրբեջանն այնպիսի գին են պահանջում լավ ու խաղաղ ապրելու համար, որ այն վճարելուց հետո Արցախն ու Հայաստանը պարզապես չեն լինի։

Գլխավոր դատախազությունը պահանջում է Խաչատուր Սուքիասյանից պետությանը վերադարձնել ՀՀ նախագահ աշխատող Վահագն Խաչատուրյանին՝ որպես անօրինական ձեռք բերված գույք։