Փոխել պետք է ամեն ինչ՝ մարդկանց, հիմնը, պատմությունը, ժողովրդին։

Եթե Փաշինյանը կանգ չառնի, ապա ինքն ու Լևոն Տեր–Պետրոսյանը կհայտնվեն իրենց իսկ բացած «Պանդորայի արկղում»։

Հայաստանը ոչ միայն կապիկների մոլորակ է դարձել, այլ նաև վերածվել է ծուռ հայելիների թագավորության։

Մի օր կարող են ամբոխի տրամադրությունները փոխվել (արդեն իսկ ահագին փոխվել են), ու վենդետտայի զոհ կդառնա արդեն Փաշինյանը, ինչը մեր երկիրը կգցի հավերժ ցնցումների գիրկը:

Փաշինյան–Ալիև հերթական բանակցություններից առաջ Ադրբեջանի նախագահը կոնսոլիդացնում է իր ժողովրդին, իսկ Փաշինյանը՝ հակառակը։

Փաշինյանը չհասկացավ, որ «Մարտի 1–ի վարչապետի» կարգավիճակն իրեն դարձնում է Լևոն Տեր–Պետրոսյանի կցորդը։

Օդում կախված լուրեր են պտտվում այս և հարակից թեմաներով (մասնավորապես՝ Քաջարանի պղնձամոլիբդենայինի հետ կապված):

Դեռ ոչ մեկին չի հաջողվել մամուլի դեմ պատերազմում հաղթել ու «սաղ-սալամաթ» դուրս գալ այդ պատերազմից:

Ամիսներ առաջ «Օգնենք Սերժին՝ գնալ թոշակի» ակցիայի կազմակերպիչներից Դավիթ Սանասարյանի շուրջ են այժմ կոռուպցիոն երևույթների մասին խոսակցություններ պտտվում։

«Հայկական ժամանակը», թերևս, ամենամուտիլովչիկ թերթն է եղել տարիներ շարունակ։

Ինչո՞վ է Ալբերտ Խ.–ն տարբերվում Նիկոլ Փ.–ից։

Իրոք որ ժպիտների քաղաք է ... Քաջարանը:

Այն, որ Նիկոլ Փաշինյանը հաճախորդ էր, հայտնի էր դեռևս հեռավոր 2007 թվականից, երբ նա «Իմպիչմենտ» դաշինքով մասնակցում էր ԱԺ ընտրություններին։

«Մարտի 1–ի վարչապետ» դարձած Նիկոլ Փաշինյանն ավտոմատ միավորվում է Լևոն Տեր–Պետրոսյանի հետ։

Փաշինյանն իր վենդետտաներով ակամայից վերակենդանացնում է «ծռերիզմը» և փոս փորում սեփական քաղաքական կարիերայի համար։

Ո՞ւմ է ձեռնտու մեր երկրի թուլացումը։

Տեր–Պետրոսյանն ու Փաշինյանը ֆորմալ գործընկերներ չեն, բայց բնական դաշնակիցներ են։

Պատմության մեջ են սագերը։ Մեր «սագերին», սակայն, դա չի սպառնում, քանզի Երևանը Հռոմից հին է, և բացի այդ՝ մերոնք ավելի շուտ ղազ են, քան սագ։