Մեզ սպառնում է հայաթափ Արցախ ու անդեմ Հայաստան՝ թուրք-ադրբեջանական միջին բիզնես սպասարկող հայկական ռեզերվացիայի կարգավիճակ։

Այսինքն մենք պետք է գիտենանք և ասենք ճշմարտությունն այնպես, ինչպես այն կա։

30 տարի իր երկիրը բոլոր ուղղություններով պարտված է եղել և միայն այսօր կարող է հպարտությամբ ասել, որ իրավիճակ է փոխվել և իրենք արդեն հաղթողի դերում են։

Չգիտեմ՝ բարոյական անկումներն ե՞ն պարտություններին հաջորդում, թե՞ բարոյական անկումներն են հնարավոր դարձնում պարտությունները։

Այ սենց դարեր ի վեր անտարբեր և լուռ լինելով հայոց պետականության նկատմամբ կործանվեցինք։

Մեր քաղաքական կյանքի առանձնահատկությունն այն է, որ ներքին ու արտաքին թշնամին նույնական են։

Շատերը նշում են, որ Ռուսաստանի դաշնությունը մեր ռազմավարական դաշնակիցն է, և պարտավոր է անել այս, պետք է անի այն, և այլն, և այլն։

Մինչ այս պահը Արցախը շարունակում է մնալ առանց գազամատակարարման մինչև -7 ջերմաստիճանի պայմաններում:

Եթե այս պայմանները չեն պահպանվել, ապա վարձատուի գործողություններն անօրինական են:

Բաքվի բռնապետական վարչախումբը հումանիտար օգնության անվան տակ մերձավորարևելյան ահաբեկիչ վարձկաններ է առաքել Ուկրաինայում ռուսական զորքերի և Դոնբասի կամավորականների դեմ կռվելու համար։

Փաշինյանն իր հարցազրույցներում պնդում է, թե Հայաստանը դեռ 1991թ․-ին է ճանաչել Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը։ Բա եթե ճանաչել է, Ալիևը հիմա քեզանից ի՞նչ է ուզում։

Կայցելենք նաև Արցախի տարբեր բնակավայրեր՝ տեղում ծանոթանալու իրավիճակին, արցախցիների խնդիրներին:

Հիմա շատ կարևոր է հասկանալ, թե բացի կառավարական շենքերից սրանց համար Հայաստանի ուրիշ սուվերեն տարածք կա՞։

Ըստ ՀՀ ՊՆ-ի` ձմեռը հավես չկա սահման պահելու, իսկ գարնան դեմ` հաճելի՞ է:

Իշխանությունը զավթել է մեր պետությունն ինքնիշխանությունից զրկելու դրդմամբ ու մղումով։

Ադրբեջանը շարունակելով իր ագրեսիվ քաղաքականությունը նոր դիրքային բարելավումներ է անում:

Չենք կարող ամբողջ ազգով ոչինչ չանել ու հույս ունենալ, որ մի օր մի Թեհլիրյան կամ Արշավիր Շիրակյան կլուծի մեր վրեժը։