Շավարշ Շահբազյան. «Այն, ինչ անցած տարվա վերջին ներկայացրեցին մեր «ուտող, խմող, քեֆ անող» վարչապետը և իր թիմակիցները, ոչ այլ ինչ էր, քան դեմագոգիա»։

Գեղամ Նազարյան. «Հեքիաթի հայտնի հերոսի նման մենք կանգնած ենք մի կետում, որից ճանապարհը բաժանվում է երեք մասի»։

Անդրեաս Ղուկասյան. «Այն հասարակությունը, որն ունի պետական կառավարման համակարգում աշխատելու համար լավագույն մարդկանց առաջադրելու մեխանիզմ և ունի ընտրական մեխանիզմ, կարող է ժողովրդավարության միջոցով հասնել մերիտոկրատիայի՝ արժանի մարդկանց իշխանության»։

Հարութ Սասունյան. «Վերջին օրերին, Թուրքիայի ղեկավարությունը վախենալով հրաժարվեց ֆրանսիական ապրանքները բոյկոտ անելու իր ճոռոմ սպառնալիքներից...»։

Վարդան Մխիթարյան. «2011 թվականն իսկական ձեռքբերումների տարի էր վարչախմբի եւ հատկապես Սերժ Սարգսյանի եւ Տիգրան Սարգսյանի համար: Երկարատեւ աշխատանքը տվեց իր արդյունքները եւ տարվա վերջին կառավարությունը հնարավորություն ստացավ անապահովներին հատկացնել երեքական շիշ ձեթ»։

Արմենուհի Փալանդուզյան. «Որ Վիշապն սպառնում է նաև Հայաստանին, չխոստովանել չենք կարող։ Ու նրա երախի բացվածքը մեծանում է խորհրդարանական ընտրությունների մոտենալուն համընթաց»։

Մանվել Սարգսյանի.«Երբ Հայաստանում ասում են, որ եթե այս անգամ էլ իշխանությունները չգնան ընտրությունների, կլինի թավշյա հեղափոխություն, ապա այդ հեղափոխության ճանապարհի քարտեզը պետք է դրված լինի սեղանի վրա, եւ հասարակությունը պետք է իմանա, թե ինչպես է դա արվելու` քայլ առ քայլ»։

Գեղամ Նազարյան. «Ժողովուրդի ճնշող մեծամասնությունը կտրուկ փոփոխությունների է սպասում: Այդ փոփոխությունները ժողովուրդը կապում է մայիսին կայանալիք խորհրդարանական ընտրությունների հետ»։

Արմենուհի Փալանդուզյան. «Մենք գիտենք՝ ուրույն տոմարական համակարգ են ունեցել նաև հայերը»։

Վարդան Մխիթարյան. «Շատերին կարող է հետաքրքրել, թե ինչու Նազարբաեվը ոչ թե իր տղաներին է վստահել տարատեսակ գործերը, ինչպես որ, ասենք, Քադաֆին էր վարվում, այլ՝ փեսային։ Պատասխանը շատ պարզ է. Նազարբաեվը, ինչպես Սերժ Սարգսյանը, տղա չունի, դրա համար էլ առաջ է բրդել փեսային»։

«Սրան–նրան քծնելով կամ ծախվելով մի կերպ խորհրդարան սողոսկելուց առաջ պետք է մտածել քաղաքական պայքարի համար դաշտ ստեղծելու մասին՝ մի կողմ թողնելով նեղ անձնական ու կուսակցական շահերը։ Հակառակ դեպքում տարատեսակ խայտաբղետ ընդդիմադիրները չեն տարբերվի գործող վարչախմբից...»։

Գեղամ Նազարյան. «Վարչախումբը ծրագրել էր առանց ցնցումների, երգով ու պարով իրականացնել «Վերարտադրություն–2018» ծրագիրը, բայց յուրաքանչյուր նոր օրվա հետ ավելի են համոզվում, որ ոչ միայն անհնար է իրականացնել «Վերարտադրություն–2018»-ը, այլև «Վերարտադրություն 12-13»-ը»։

Շավարշ Շահբազյան. «Տարիների ընթացքում մեր ժողովրդի մեջ մտցրին, որ մեր երկրում ոչ մի բան չի փոխվելու: Պայքարի զգացումը ժամանակի մեջ սպառվեց»։

Դերենիկ Մալխասյան. «Գյումրիում, ըստ էության, ակտիվ նախընտրական քարոզարշավ է սկսել«Շիրակի» ֆուտբոլային ակումբի նախագահ և սեփականատեր Արման Սահակյանը: Ըստ հավաստի տեղեկությունների՝ Արման Սահակյանը պատրաստվում է առաջիկա խորհրդարանական ընտրություններում մեծամասնական կարգով առաջադրվել Գյումրիում՝ որպես պատգամավորության թեկնածու»։

Հարութ Սասունյան. «Չնայած իր հզոր քաղաքական և տնտեսական ուժին՝ ոչ թուրքական ռեժիմը, ոչ էլ իր հզոր լոբբիստները չկարողացան բացահայտ կերպով դեմ դուրս գալ Կոնգրեսի ընդունած բանաձևին»։

Վարդան Մխիթարյան. «Այն, ինչ կատարվում է Հյուսիսային Կորեայում, համաձայնվեք, որ զզվանք եւ նողկանք է առաջացնում, բայց պարզվում է, որ մեր կողքին ապրում են մարդիկ, ովքեր երազում են, որ Հայաստանը լինի այնպիսին, ինչպիսին Հյուսիսային Կորեան է, որտեղ իշխանությունը հորից անցնի որդուն կամ փեսային, որտեղ կուսակցություններ, որպես այդպիսիք չլինեն, որտեղ քաղաքական դաշտ չլինի, որտեղ լինի միայն մեկ գործարար, ղեկավար, օլիգարխ»։

Վարդան Մխիթարյան. «Այսօր Սերժ Սարգսյանը, գիտակցելով, որ իր ուժը քաղաքական դաշտի անապատացման մեջ է, ամեն ջանք ու եռանդ գործադրում է ինքնուրույն կուսակցությունների հարցերը լուծելու համար: Հիմա նրա թիվ մեկ թիրախը Գագիկ Ծառուկյանի ԲՀԿ-ն է»։

Դերենիկ Մալխասյան. «Շատ դժվար է պատկերացնել, թե Սերժ Սարգսյանի իշխանությունն առաջիկա նախընտրական քարոզարշավին ինչ գործոնների վրա է շեշտադրում կատարելու՝ քաղաքացիներին համոզելու, որ վստահեն գործող իշխանություններին»։