Կարդում եմ ՀՀ նախագահիս ելույթը ՀԱՊԿ նստաշրջանում, ու անկեղծ մոտս հարց է ծագում՝ իմ երկրի գերագույն գլխավոր հրամանատարն ադեկվա՞տ է:

«Քաղաքական ռետրո»–ն ցուցադրվում է ամեն օր Բաղրմայն 26-ի եթերով:

Թե՞ Ազատիչը արդեն մտել է հայրենասիրության և թրքատյացության ցիկլի մեջ...

«Կեցցե՜ ՀՀ կառավարությունը մեր պետական պարտքը 700 000 000 դոլարով ավելացնելու համար»:

Որքան էլ Բաղրամյան 26-ը ջանաց, այդպես էլ չկարողացավ քաղաքական օրակարգից դուրս հանել` «Սերժի՛կ, հեռացի՛ր»-ը։

«Պարզվում է, որ Անգելա Մերկելին աջակցելու համար Գերմանիա էր մեկնել ՀՀԿ-ական կառկառուն ներկայացուցիչներ Էդուարդ Շարմազանովից, Կարեն Ավագյանից ու Նաիրա Կարապետյանից բաղկացած հզոր ու անպարտելի պատվիրակությունը»

Ինչի՞ պիտի Լիսկայի տղուն ու թիկնապահին բաց թողնեն, իսկ Վարդան Սեդրակյանին դատապարտեն...

Ժողովո՛ւրդ ջան, ինձ համար այդպես էլ մութ մնաց, թե Պարույր Հայրիկյանը մեր ազգային Էպոսի ո՞ր մասում չէր տեղավորվում...

«Մեկ էլ, հետաքրքիր է, նախընտրական հանդիպումների ժամանակ այդպիսի մարդ եղել է՞, որ հանրությանը տեղեկացնի այն մասին, որ «Անգելան երիտասարդ տարիներին շատ կրակոտ ֆռաու է եղել»»

«Աչքերս չտեսնեին, թե ինչպես Վովա Գասպարյանը լավ չէր հաշվարկել ոստիկանների անհրաժեշտ քանակը...»։

Պետք չէ անկախությունը կամ կախյալությունը պայմանավորել այս կամ այն գերտերությանը «կցվելու» եւ կամ՝ «չկցվելու» հանգամանքով:

«Սերժ Սարգսյանի նախագահության ամեն օրն արժենում է 134 մարդ: Մեր պես փոքր երկրի համար սա ուղղակի աղետ է»:

Շնորհավորել Մոսկվայի քաղաքապետին, հետո հանդիպել Գյումրու նախկին քաղաքապետ Վարդան Ղուկասյանի եւ նրա որդի Սպոյի հետ։

Ազատիչի հիմնած համակարգում չկա ընկերության կամ գործընկերության ինստիտուտը:

Մերի Մովսիսյան. «Քանի որ ընդդիմադիր դաշտում մաքրման գործընթաց գնաց, ու հստակ սահմանվեցին գծի այս ու այն կողմում գտնվող քաղաքական ուժերը, ժամանակն է ընդդիմությանը անցնել լայն համախմբման ու գործողությունների»։

Սարգսյանը սահմանափակվում է մարտի 1-ով, «տոկոս խփելով», քաղբանտարկյալներով, տնտեսական դաշտը մոնոպոլիզացնելով, միանձնյա գիշերային որոշումներ կայացնելով...

Անարժանները դարձել են «արժանավոր», անկիրթներն ու անբարոները՝ «կիրթ» և «քայլող բարոյականություն», բոմժերը՝ մեծահարուստ։

Սերժ Սարգսյանը վերջնականապես և անդառնալիորեն փչացրեց հարյուրամյա Դաշնակցությանը: